Dücane Cündioğlu arşivinden: Düşte gibiyim, ölmüşüm sanki

Bağışlanmak. Bilir misin nedir? VE dahî bağışlamak. Ümit kesme ama emîn de olma diyen sevgili! Beni arada tutuyor ve usulca, korkuyla ümidin kucağına bırakıveriyor.