Sosyal Medya

Makale

Vasiyetinizi Yazdınız mı?

tarihinde yayınlandı.

İnsan ömrünü, önemli saydığı şeyler uğrunda harcar. Bunların bir kısmını devralmıştır. Sonunda sahip olduklarını devretmek ister. Zira devralamayan ya da devredemeyen insan öldüğünde adeta hiç yaşamamış sayılır, unutulur gider.

Ölüme inanan ve ne zaman öleceğini bilmeyen insan, ardına bıraktıklarını, kime bırakacağını ve onunla ne yapılmasını istediğini yazarak veya şahitler huzurunda vasiyeti olarak ilan eder. Vasiyet, sadece mal varlığından ibaret değildir. Hayatı boyunca önem atfettiği şeylerin ondan sonra da devam etmesini istemesidir. Böylece bıraktıklarının üzerinden anılmayı arzu eder.

İnsanın yaptığı hayırları devretmesi “sadaka- i cariye” sayılarak amel defteri kapanmaz. Bundan dolayı bir gün hesap verecek şuuruyla yapılan her amel, ilim, yapı, variyet, tecrübe, birliktelik, devredileceğinden dolayı büyük bir titizlikle yapılmalıdır.

İnsan yaşarken ister istemez iz bırakandır. İzlerini takip edecek olanların sorumluluğunu hissedenler, niyetine ve istikametine dikkat etmelidirler. İşte daha yaşarken vasiyetini hazırlayıp ara ara güncelleyenler bu şuurda olanlardır.

Yakın zaman önce şehadeti bir yol olarak seçmiş Yahya Sinvar’ın vasiyetini Han Yunus Zekât Komisyonu Başkanı Dr. Cemil Ebu Bilal duyurdu;

“Ben, gurbeti geçici bir vatana, hayali ise sonsuz bir mücadeleye dönüştüren mülteci çocuğu Yahya. Vasiyetimi yazarken, hayatımda geçen her anı hatırlıyorum: çocukluğumun dar sokaklarını, uzun hapis yıllarını ve bu topraklarda dökülen her damla kanı düşünüyorum.

İşgale karşı ilk taşı atan o çocuktan öğrendim ki o taşlar, dünyaya yaralarımız karşısında sessiz kalanlara karşı söylediğimiz ilk sözlerdi. Gazze’nin sokaklarında öğrendim ki insan, yaşıyla değil, vatanı uğruna yaptığı fedakarlıkla ölçülür. Hayatım da böyle geçti: hapishaneler, savaşlar, acı ve umutla dolu bir hayat ..1988 yılında ilk kez girdiğim hapishanede sabrın sadece bir erdem değil, acımasız bir silah olduğunu öğrendim, denizi damla damla içmek gibi.

Vasiyetim şudur: Hapishanelerden korkmayın, onlar sadece özgürlüğe giden uzun yolumuzun bir parçasıdır. Hapishane bana özgürlüğün sadece çalınmış bir hak olmadığını, acıdan doğan ve sabırla şekillenen bir fikir olduğunu öğretti. 2011’de “Vefa-ül Ahrar” anlaşmasıyla serbest bırakıldığımda, artık eskisi gibi değildim; inancım güçlendi ve yaptığımız şeyin sadece geçici bir mücadele değil, son damlamıza kadar taşıyacağımız bir kader olduğunu anladım.

Vasiyetim şudur ki: Silaha, pazarlık konusu olmayan onurunuza ve ölmeyen hayalinize sımsıkı sarılın. Düşman, bizi direnişi bırakmaya, davamızı sonu gelmeyen bir müzakereye dönüştürmeye zorluyor. Ancak size diyorum ki: Haklarınız üzerinde pazarlık yapmayın. Direniş sadece taşıdığımız bir silah değil, her nefeste Filistin’e olan sevgimiz, kuşatma ve saldırıya rağmen var olma irademizdir.

Vasiyetim şudur: Şehitlerin kanına sadık kalın, bize bu dikenli yolu bırakanlar, Onlar kanlarıyla bize özgürlük yolunu açtılar, siyasetin hesaplarında ve diplomatik oyunlarda bu fedakarlıkları boşa harcamayın. Biz, öncekilerin başlattığını tamamlamak için buradayız ve ne pahasına olursa olsun bu yoldan sapmayacağız. Gazze, her zaman direnişin başkenti ve Filistin’in hiç durmadan atan kalbi olmuştur ve olmaya da devam edecektir.

