Makale
Önce Annelik
Sanıyorum hatırlayanlarınız olacaktır… Bundan yedi veya sekiz yıl önce Ä°stanbul’da CerrahpaÅŸa Tıp Fakültesinde okuyan BüÅŸra isimli bir kız öÄŸrenciden bahsetmiÅŸtim… Umreye gidebilmek için biriktirdiÄŸi harçlığını daha sonra karar deÄŸiÅŸtirip Suriyeli mazlum kardeÅŸlerine infak eden o temiz yüreÄŸi bilmem hatırladınız mı?
Duygularını bizimle ÅŸöyle paylaÅŸmıştı:
‘Suriyeli kardeÅŸlerim acı ve çile içinde kıvranırken ben Kâbe’ye bu ÅŸekilde gidemezdim.
Ben nefsimi temize çıkarmak için umreye gidemezdim, hocam…
Åžimdi kabul olmayı bekleyen bir Suriye umrem var, hocam… ‘’
Evet, BüÅŸra o gün umreyi ertelemiÅŸti ama kardeÅŸliÄŸi ertelememiÅŸti… Bireysel ibadetin huzuru yerine yaralı yüreklerin ıstırabını giderebilmek için çırpınmıştı…
O gün BüÅŸra’nın vicdanı konuÅŸmuÅŸtu, bize insanlık dersi vermiÅŸti…
Bu kızımız fakülteyi baÅŸarıyla bitirdi… Evlendi… Anadolu’nun bir ilinde doktor olarak göreve baÅŸladı… Bayram vesilesiyle görüÅŸtüÄŸümüzde doktorluÄŸu bıraktığını, ev hanımı olarak iki çocuÄŸunu yetiÅŸtirmeye çalıştığını söyledi…
Böyle bir kararı verirken zorlanıp zorlanmadığını sordum…
Bu sorum üzerine ‘'Doktor BüÅŸra’’nın, ‘’Anne BüÅŸra’’ olma kararındaki duygularını ve kararlılığını dinledim…
Dün vicdanı konuÅŸan BüÅŸra, bugün de fıtratını konuÅŸturuyordu.
Åžimdi sizleri anneliÄŸi doktorluÄŸa önceleyen BüÅŸra Hanımın satırlarıyla baÅŸ baÅŸa bırakıyorum:
‘’ Hep niyetimdeydi…
– EÄŸer bir gün anne olursam çocuklarımı kendim büyütmek isterim, derdim…
Hamdolsun nasip oldu, iki çocuÄŸumu kendim büyütüyorum… Öncesinde doktor olarak çalışıyordum… Bu kararı vermem benim için çok zor olmasa da çevrenin yaklaşımları, verdikleri tepkiler insanı yoruyor zaman zaman… En çok duyduÄŸum cümle:
-Boşuna mı okudun altı yıl?
Hiçbir zaman boÅŸuna okuduÄŸumu düÅŸünmedim, öÄŸrencilik yıllarım ömrümün belki de en kıymetli zamanları… Ä°stanbul gibi bir ÅŸehirde okumak, çok güzel dostluklar edinmek, güzel ortamlar da bulunup kıymetli hocaların derslerine katılmak, vakıf kültürünü öÄŸrenmek, dünyanın öteki ucundaki Müslüman kardeÅŸlerini dert edinmek, yardımlaÅŸmanın huzuruna varıp yetim başı okÅŸamanın kıymetini anlamak, öÄŸrenci evi tecrübeleri, hayata bakışımın deÄŸiÅŸmesi ve daha nice kazanımlar… Bunlar hiç boÅŸuna olur mu? Kaldı ki benimki mesleÄŸi bırakmak deÄŸil, sadece çocuklarımın bana en çok ihtiyaç duyduÄŸu dönemde yanlarında olup onları daha güzel yetiÅŸtirmek için verilmiÅŸ bir ara…
UnutulmuÅŸ bilgiler, kazanılmamış tecrübeler, elde edilememiÅŸ unvanlar geri gelir fakat çocuklarımın bu kıymetli yılları geri gelmez diye düÅŸünüyorum…
Görevi bıraktığım için evin harcamalarında bazı tasarruflarda bulunmamız gerekti, önemli deÄŸil… Yeter ki ben çocuklarımın yanında bulunayım, onların eÄŸitimiyle birebir ilgileneyim…
Bir de iÅŸin bereket boyutu var ki modern yaÅŸamda çoÄŸumuzun sadece sözlerinde kalıyor… Banka hesaplarına yatan rakamlar daha belirleyici ve çekici oluyor… Ä°ÅŸin gaybi boyutunu, ilahi ihsan ve ikramı yeterince düÅŸünmüyoruz…
Åžu an en çok dert edindiÄŸim çocuklarımın geleceÄŸi… Onları ihmal etmenin vebalini düÅŸünüyorum… Onlar Allah’ın bize emaneti… Bizden sonra amel defterimizi açık tutmalarını, kurtuluÅŸ vesilemiz olmalarını umuyorum.
Her ÅŸey Rabbimin dilemesi iledir, bu da benim fiili duamdır…’’
Evet, BüÅŸra Hanım, tercihiyle, duruÅŸuyla bize çok ÅŸey söylüyor…
Önce anne sonra doktor…
Örnek Müslüman kadının önceliÄŸi anneliktir gerçeÄŸine çaÄŸrı yapıyor…
Ertelenen annelik günlerinde, anneliÄŸin yük deÄŸil yücelik olduÄŸunu hatırlatıyor…
‘’Daha az anne’’, ‘’daha az eÅŸ’’, ‘’daha çok iÅŸ’’ seçiminde olanlara anneliÄŸin ulviyetini ve kutsiyetini sergiliyor…
Fıtratını baskılayan, hilkatini zorlayan kızlarımıza çocuÄŸun sırtta bir kambur deÄŸil, kabul edilmiÅŸ bir dua olduÄŸunu söylüyor…
Evde olmayı sosyal hayatın dışı saymanın yanılgısına dikkat çekiyor… Aile sosyal hayatın ta kendisidir, diyor…Evet, bozulmamış fıtrata fırsat tanıyalım…Kaynak
Henüz yorum yapılmamış.