Sosyal Medya

Makale

Hala canım yanıyor

tarihinde yayınlandı.

Babam hiç türkçe bilmiyordu,

Annem de öyle.

Bizim evde Türkçe konuÅŸan kimse olmadı... 

Türkçeyi bilmedikleri için konuÅŸamiyorlardı.

DoÄŸdum ÅŸehir Batman benden iki yaÅŸ büyük bir ilçeydi o zamanlar... 

Babaannem,

Bir oÄŸlunu cinayet nedeni ile artık görme ÅŸansını kaybetmiÅŸti, amcam Suriye'ye sürgüne gönderilmiÅŸti.

Kalan tek oğlu olan babamı alıp Batman'a yerleşmeye karar vermişlerdi.

Köyümüzde okul yoktu ve bundan ötürü hiç kimsenin okuma yazması olmadı.

1969 yılında okul açıldı köyümüzde. 

Köylüler ancak askerde "Ali okulunda" Bir kaç kelime Türkçe öÄŸrenebiliyorlardı. 

Bundan ötürü 3 yıl askerlik yapan babam askerde atlara baktığından ali okuluna da gidememiÅŸti yani bir kaç kelime dahi Türkçe öÄŸrenememiÅŸti.

Biz böyle bir aile idik .

Ve batmana taşındık .

Ben batmanda doÄŸdum .

Mahallemde türkçe konuÅŸan yoktu.

Sokağımızda türkçe konuÅŸan yoktu.

Daha doÄŸrusu küçücük bir ilçe olan batmanda batıdan gelen memurlar dışında türkçe bilen.yoktu birde okullarda okuyan öÄŸrenciler yarım yamalak Türkçe konuÅŸabiliyorlardı. 

Ben ilk okul birinci sınıfına giderken tek kelime Türkçe bilmiyordum... 

Ve bizim okulun yüzde doksan dokuzuda benim gibiydiler...

ÖÄŸretmenin ne konuÅŸtuÄŸundan, 

Ne söylediÄŸinden tek bir kelime anlamıyorduk. 

Ve bizim Türkçeyle tanışmamız acıyla oldu. 

Hiç Türkçe bilmeyen öÄŸrencilere karşı öÄŸretmenlerin davranışları iÅŸkenceye dönüÅŸüyordu. 

ÖÄŸretmenlerin tek anladığı korkutarak ve döverek öÄŸretmek! 

Acı olan da 

Bu davranışları hiç de garipsenmiyordu. 

En çok korkutan,

En sert olan,

Ve en çok döven öÄŸretmen baÅŸarılı görülüyordu. 

Okulun 4. ve 5. sınıfları tamamı olmasa da andımızı okuyabiliyorlardı.

Bizlerde dudaklarımızla ve gözlerimizi kaçırarak eÅŸlik ediyorduk. 

Andımız için en az yarım saat ayakta bekliyorduk. 

Hele kışın dondurucu soÄŸukta beklemek dayanılmaz bir hal alıyordu. 

Ama benim anlatmak istediÄŸim bu deÄŸil.

Ben andımızla 

Ayaklarım havada 

Başımın betona vurulduÄŸu 

Anlarla tanıştım... 

Söyleyemiyordum 

Çünkü bilmiyordum 

ÖÄŸretmen benim bilmememi kabul etmiyordu! 

Elleri ile ayaklarımı tutup beni baş aşağı sarkıtarak okuma mı istiyordu!

Ben her yanlışta 

Kafamı betonda buluyordum... 

Sadece bana deÄŸil diÄŸer çocuklara da aynısını yapıyordu. 

Korkudan ne olur bu sefer beni tahtaya kaldırmasın diye dua ederdim. 

ÖÄŸretmenle göz göze gelmemek için bugün beni görmesin diye içim de fırtınalar koparıyordum. 

Küçücük bir bedendim ben..

Korkuyordum!

Çok korkuyordum 

Ama benim korkumu anlamak yerine 

Bana hiç bilmediÄŸim bir dili 

Zorla öÄŸretmeye çalıyordu 

ÖÄŸrenmek istiyordum 

Hem de çok 

Ama acı ile deÄŸil 

Söylemek istiyordum 

Bağırmak istiyordun 

Ama bilmiyordum 

Kürtçe dışında bildiÄŸim bir dil yoktu 

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.