İnancının idealini yitirmeyenler, her yaşta gençtirler..

İstanbul'da, Akıncılar'ca tertiblenen bazı gecelerde, 'saf Anadolu'nun mâsum çocukları'ndan binlercesi toplanırdık ve rahmetli Necip Fâzıl, aramızda ve başımızda.. Program içinde şiirler okunurdu, tabiatıyla en çok da 'üstad'ın şiirleri... Ama, merhûm üstad, kendisinin şiirlerini okuyan bazı gençleri dinlerken kızar ve, 'Bırak.. Mahvettin şiiri.. Tayyib yok mu, Tayyib nerede? ' diye sorar ve bulamazlarsa, kendisi okur; bulurlarsa ve o zaman da onun okuyuşunu zevkle dinlerdi ve dinlerdik.. Çünkü, genç 'Tayyip'in gerçekten de 'şiir gibi' bir 'şiir okuyuşu vardı.