Ateşe Dokunmak Veya Ateşin Bize Dokunması

Son zamanlarda sosyal medyada yaygın bir ÅŸekilde; “Bizi arkadan vuran bu Araplar, topraklarını Yahudi’ye satan ÅŸu Filistinliler!” ve benzeri ÅŸekilde öne sürülen birçok yalan, çarpıtma ve tezviratlar tekrar tekrar gündeme getirilmektedir. 

Emperyalist, siyonist kökenli bu yalanlara bizleri de alet edip ümmetin direnen son kalesini, son bakiyesini de bu yalanlara inandırıp, baÅŸta Kudüs olmak üzere tüm Ä°slam beldelerine ve orada yaÅŸayan mazlumlara sahip çıkmamızı engellemek istiyorlar.  

Velev ki; ısıtılıp ısıtılıp yeri ve zamanı geldiÄŸinde gündeme taşınan bu iftiralar doÄŸru olmuÅŸ olsun, “Senin ÅŸerefin yok mu?” diyen kâfire, benim ÅŸerefim develerimin sırtındadır diye cevap veren Ebu Süfyan ve Ebu Süfyan tipi müslümanlar tarihte olduÄŸu gibi bugün de vardır. 

Bu şekilde gelişmiş sevimsiz bazı olayları fırsat bilip siyasi ayak oyunları ile iktidarı ele geçirmek veya iktidarını sürdürmek isteyen Muaviye gibi, Yezid gibi müslümanlar da tarih boyunca hep olagelmiştir.

Ancak unutmamak gerekir ki; para için dininden, yurdundan vaz geçen alçaklara savaÅŸ açan sadakatin timsali Ebu Bekir gibi, adaletin diÄŸer adı Ömer gibi, tek başına bir ordu olan Hamza gibi, güven ve cesaretin öbür adı Ali gibi yiÄŸitler de hep var olmuÅŸtur. 

Hz. Âdem ve eylemini

Hz. Nuh ile oğlu ve karısını,

Hz. İbrahim ve babasını,

Hz. Lut ve karısını,

Hz. Yunus ve terk ettiÄŸi yurdunu,

Hz. Asiye ve kocası Firavun’u,

Hz. Musa ve aldığı canı,

Hz. Harun ve Samiri’yi

Hz. Muhammed(s) ve amcası Ebu Leheb’i hatırlayalım.

Ne yani böyle bir amcaya, ataya, babaya, evlada, eşe sahip oldu diye veya geçmişte yanlış bir iş yaptı, yanlış bir eylemin içinde oldu veya yurdunu terk etti diye, bu kutlu ve şerefli insanlara burun mu kıvıralım, omuz mu silkelim, dudak mı bükelim? Sırtımızı mı dönelim?

Kudüs baÅŸta olmak üzere, tüm Ä°slam beldeleri ve tüm mazlum insanlara sahip çıkmak; ebetteki, ÅŸerefini develerinin sırtında arayan bugünün Ebu Süfyanlarının veya iktidara gelmek veya iktidarını korumak için her türlü siyasi entrikanın içinde olan Muaviyelerin deÄŸil,  bugünün Ebu Bekirleri, Ömerleri, Hamzaları ve Alileri olan müslümanların namus ve ÅŸerefidir. 

Tüm Ä°slam coÄŸrafyasına ve tüm mazlum insanlara sahip çıktığımız ölçüde gerçek erdem sahibi, namuslu ve ÅŸerefli olabiliriz. 

Zaten böyle olması gerektiği Nisa 75 ve 139 da ifade edilmiyor mu?

Tüm ÅŸeref ve haysiyetini; emperyalist, siyonist ÅŸeytani güçlerin tarihi gerçekleri çarpıtmaları sonucunda geliÅŸtirdikleri siyasetlerle onların yanında ve onların saÄŸladığı imkânlarda arayanlar, zulme rıza göstermiÅŸ demektir ki bu tutumdan vazgeçilmediÄŸi sürece, her iki dünyada da ateÅŸin bize dokunması kaçınılmaz gözükmektedir. 

Bugün bu yalanlara alet olanlar, istemeden de olsa ırkçı, kavmiyetçi dürtülerle hareket edip ümmeti bölenler, zalimin propagandasının etkisinde kalıp zalime meylederek mazluma sırt çevirenler, yarın bu ateşin kendilerine dokunmayacağından veya bu ateşin kendilerini de içine almayacağından emin midirler? (11/113).

AteÅŸe dokunduÄŸumuza, her geçen gün de ateÅŸin içine doÄŸru yol aldığımıza, Ä°slam coÄŸrafyasının ve Ãœmmetin içine düşmüş olduÄŸu bu zillet ÅŸahit deÄŸil mi? 

Kendi irademizle dokunduÄŸumuz bu ateÅŸten kurtulmanın, yine bizim elimizde olduÄŸunun ne zaman farkına varacağız? 

Daha nasıl bir delil, nasıl bir şahit arıyoruz? Bugün bu dünyada yaşadıklarımız (30/41) öbür dünyada yaşayacaklarımızın en büyük delili ve şahidi değil mi? (17/13-14)

Yaşıyor olmak bizim için büyük bir fırsattır ve yaÅŸadığımız müddetçe de bu ateÅŸten elimizi çekerek kurtulmak veya ateÅŸe dokunmamak bizim irademizde. Ancak bu fırsatı deÄŸerlendirmeden ölürsek, bu sefer ateÅŸ bize dokunacak ve irade de artık bizde deÄŸil “Din Günü” nün sahibinde olacak…