2017 yılında Hamas’ın Gazze’deki liderliğini devraldığımda, bu sadece bir iktidar geçişi değil, taşla başlayıp tüfekle devam eden bir direnişin sürekliliğiydi. Her gün halkımın çektiği sıkıntıları hissediyordum ve özgürlüğe doğru attığımız her adımın bir bedeli olduğunu biliyordum. Ancak size şunu söylüyorum: Teslim olmanın bedeli çok daha büyüktür. Bu yüzden toprağınıza, köklerin toprağa sımsıkı sarıldığı gibi sarılın, çünkü yaşamaya karar vermiş bir halkı hiçbir rüzgar söküp atamaz.

Aksa Tufanı mücadelesinde, bir grup ya da hareketin lideri değildim; özgürleşmeyi hayal eden her Filistinlinin sesi oldum. Direnişin sadece bir tercih değil, bir görev olduğuna inanıyordum. Bu mücadelenin Filistin direnişinin kitabında yeni bir sayfa olmasını, hiziplerin, gurupların birleşmesini ve herkesin düşmana karşı tek saf oluşturarak ayakta durmasını istedim. Düşman, hiçbir zaman bir çocukla bir yaşlı arasında ya da bir taşla bir ağaç arasında ayrım yapmadı.

Bıraktığım şey ferdi bir miras değil, özgürlüğü hayal eden her Filistinli için, omuzunda şehit çocuğunu taşıyan her anne için, hain bir kurşunla katledilen kızını acıyla yitiren her baba için ortak bir mirastır. Direnişin boşuna olmadığını, sadece atılan bir kurşun değil, onur ve şerefle yaşadığımız bir hayat olduğunu her zaman hatırlayın. Hapis ve kuşatma bana mücadelenin uzun ve yolun zor olduğunu öğretti. Ama aynı zamanda teslim olmayı reddeden halkların kendi elleriyle mucizeler oluşturup ürettiğini de öğrendim. Dünyadan adalet beklemeyin, çünkü ben nasıl dünyanın acımız karşısında sessiz kaldığına şahit olduysam siz de olacaksınız. Adaleti beklemeyin, adalet siz olun. Filistin hayalini kalbinizde taşıyın ve her yaradan bir silah, her gözyaşından bir umut kaynağı edinin.

Bu benim vasiyetimdir: Silahlarınızı bırakmayın, taşlarınızı atmayın, şehitlerinizi unutmayın ve hakkınız olan hayalden vazgeçmeyin. Biz burada, toprağımızda, kalbimizde ve çocuklarımızın geleceğinde kalacağız.

Size vasiyetim: Ölümüme kadar aşkla bağlı olduğum Filistin’e, asla eğilmeyen bir dağ gibi omzumda taşıdığım hayale sahip çıkın. Eğer düşersem, benimle düşmeyin; düşürmediğim bayrağı taşıyın ve kanımı bir köprü yaparak, küllerimizden daha güçlü doğacak nesiller için yol açın. Unutmayın ki vatan, anlatılan bir hikâye değil, yaşanan bir gerçektir ve bu topraktan doğan her şehitle birlikte binlerce direnişçi daha doğar; doğacaktır.

Eğer tufan döner ve ben aranızda olmazsam, bilin ki özgürlük dalgalarının ilk damlası bendim ve yolunuzu tamamladığınızı görmek için yaşadım. Düşmanınızın boğazında bir diken, asla geri çekilmeyen bir tufan olun ve dünya, hak sahibi olduğumuzu ve haber bültenlerinde sadece birer rakam olmadığımızı kabul edene kadar durmayın…”

“Ve İbrahim çocuklarına bunu aynen vasiyet etti; Yakup da (böyle yaptı): ‘Evlatlarım! Bakın, Allah size en saf ve temiz inancı bahşetti; öyleyse O'na teslim olmadan ölümün sizi alt etmesine izin vermeyin.’ Evet, siz, (ey İsrailoğulları)Yakub'un, son nefesini vermeye yaklaşırken oğullarına: ‘Ben gittikten sonra siz kime kulluk edeceksiniz?’ diye seslendiğine şahitsiniz. Onlar: ‘Senin ilahına, ataların İbrahim, İsmail ve İshak'ın ilahına, O tek Allah’a kulluk edecek ve O'na teslim olacağız!’ diye cevap verdiler.” (Bakara / 133)

                                                                                    Şevket Hüner / 25 Cemaziyülevvel 1446

1 Yorum

  1. Hayri Kandemir

    Aralık 05, 2024 Perşembe 20:14

    Kalemine sağlık kardeşim. Yine pek güzel bir yazı olmuş. Eyvallah

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.