Kendine çalışıyor?

Alçak gönüllülük ya da baÅŸarı, dürüstlük ya da çalışkanlık, sıkı çalışma ya da eÄŸlenme, tutarlılık ya da esneklik ölçütleri gibi, hayatımıza yön veren en bildik deÄŸerleri, bir bütün olarak çocukluk yıllarımızda ediniriz. En azından bu deÄŸerler, irademizin dışında, bilincimizin dışında, yaÅŸadığımız hayatın geleneÄŸi olarak o düzeyde ham çökelti olarak zihnimizde yer alır. Bazen nasihatle gelir, bazen o hiç doymadığımız masalın ahlaki sonucu olarak gelir bulur bizi. Zamanı geldiÄŸinde ya da biz onlara ihtiyaç duyduÄŸumuzda, söz gelimi önemli bir karar aÅŸamasında, yukarıda kavram biçiminde ifade ettiÄŸimiz halleriyle deÄŸil, daha çok vicdanımızın sesi olarak geri gelirler. 

Geçen gün bir dostumla sohbet ederken kendini tam da bu halde düşünürken buldum. Konu malum yerel seçimlerde ortaya çıkan ya da çıkma ihtimali olan yeni yüzlerin profiline dairdi. Adını ÅŸu anda anmak istemediÄŸim bir ÅŸahsiyet üstüne dostum ile aramda tuhaf bir diyalog sahne aldı. Aslında ikimizde çok bilinçli olarak neden söz ettiÄŸimizi biliyorduk. Beni daha yakından tanıyan dostlarım bilirler. Ä°nsani kapasite olarak birinin ne dediÄŸinin bilincinde olmasını çok önemserim. Neden söz ettiÄŸini bilmek bence çok dikkate deÄŸer bir insani özelliktir. 

Anlaşılmayı en kolay en kestirme hale getiren bu nitelik, yine bana göre sevgiyi de tetikler. Çünkü bana kalırsa ‘’sevilmek aslında anlaşılmaktan ‘’baÅŸka bir ÅŸey deÄŸildir. Sevilmek anlaşılmaktır demek, anlam ve sevgi arasında sarsılmaz bir köprü inÅŸa etmek demektir. 

Dostumla yaptığım o giderek tuhaflaÅŸan sohbete dönersem, hikayeyi şöyle daha anlaşılır kılabilirim. Nihayet bir noktadan sonra bütün insani deÄŸerleri sıralamak durumunda kaldım. Basitçe sordum’’ Bu arkadaşımız dürüst deÄŸil mi?’’ Evet. ‘’Bu arkadaşımız baÅŸarılı deÄŸil mi?’’ Evet ama kendine çalışıyor! Bu laf kulağımı tırmaladı ama önce önemsemedim. Öylesine söylenmiÅŸ basit bir reaksiyon sandım. Devam ettim. ‘’ Bu arkadaşımız konusunda ehil ve uzman biri deÄŸil mi?’’ Evet ama sadece kendisine çalışıyor! Hafifçe gerildiÄŸimi fark ettim, ama konuÅŸmayı germeden devam ettim. ‘’ Bu arkadaşımız Lisan bilen, dünya görmüş, güvenilir biri deÄŸil mi?’’ Evet, ama sadece kendisine çalışıyor!  DoÄŸrusunu söylemek gerekirse artık aynı ÅŸeyden söz etmediÄŸimizi anladım. Aynı dili konuÅŸuyor olmamıza raÄŸmen aynı ÅŸeyden söz etmiyorduk. Hafifçe doÄŸruldum ve gerildiÄŸimi saklama ihtiyacı duymadan açıkça sordum; ‘’ne demek kendine çalışıyor? Bununla neyi kast ediyorsun? Nereye gönderme yapmaya çalışıyorsun? Maksadın ne? Açıkça söyle de ben de aydınlanmış olayım’’ dedim. 

Dostumun söyledikleri bilindik ÅŸeylerdi. Davaydı, biat’ı, sadakat’ı, otorite ve geleneÄŸe baÄŸlılıktı. Siyasetin ihtiyaçlarına deÄŸil, örgüt, parti ve otoritenin ihtiyaçlarına dair bir söylemdi. Oysa biz yerel seçimlerde ortaya çıkan aday profili üstüne sohbet etmeye baÅŸlamıştık. Halkın ve siyasetin taleplerine yanıtlar oluÅŸturmak yerine sadakat ve baÄŸlılık deÄŸerlerini yeniden tartışmak durumunda kalmıştık.  Liyakat yerine baÄŸlılık, uzmanlık ve yeterlilik yerine davaya sadık olma, dürüstlük, güvenilir olmak yerine, bizden birine takılıp kalmıştık.  Aslında konuÅŸtuÄŸumuz konu ve dostumun bana önerdiÄŸi ÅŸey üstüne daha sonra uzun uzun düşünme fırsatı buldum. Zihniyet olarak bir siyasi partiden çok bir cemaat geleneÄŸi ile karşı karşıya olduÄŸumuz endiÅŸesine kapıldım. 

Bir seçim stratejisi olarak adayın bir adım öne çıkması ve kendi özelliklerini seçmen kitlesiyle paylaÅŸması son derece meÅŸru bir davranıştır. Seçmen nezdinde bir parça tanınırlık elde etmek için, adayın kiÅŸisel niteliklerine vurgu yapması doÄŸaldır. Özellikle de yerel seçimlerde adayın potansiyeli seçimin kaderini belirliyorsa, o adayı öne çıkarmadan o seçimi kazanmak mümkün mü?  Bir adayın sırf kendinden söz etmesi ‘’ kendine çalışıyor’’ diye yorumlanabilir mi? Adayın gerçek muhatabı halk dolayısıyla seçmen deÄŸil mi? Halkın dışında ve halkın üstünde baÅŸka kriterler aramak demokratik olabilir mi?  

Siyasi partilerin çoÄŸu, kitle partisi olma karakterlerinden ötürü, üyeleriyle gevÅŸek baÄŸlar kurmaya özen gösterirler. Düzenli seçim desteÄŸi saÄŸlamak ve parti programından yana bir nebze gönüllü etkinlik yürütmek dışında bir düşünce birliÄŸi aramazlar. ÅžaÅŸmaz ve sapmaz sadakat ve her durumda biat edip boyun eÄŸme çaÄŸdaÅŸ siyasi partilerin bir özelliÄŸi deÄŸildir. Eskilerin devrimci partileri ya da gerici radikal partiler bu tür zorunlulukları örgüt kriterleri haline getirirlerdi.  Siyaset yapmanın kriterleri bir tek yerde sınanır o da halkın talepleri aynasıdır. Siyasetin ve siyasetçinin profilini sınayacak olan da halktan baÅŸkası deÄŸildir. 

Kaynak: Yeni Yüzyıl Gazetesi