Sosyal Medya

Makale

DoÄŸru ile Amel Etmek Ya da Oyalanmak

tarihinde yayınlandı.

“Millet-i Ä°brahim’in” Yalnızlığı Karşısında “DoÄŸru Ä°le Oyalanan Ahalinin” ÇokluÄŸu

 

Bereket dolu başaklar nazlı nazlı salınıyorlar.

Vızıldayan arılar, coÅŸkun akan ırmak, ötüşen kuÅŸlar…

Güneşin olgunlaştırıcı dokunuşları, gecenin kadifemsi örtüsü ve mutlu yuvalar.

Nemrud’un surlarla çevrelenmiÅŸ ÅŸehirleri güveni iliklere kadar hissettiriyor.

Ama İbrahim mutsuz, derin iç geçirmeleri putların ablak suratlarını kıpırdatmıyor.

Ama İbrahim anlamıyor; yaşıyor sayılabilmek için ezici ağırlıkların altında girmek mi gerek?

Daha dün şehir meydanında komşu şehirden bir genci idam ettiler.

CoÅŸkun akan ırmağın, Nemrud’un deÄŸil de Allah’ın olduÄŸuna hükmetmiÅŸ;

Genç, yıkıvermiÅŸ bendini Nemrud’un hiç düşünmeden.

Su öyle bir neÅŸe ile buluÅŸmuÅŸ ki susuzluktan çatlamış topraklarla…  

Ä°dam ettiler. Boynu bükük, çaresiz ailesinin gözleri önünde…

“Bizim buÄŸdayların da salınmaya hakkı yok muydu” diye soracak oldu hanımı,

“Vızıldayan arıların sadece bu ÅŸehirli olduÄŸuna dair delil” isteyecek oldu beli bükük babası,

“Evlat acısı ile nasıl yaÅŸanabileceÄŸinin bilgisini” öğrenecek oldu garip anası…

Meydandaki ahali öldürücü bir nefretle sıraladılar yaşıyor sayılabilmenin şartları ile suçlarını:

- Güvenlik içinde olmamız gerekiyor. Siz bu güvenliği tehdit ettiniz.

- Üretmek ancak güvenlik içinde mümkündür. Ama siz güvenliğin bedelini ödemediniz.

- Hayatta kalabilmek için güçlü bir şehre ait olmak gerekir. Sizin şehriniz sizi koruyamadı.

- Bir şehre ait olmak; şehrin ezici ağırlığı altına girmektir. Ama siz hiçbir ağırlık istemediniz.

- Nimet kazanılan bir şeydir. Ama siz nimetin verili olduğunu düşündünüz.

İbrahim şaşkın, ahalinin söyledikleri temelde doğruydu.

Ama yaşıyor sayılabilmenin ürettiÄŸi ezici ağırlık yanlıştı ve zalimceydi…

Görkemli kamusal alanlara, sanayicilere, tüccarlara, devlet görevlilerine, askerlere baktı.

Kamusal alanları dolduran putlara, sembollere, veciz sözlere ilişti gözleri.

Ücreti mukabili kazançları kutsayan rahipler sürüsünün mağrur duruşu kalbini sıkıştırdı.

Şehrin ezici ağırlığını bir kat daha arttırmak için kafa patlatan işinin ehli bürokratlar,

Saray nedimesinin eşliğinde millet düşmanına lanet yağdıran gözdeler,

Bitip tükenmeyen nöbetlerdeki asker ve komutanlar,

Şehre estetik katmak için ilham perilerini kovalayan sanatkârlar,

Bunlar üretmeden tüketen ezici ağırlıklar…

Ahali temelde doğru söylemekteydi ama üstlerindeki ezici basınca itirazları olamadığı için;

“doÄŸru ile oyalanma” halindeydiler.

Doğru ile oylanma muhafazakârlara yarıyor.

İdam edilen genci ve ailesini yaşam biçimlerine yönelmiş bir tehdit olarak görmek,

gencin eylemindeki tutarlı hakkın genel bir kanı haline gelmesini önlemek için “kamu düşmanı” ilan etmek.

İbrahim üzgün, sıkıntılı ve Rabbine yalvarmada;

14.37 - “Rabbimiz! Ben çocuklarımdan bazısını, senin kutsal evinin (Kâbe’nin) yanında ekin bitmez bir vadiye yerleÅŸtirdim. Rabbimiz! Namazı dosdoÄŸru kılmaları için (böyle yaptım). Sen de insanlardan bir kısmının gönüllerini onlara meylettir, onları ürünlerden rızıklandır, umulur ki şükrederler.”

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.