ortak damar

bir renk, farkını / önemini bir başka renge borçludur. bir renk, bir başka renkle “ara tonlar” aracılığıyla konuşur. bahçeyi çekici kılan, her çiçeğin barındırdığı “daha güzelim” iddiasının, bir arada, sürekli sunumda olmasıdır.

yeryüzü ile gökyüzü hiç barış yapmadı; çünkü hiç savaşmadılar. herhangi bir ülkede, herhangi bir insanın yıldızlı gökyüzünden, veya renk renk haykıran coşkulu bir vadiden öğreneceği ne çok şey var!

mesela bomba yapmamayı bir ırmak öğretebilir. yerinde güzel olmayı bir yıldız anlatabilir.

kuşların uçuşu bombasız uçaklara örnektir. “bakabilme” başarıldığında veya bir başka insanın da çocuğunu aynı duyguyla okşayıp gözyaşında aynı evrensel dili konuştuğu kavranıldığında, insanlar konuşmayı ve yaşamayı başarabilir demektir.

“ara tonlar” büyük işlere koyulur; anahtar “empati”dir bundan böyle.