Başkası aynamızdır!

“Hak ve bâtılın ötesinde bir âlem var, gel seninle orada buluÅŸalım” buyuruyor Hazreti Mevlânâ bir gazelinde. Bırakın hakkın bâtılın, bırakın zamanı mekânın manasını idraki, kendimizi kavramaktan uzağız biz bugün. Söylenen katı sözlerin içinde mahsur kılıyoruz biz sürekli insanlığımızı. Üste çıkmak için söylediklerimiz alta, daha altlara düÅŸürüyor hep bizi. Sanıyoruz ki ÅŸehvet, uçkuru saÄŸlam tuttuÄŸumuzda uzak olur, uzaklaşır bizden. Bir de dilin ÅŸehveti yok mu? Kelimelerin ihtirası yok mu? Kolayca alemin ÅŸahitliÄŸine bıraktığımız sözlerin birbirini tetikleyen bir nefsaniyeti yok mu? Yılanın zehri kendini öldürmez diye mi düÅŸünüyoruz yoksa! Yılan yılandır, insan insan, unutmayalım bunu! Yılanın zehri yılanı öldürmez ama bir zerresi dahi öldürür insanı, insanlığı!

Bazı sözler vardır ki, kendimize yakıştırmadığımız için söylemeyiz onları. Bazı yargılar vardır ki, zihnimizi acıttığı için içimizde tutmaz, barındırmayız. Karşımızdaki Nemrut olsa, bin hakkın biniyle de haklı olsak davamızda, eÄŸer söyleyince bize, imanımıza, ahlakımıza yakışan sözlerle konuÅŸmuyorsak, öyle ya da böyle Nemrut galip çıkar o iÅŸten!

Ä°nsan insanın aynasıdır dememiÅŸler boÅŸuna büyükler; onlara söylediklerimizde, onlara ettiklerimizde, onlara yönelttiklerimizde görünürüz en çıplak halimizle biz. BaÅŸkalarının ne yaptığı ne söylediÄŸi ne kabahat iÅŸlediÄŸi de bize yazmaz; yine bizim üstümüzden yansıyan kendileri, kendilikleridir. Velhasıl; onların aynasında görünenden bize bir bahane düÅŸmez; biz kendi aynamızdan çırılçıplak görmek durumundayız kendi ahvalimizi. Aman ha, gözümüzden kaybetmeyelim kendimizi, o ki maazallah kaybetmektir büsbütün kendimizi!

“Acımasızlık, dürtüsellik ve empati yoksunluÄŸu bizi ötekini hissetmekten alıkoyuyor ve ‘güçlü olan ayakta kalır’ düÅŸüncesi insanları kurban olmak ile zalim olmak arasında bir seçime zorluyor” diye yazmış ‘YavaÅŸla’ isimli kitabında sevgili Kemal Sayar.

Dünya senden ibaretmiÅŸ gibi bak her ÅŸeye a iki gözüm, baÅŸka kimse yokmuÅŸ gibi alemde! Ki bir tarafıyla öyledir zaten. Sen gözünü açarsın baÅŸlar, kaparsın biter senin dünyan. DüÅŸün o vakit… Öteye söylediÄŸin de beriye söylediÄŸin de sana gelmiyor mu bir bakıma? Senin dünyanda takılı kalmıyor mu? Kime söylediÄŸini zannedersen söyle, kendine söylemiÅŸ olmuyor musun her söylediÄŸini? Bir de böyle bak çıkardığın ÅŸu gürültüye! Bir de kendine doÄŸru çevir bakalım dil yayından attığın o sivri okların uçlarını! Sen göremiyorsun bekli ama ucunu sivrilttiÄŸin her ok sana geri dönüyor, baÅŸkalarınınkine deÄŸil senin canına saplanıyor, baÅŸkalarınınkini deÄŸil senin tenini yaralıyor, baÅŸkalarınınkini deÄŸil senin gönlünü kanatıyor. Attığın her ne ise yine sana dönüyor. Senin ellerinle tutuÅŸturduÄŸun her ateÅŸ, yine senin avuçlarında bir yangına dönüÅŸüyor, senin dünyanı yakıyor, kavuruyor!

“Dünyada görmeyi arzu ettiÄŸimiz deÄŸiÅŸimin kendisi olmazsak, deÄŸiÅŸim hiçbir zaman gerçekleÅŸmeyecektir. Hepimiz maalesef hep önce diÄŸer kiÅŸinin deÄŸiÅŸmesini bekleriz. EÄŸer kendimizi deÄŸiÅŸtirebilirsek dünyayı da deÄŸiÅŸtirebiliriz; kendimizi deÄŸiÅŸtirmek, dilimizi ve iletiÅŸim yöntemlerimizi deÄŸiÅŸtirmekle baÅŸlar” diyor ‘Åžiddetsiz Ä°letiÅŸim’ kitabında Marshall B. Rosenberg.

GörüÅŸ berraklığı için tozun duman karıştığı bir ortam mı daha elveriÅŸlidir, sükunetin hâkim olduÄŸu bir ortam mı; bunu bir vakit düÅŸünelim hele!

Seni öfkelendirmeye yönelen her ÅŸeyin birinci hedefi aklıselimindir, sabrınla, sükunetinle kalkan ol ona!

Hakikat görenin göremeyene borcudur. Basiretlinin basiretsizden farkıdır. Gaflet ise kalp aynasının isini pasını silemeyenin boÅŸa döndürdüÄŸü çarkıdır. Alemlere rahmettir Efendimiz, O ki, “Onlar bilmiyorlar’ diye gözyaÅŸlarıyla yakarıyordu Rabbine.

“Nasıl iÅŸ ki bu” dedi meczup, “hem kör diyorsun hem de hadi gör diyorsun!”

https://www.yenisafak.com/yazarlar/gokhan-ozcan/baskasi-aynamizdir-4691212