İnsan, inandığını yaşayınca bilmedikleri ona öğretiliyor. Aksi ise insana sürekli ağırlık veriyor. Yüklendikçe yükleniyor. Giderek yaşamı çekilmez kılıyor. İnandığını yaşaya
İslâm ahlâkı dedim. Evet, orada da aslolan görev ahlâkı… Ama onun bir üst derecesi daha var bulunuyor İslâm’da, o da takva ahlâkı…
Ey Resûlüm! Öyle yalnız ve biçareyim ki, öyle gamlar ve acılar içindeyim ki… Derdimizi paylaşacak kimseler bulamıyoruz… Devaya muhtacız, lakin alîlliğimize tabîb-i mihribân yok… Z
Aydın Ünal- Yeni Şafak
