Sosyal Medya

Makale

Gönüllerin Mimarı; Akif Babalı

tarihinde yayınlandı.

İçimi ürperten soÄŸuk bir Åžubat günü, CerrahpaÅŸa’ya doÄŸru yola çıkmıştım. Candan yakın kardeÅŸimin can evine, akciÄŸerine iÅŸlemiÅŸ olan o habis parçayı almak için giriÅŸilen ameliyat daha baÅŸlamadan sona ermiÅŸti. Onkoloji servisleri bir hastanenin en soÄŸuk ve umut kırıcı bölümleridir. Zira uygulanan tedaviler, iyileÅŸtirmekten çok çekilen bitmez tükenmez aÄŸrıları gidermeye yöneliktir. O servislerin koridorlarında rastlayacağınız hemen her hasta umutsuzca son günlerini geçiren solgun yüzlü çilekeÅŸ insanlardır. Bu kasvetli hava Akif’in odasını görmemle deÄŸiÅŸti. Odada baÅŸka hasta ve refakatçi yoktu. Denize bakan pencerenin kenarındaki yatağın yanında kıbleye doÄŸrultulmuÅŸ ve ucu kıvrılmış bir seccade seriliydi. Yatağın öteki ucunda uzun boylu hüzünlü bakışlı ve bitkin bir anne refakatçiydi. Akif’in doÄŸduÄŸu ilk günden beri refakatini biran bile aksatmamış bu anne “BoÅŸuna geldin artık çocuÄŸumun derdine kimse derman olamaz” der gibi manalı manalı baktı yüzüme. Akif ise aÄŸlamaktan ÅŸiÅŸmiÅŸ gözlerini mahcubiyetle gizlemeye çalışarak bana sarıldı. Anlaşılan biraz önce annesiyle, dünyanın bir ayrılık yeri olduÄŸundan bahsedip doya doya aÄŸlamışlardı. Arkasından mümin kardeÅŸlerine birçok güzel örneklik bırakan Akif’ten belki de annesine kalan o inci tanesi gözyaÅŸları olmuÅŸtu…

O odada gördüklerim benim için unutulmaz bir ders olarak hafızama kazındı. Kendimi bir ÅŸey sandığım her anın sonunda yaÅŸadığım acziyet ve piÅŸmanlıkta bunları hatırlamak, fıtratıma iltica etmeme giden yolu kolaylaÅŸtırır. Yani biz Allah’ın kulu, annemizin oÄŸlu ve Müminlerin kardeÅŸleriyiz…

Bu sarı saçlı, mavi gözlü, güler yüzlü, Erenköylü mimarlık öğrencisi ile okulda da aynı dönemde bulunmamız hasebiyle birçok konuda beraber olduk. Ama bu beraberliklerde her zaman önde olan oydu. İslam onun heyecanını diri tutuyordu. Herhalde hidayet üzere olmak bu demek olsa gerekti. Güler yüzü ve ihlaslı oluşu herkese yeter ve hemen her konuda kim koşacak diye beklemeden o koşar adeta bizi arkasından sürüklerdi.

Okulu bitirdikten sonra da okuldan tanıdığı mezun olmuÅŸ ya da öğrenci kardeÅŸleri ile irtibatı koparmamış, hayatın içinde ÅŸaşırmadan istikamet üzere kalmıştı. Ä°ster öğrencilik döneminde isterse mezuniyet sonrasında Ä°stanbul’da yapılan her türlü hayırlı iÅŸlerde koÅŸturan iki kiÅŸiden biriydi. Hangi taşı kaldırsam altından, biri Akif öteki Ormancı Cemal adlı iki serden geçti çıkıyordu. Bunlar herkesten evvel gidilecek yere gider, orada yapılması gerekenleri bizzat yapar ve gelenler her ÅŸeyi hazır bulurdu. Resulullah’ın öncü seriyelerinde görevlendirdiÄŸi sahabeler her halde bu Akif ve Cemal gibilerdi… Åžimdi ise Akif yok, üstelik Bahattin Yıldız’da yok, her taşın altında ise sadece bitmeyen gayretiyle bir kitapçı Cemal…

Bizler için 1997 bir hüzün yılıydı. Hayati aÄŸabeyin ÅŸahadetinden sonra, onu mutad “ÅŸehidi anma” toplantılarından birinde görmüştüm. Hepimizi yaÅŸlara boÄŸan Mehmet Bulayır/Ömer Gökalp imzalı o kısa metrajlı filmi seyredip bir ÅŸehidi anarken, onun o mavi gözlerinden boncuk boncuk yaÅŸların süzüldüğünü gördüğümü fark edince nasılda mahcubiyet ile yaÅŸlarını silmeye çalıştığını unutamam. Ahzap suresinin 23. ayeti okurken ÅŸehit olmak için bekleÅŸenler kısmında hep bu gözyaÅŸları gelir aklıma ve boÄŸazımda bir ÅŸeyler düğümlenir okuyamaz olurum.

Müminlerden öyle erkekler vardır ki, Allah’a verdikleri sözde sadakat ettiler: Kimi (ÅŸehit oluncaya kadar dövüşeceÄŸine dair) adağını ödedi (ÅŸehit oldu), kimi de (ÅŸehit olmayı) bekliyor. Onlar asla verdikleri sözü deÄŸiÅŸtirmediler. (Ahzap suresi 23)

Bu bir  “Hüsnü ÅŸahadet” bir “Ä°yi bilirdik” yazısıdır. Zira doÄŸru örneklikleri unutmak iÅŸlerin düzeleceÄŸine dair ümitleri kaybetmektir. Biz Akif Babalı hakkında hayırdan baÅŸka bir ÅŸey bilmeyiz. Ve onu 21 AÄŸustos 2006 yılında aramızdan ayrılmasının hüznüne, ancak bizden önce, arzuladığımız ve bekleÅŸtiÄŸimiz “ Darus Selam’a” gitti bizi de orada bekliyor ÅŸeklinde sıyrılıyor vediyoruz ki;

DoÄŸduÄŸu gün, öleceÄŸi gün ve diriltileceÄŸi gün ona selâm olsun!”(Meryem 15)

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.