Ceset TeÅŸhiri

Üniversitede okurken (1999-2003) kaldığımız Ä°lim Yayma Vakfı Ä°bnülemin Mahmut Kemal Ä°nal Yüksek Tahsil Talebe Yurdu’nda (Vefa, Süleymaniye), bir grup arkadaÅŸ, kendi çapımızda bazı faaliyetler yapmaya çalışırdık. Okumalar, sohbetler, namaz programları, seminerler, Ä°slâm dünyasının ahvaline dair bilgilendirmeler...

Hayatımın en önemli derslerinden birini, bu vesileyle aldım: Bir defasında, yurdun ana giriÅŸ kapısının hemen yanında bulunan büyük panoda Filistin, Irak, DoÄŸu Türkistan gibi mazlum coÄŸrafyalardan seçeceÄŸimiz “vurucu” fotoÄŸrafları haftalık olarak sergilemeye karar verdik. Böylece, yurtta kalan arkadaÅŸları hasbelkader bilinçlendirecek, ümmetin yaÅŸadığı acılara empati duymalarını saÄŸlayacaktık.

FotoÄŸrafları seçme ve Fatih’teki Ä°nkılâb Kırtasiye’de renkli, büyük kâğıda bastırma iÅŸini ben üstlendim. “Vurucu” yani bol kanlı ve bol cesetli fotoÄŸrafları özenle seçtim, bilgisayarda kolaj yaptım, bastırıp panoya astım.

Henüz sosyal medyanın icat edilmediÄŸi o dönemde, panodaki görseller “müthiÅŸ bir ilgi” gördü. Yurda giriÅŸ-çıkışlarda, önünde durup uzun süre bakanlar vardı. Eh, maksadımız hasıl olmuÅŸtu.

Ertesi hafta, bir kolaj daha hazırladım. Daha kanlı, daha acıklı ve daha çok cesetli fotoÄŸraflar seçtim. ArkadaÅŸların böylece daha fazla etkileneceklerini zannediyordum. Fakat öyle olmadı. Sonraki hafta, panodaki görsellere ilgi o kadar azaldı ki -neredeyse kimse dönüp bakmıyordu bile-, fotoÄŸraf asma iÅŸini dördüncü kez tekrarlamadık.

Kafama dank etti sonra:

Dünyanın bilmem neresinden derlediÄŸimiz kanlı fotoÄŸrafları sergileyip ilgi toplamaya çalışmakla, aslında düpedüz “ceset teÅŸhiri” yapıyorduk. Bizim sergimizin Müslüman kardeÅŸlerimizin acılarını dindirmeye hiçbir faydası olmadığı gibi, biz kendi kalplerimizdeki merhamet ve rikkati de kendi ellerimizle boÄŸuyorduk.

Yurtta yaptığımız o faaliyet, ceset fotoÄŸraflarını ulu-orta paylaÅŸmanın, kalplerimizi öldüren ve katliamlara karşı duyarlılıklarımızı yok eden vahÅŸi bir cinayet olduÄŸunu bana göstermiÅŸtir. O zamandan beri, bu konuda azamî dikkatli davranmaya çalışırım.

Taha Kılınç