Sosyal Medya

Makale

Bir yazı yazmak istiyorum

tarihinde yayınlandı.

Bilginin böylesine çoÄŸaldığı bir dönemde  daha az bilgi sahibi olmanın da çoÄŸalması garip gelmiyor mu size?

Garip gelmeli bence! 

Evet, bilgi çoÄŸaldıkça bilgiden uzaklaÅŸmak da o hızla çoÄŸalıyor. 

Bilgideki emek azalıyor. 

Git gide emeksiz bilgi hayatımızın tüm alanlarını kaplıyor. 

AraÅŸtırmadan, 

Sormadan, 

Sorgulamadan, 

Nedenlerini, 

Niçinlerini hiç merak terazisine koymadan, 

Hazır bilgi, 

SoÄŸuk bilgi, 

Gerçek bilgiye dönüşüyor. 

Ben basit bir bilme olayından söz etmiyorum; 

YaÅŸam biçimimizi ÅŸekillendiren, 

Bizi biz yapan bilgi ve bilmekten söz ediyorum. 

Bize ait olandan,

Sahici olandan, 

Sadece görüntüsü,

Sadece algısı görünenden deÄŸil; 

Benim bilgim, 

Benim anladığım, 

Benim tanıdığım, 

Benim gördüğüm ,

Benim dokunduÄŸum...

Yani;

Ben olan, 

Beni tarif eden,

Beni tarif ederken baÅŸkasını da bana ait bilgi ile tanıyan ve gören bir bilgiden söz ediyorum. 

Bizi biz yapan bilme eyleminden söz ediyorum. 

Gördüğüm ve yaÅŸadığım ise bu deÄŸil! 

Kendimizin içinde olmadığı bir yaÅŸam sürüyoruz. 

Evet biz varız içinde; ama baÅŸkası veya baÅŸkaları için varız. 

Onların tarif ettiÄŸi ÅŸekilde yaşıyoruz. 

Onlar gibi bakıyoruz.

Onlar gibi seviyoruz. 

Onların istediÄŸi dostlukları kuruyoruz. 

Onların görmek istediÄŸi gibi görüyoruz. 

Ya da onlar için fedakarlık ediyoruz. 

Ama biz yokuz içinde. 

Hikayeler biz olmadan yaşanıyor ve sanki hikaye bizmişiz gibi.

Sonra yanıldık, 

Sonra kandırırdık, diyoruz.

Ve tekrar tekrar yaşıyoruz. 

Dejavular bitmiyor, bizim olmayan ama içinde biz olan bu hikayelerde. 

Geçenlerde 20 yıllık evlilikten sonra aldatıldığı için boşanan bir kadının ağzından dökülen tek cümle bizim hayatımızın bir özeti sanki;

Kadın: "ben ona 20 yıl sebzeli, etli pilavlar pişirdim; ama ben sade pilavı seviyordum "diyordu.

Evet koca bir 20 yıl için kendisinin hiç olmadığı ama kendisinin hikayesiydi bu.

Bugün bizlerinde yaÅŸadığımız bundan farklı deÄŸil ve hiç olmadı galiba. 

Emek sarf etmeden sahip olmak, 

Birilerinin tarif ettiÄŸi aÅŸka inanmak,

Birilerinin ezberlettiği düşünceleri kendi düşüncemiz gibi kabul etmek,

Birilerinin gözleri ile dünyayı anlamak,

Kendi gözlerimizi yok saymak, 

Kendimizi yok saymak, 

Ne acı ama...

Kendimizin yaşadığı hikayede hiç yaşamamış olmak,

Benim hikayem diyememek...

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.