Sosyal Medya

Makale

15 Temmuzu Bitirmek

tarihinde yayınlandı.

Olayın hatırası küllendikçe 15 Temmuz kutlamaları devletin soğuk protokol kutlamalarına dönüşecek....

15 Temmuz gecesi yaÅŸananlar bu ülke tarihi açısından çok önemliydi.

Bu ülkede yaÅŸayan insanlar nesillerdir, üniformalı ve silahlı birini gördü mü, yolunu deÄŸiÅŸtirir karşı kaldırıma geçerdi.

Belki ülkenin %99’unun sevdiÄŸi Adnan Menderes hukuksuzca idam edildiÄŸinde kimseden çıt çıkmamıştı.

Ardından kaç muhtıra/darbe daha oldu ama herkes sus pustu.

Bu sadece bu ülkeye mahsus bir durum deÄŸil; dünyanın çoÄŸu yerinde toplumların benzer durumudur.

Normalde namlunun ucunu görünce ortadan kaybolan bu millete o gece bir ÅŸeyler oldu. KurÅŸunların karşısına dikildi, tankların üstüne çıktı. Yere düÅŸen arkadaşını kenara çekerken kendi öne fırladı.

(Burada hakkını vermek lazım ki ErdoÄŸan’ın darbe karşısında ortadan sıvışmayıp dik durması ve bunu millete göstermesi önemli bir etkendi.)

Bunu sosyolojik açıklamasını öyle kolay yapamazsınız.

Bu duruÅŸ, baÅŸta OrtadoÄŸu olmak üzere dünyadaki birçok topluma da takdir edilecek bir ders oldu.

Aynı zamanda bu vakadan sonra Türkiye’de darbe yapmak isteyenler olursa artık iki kez düÅŸünmek zorunda kalacak.

Bu açıdan 15 Temmuz direniÅŸini önemsiyor ve unutturulmaması gerektiÄŸini düÅŸünüyorum.

15 Temmuz direniÅŸinin önemi konusunda (bunu ErdoÄŸan’ın baÅŸarısı sayıp ErdoÄŸan düÅŸmanlığından dolayı buna karşı çıkanlar hariç) herkes hemfikir.  

Fakat bir olayı olduÄŸu gibi deÄŸerlendirip kabul etmek yerine olaydan zoraki hain/kahraman çıkarma; olayı ululaÅŸtırıp tapınmaya çevirme hastalığımız, 15 Temmuz vakasını olduÄŸu mecradan uzaklaÅŸtırıyor.

15 Temmuz’u resmi bayram ilan etmek, bu olayın önemine vurulacak en büyük darbeydi. Çünkü bu ülkede insanlar resmi bayramlara karşı deÄŸil ama dini bayramlar gibi kendine ait de hissetmez.

Belki olayın sıcaklığını hissedenler 15 Temmuz’u birkaç yıl daha kutlar ama olayın hatırası küllendikçe 15 Temmuz kutlamaları devletin soÄŸuk protokol kutlamalarına dönüÅŸecek.

15 Temmuz’u bir “Demokrasi Mücadelesi” gibi göstermek çok basit kalır; hele ki o gece ölenleri “Demokrasi Åžehidi” diye adlandırmak o kahramanlara yapılabilecek en büyük hakarettir bence.

O kahramanları düÅŸündükçe (çoÄŸu yerde) 15 Temmuz’un ÅŸarkılı türkülü ÅŸenlik havasında kutlanması insanın içine oturuyor.

KabullenemediÄŸim bir diÄŸer konu da 15 Temmuz gecesi hanımlarının etekleri altına saklananların sonradan ortaya çıkıp kahramanların kanları üzerinden kahramanlık taslamalarıdır.

O gece ErdoÄŸan’ın duruÅŸu çok önemliydi; dik durmasaydı muhtemelen bu direniÅŸ de bu kadar büyümez ve muvaffak olamayabilirdi. ErdoÄŸan için sokaklara çıkanlar olduÄŸu gibi ErdoÄŸan’ın ÅŸahsından bağımsız sokaÄŸa ineneler de vardı.

ErdoÄŸan’ın 15 Temmuz gecesi direniÅŸini salt kendi ÅŸahsına yapılan destek gibi görürse 15 Temmuz ruhunu saptırır, hata eder. O gece hiçbir partiyi desteklemeyenler olduÄŸu gibi baÅŸka partiden insanları da gördüm. ÖrneÄŸin o gecenin ilk saatlerinde sokaklardaki MHP’lilerin sayısı Ak Partililerden az deÄŸildi.

Özetle; 15 Temmuz, silahlı zorbalığa ve keyfiliÄŸe karşı halkın bir tepkisiydi. Bundan sonra olabilecek silahlı zorbalıklar için bir örnek ve derstir/kazanımdır. Bu direniÅŸi mitleÅŸtirmek veya ekonomik/siyasi ranta çevirmek bu kazanımın hebası olur.

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.