Sosyal Medya

Makale

Kurulamayan, Kaotik ‘Yeni Dünya’da İnsan Feryadına Kulak Kesilmek

tarihinde yayınlandı.

Kâbil’de bombalar patladı, BaÄŸdat’ta bombalar patladı, Beyrut’ta bombalar patladı. Ä°stihbarat zafiyeti var mıydı yok muydu tartışılmadı. Kanıksanmış bir durum. Türkiye’de bombalar patladı. Ä°stihbarat zafiyeti var mıydı yok muydu tartışıldı. Zira alışılmadık bir durum. Fransa’da da bombalar patladı. Türk Milli Ä°stihbarat TeÅŸkilatı derin bir nefes aldı; dünyanın ileri ülkelerinden birisinde de olabiliyordu.

 

Her gün savaş uçakları havalanıyor, bombalar patlıyor, füzeler uçuyor, gürbüz komandolar kasları ile düşmana korku salıyor, dosta güven telkin ediyor. Her gün, her saat, her dakika, kendinden emin takım elbiseli adamlar, mikrofonlara, anlamsız, gaddar, soğukkanlı daha çok mekanik diplomatik gevezelikler ediyor. Ateş düştüğü yakıyor.

 

Ä°nsanlar öldürülüyorlar. Ä°nsanlar yaÅŸamları için deÄŸil, ölüm biçimlerinin hayırlısı olması için dua ediyorlar. Herhangi bir sınırda hiçbir ÅŸeymiÅŸ gibi vurularak toprak olmak ya da uluslararası sularda yitip gitmek; en azından mazlum olduÄŸuna ÅŸahitlik edecek üç beÅŸ kiÅŸilik bir cemaat olsun istiyorlar. Nasıl bir dünya, nasıl bir düzen ki; insanlar hayati zorunluluklarla sınırlarını terk edip, farklı sınırlara yığıldıkları zaman ‘öteki’ olmanın derin kimsesizliÄŸini yaşıyorlar. ÇoÄŸu zaman insan olmayan iki ayaklı mahluk muamelesi görmek belki ölümden de beter. Neler oluyor? Hayır;

 

Derin stratejik analizlerde bulunmayacağım.

 

Kurgulanmış siyasal teorilerden bahsetmeyeceğim.

 

Sosyolojik çözümlemelerde bulunmayacağım.

 

Kahredici bir nefreti kuÅŸanmış bölünmüş insanımıza, birlikte yaÅŸamanın yaÅŸanmış pratiklerini de aktarmayacağım. Birlikte yaÅŸamanın ne olduÄŸuna dair tarihsel birikimlerimizi, tarihe ait olanları, siyasal anlamlar yükü altında taammüden öldürdüğümüzden beri tarih, bu yönüyle zaten bir anlam ifade etmiyor. Tarihe her bir bakış; bugünümüze ait kavgalarımıza bir meÅŸruiyet kılıfı bulmak, nefretimize bir haklılık kazandırmak için inÅŸa edilmeye çalışılan kaygan bir zeminden baÅŸka neyi ifade ediyor ki…

 

Devlet ve ulusal güvenlik; ötekisini insan olma vasfından çıkarıp, iki ayaklı, konuşabilen, tehlikeli ve yırtıcı bir canavara dönüştürüveren sihirli kelimeler. Devlet kimin devleti, ulusun güvenliğinden kasıt kimlerin da ha doğrusu nelerin güvenliği? Pek de entelektüel derinliği olmayan sorular değil mi? Hemen şuracıkta, cesetler soğumadan yaşama dair bir nutuk atmak dururken. Ya da havaya uçurulan mazlumların hangi taraf ait olduğuna dair çentik hesabını bilinçaltlarında yapmak, terör saldırılarında canlarını vermiş mazlumları fişlemek varken.

 

Dost toplantılarında kendisine ait olmayan zaferlere kısık seslerle sevinmek utanmazlığını istikbale ait mesut rüyalarla süslemek, kendi cenahındaki stratejistin haklı çıkmasının gururunu onunla birlikte yaÅŸamak: Müslümanlar ne zamandan beri ‘Ey Ä°nsanlar’ diye nida eden Yaratıcısını unuttu da yaÅŸanılmayacak bir dünya düzenine ayak uydurarak bu kaotik dünyanın ahvalinden bir ÅŸeyler devÅŸirmek istemektedir.

 

Fransa’daki bomba Paris’in merkezinde patlamadı. Avrupa sınırlara yığılan Suriyeli kardeÅŸlerinin başında patladı. Avrupa’nın hümanist sınırları artık aşılmaz kalelere dönüşmüştür. Avrupa’da yaÅŸayan Müslüman kardeÅŸlerin rehindi ÅŸimdi ise mahpus. Hem de varsıl Avrupa ÅŸehirlerinin yoksul gettolarındaki kendi hücrelerinde.

 

Devlet ve ulusal güvenlik bültenlerine değil, İnsan feryatlarına kulak kesil, imtihan edilmediğin şeyler hakkında yüksek sesle ve emin konuşma Müslüman!

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.