Kemal sayar: Tevazunun pısırıklık, egoizmin özgüven olarak pazarlandığı çağ
Annem öleli iki yıl oldu ve onun ölümünden sonra evim hep dağınık, bir türlü toparlayamıyorum diye yakındı genç kadın, sizce neden böyle? Yüzünde bulutlanan hüznü doğru okuduysam, sorusunun cevabını bildiğinden emindim. Galiba annenizin gelip bütün o dağınıklığı sizin için toplamasını bekliyorsunuz dedim. Mahzun yüzünde ufak bir gülümseme kıvrımı belirdi. Bazen dağılan ruhumuzu dış alemde seyretmek isteriz. Simgesel bir eylemle gideni geri döndürmek, ona yokluğunun ruhumuzda bıraktığı derin boşluğu göstermek isteriz. İnsan, okumaya doyamadığım bir şiir.