Sosyal Medya

Makale

Şiddetin olumsuzluğunun totaliter yapıyla ilişkisi

tarihinde yayınlandı.

Şiddeti olumsuz kılan en önemli unsur mutlakçı yaklaşımın hayatın bütününe yönelik bir baskıya dönüşmesini sağlamak için her türlü çaba ve gayreti gösterme girişimidir. Batı özellikle kendi mutlakçı yaklaşımını batılılaşma yönünde kullanmış ve batı dışı toplumları ötekileştirerek bir şiddet uygularken fiili olarak da onları askeri, siyasi, iktisadi, toplumsal ve kültürel anlamda bir baskı altında tutarak değişime zorlamaktadır. Bu şiddet ise bugün hiçbir şekilde tartışılmamaktadır.

Mutlakçı yaklaşım hakikati kendi tekelinde tutma yöntemi demektir. Yani hakikat sadece onun öngördüğü yöntemle ve episteme ile elde edilebilir. BaÅŸka herhangi bir yöntem veya episteme ile hakikate ulaşılmaz. Batı elde ettiÄŸi episteme ile zaten bütün hakikati gözler önüne sermiÅŸ ve böylece batı dışı toplumların, kültürlerin ve dinlerin geri kalmışlıklarını açığa çıkarmıştır. Batı bunu Roma ve Katolik Kilisesi’nin Hıristiyan evrenselliÄŸinden tevarüs etmiÅŸtir. O yüzden batı asla çoÄŸulcu deÄŸildir. ÇoÄŸulcu görünme sadece bir aldatmadır. Batı her türlü farklı yorumu ya da yaklaşım biçimi ile aynı epistemik düzlemi paylaÅŸmaktadır. Bu da onu ÅŸiddetin bizzat kaynağı haline getirmektedir. Sadece 16. yüzyılda Amerika kıtasındaki soykırımı ya da yine aynı tarihlerde Afrika kıtasının nasıl bir soykırıma tabi tutulduÄŸuna bakmak, nasıl bir ÅŸiddet dalgası içinde olduÄŸumuzu gösterir. Yakın dönemde OrtadoÄŸu’da Irak savaÅŸlarında milyonlarca insanı katlettiÄŸi bombardımanlarını naklen yayınlayarak, dünya kamuoyunu ÅŸiddetin bir parçası haline dönüştürmüştür. Bugün bile insan hakları, özgürlük ve demokrasi oyunu ile yine binlerce insan katledilebilmekte ve dünya buna seyirci kalabilmektedir. Karşı çıkan ülkeler ise kendi çıkarları gereÄŸi karşı çıkmakta ve bir adalet arayışı boÅŸluÄŸa düşmektedir. Büyük bir karamsarlık beslenmekte ve tüm umutlar tüketilmeye doÄŸru sevk edilmektedir. Özellikle Ä°slam adı altında örgütlenmiÅŸ el-Kaide, IŞİD gibi örgütlenmeler üzerinden dini ÅŸiddeti algı yönetimi çerçevesinde dünya kamuoyuna ÅŸovlar eÅŸliÄŸinde sunmakta ve umut olabilecek kırıntılar yok edilmektedir. Hatta bir adım öteye giderek mevcut basın/yayın ve görsel medya ile iletiÅŸim teknolojileri bu ÅŸiddeti doruÄŸa çıkarmakta ama bu duruma yönelik en küçük bir eleÅŸtiri bile büyük bir tepki ile karşılanarak insanlık karamsarlığa itilmektedir.

Bu mutlakçı yaklaşımı doğru kavramalıyız. Çünkü bütün mesele, bu mutlakçı bakışın ürettiği dünya görüşünün oluşturduğu zemindir. Her türlü şirk; parçalanmışlık, hakikatin birbirinden kopuk algılanması şiddetin nedenidir. İslam bu mutlakçı anlayıştan uzak olan bir algıyı savunur. Çünkü İslam, mutlak hakikatin yegâne sahibinin Allah olduğunu, kişinin ise böyle bir hakikate sahip olamayacağını açıkça belirtir. İslam düşüncesi hiçbir zaman bütün farklı akımları ile birlikte hakikate bütünüyle sahip olduğu iddiasında bulunmamıştır. Bize bu durumu en iyi izah eden de vahyin yorumundaki çoğulculuk boyutudur. O yüzden farklı mezhepler ve akımlar oluşabilmiştir. Ve o yüzden hesabı sadece Allah görebilir. Bu dünyada ise hesabın görülebilmesi düşünceye değil açık, ispat edilebilir somut durumlara bağlanmıştır.

Batı, akıl, deney ve gözlemi kesin bilgi kaynağı haline getirdiği için mutlakçıdır. Çünkü hem bilgi edinme yönteminde öznellik vardır hem de bu öznelliğe rağmen elde edilen bilginin kesinliği tartışılamazdır. Bu yüzden liberal görüş bütün göreli yaklaşımına rağmen evrenselci ve tekelci bakışı ile bu mutlaklık örgüsünden kurtulamamaktadır. Sol, sosyalizm bu mutlakçı ve tekelci yaklaşımı yüzünden burjuvayı düşman kategorisinde kabullenmekte ve her türlü şiddeti meşru görmektedir. Ama büyük bir kurnazlıkla batı, kendi şiddetini gözlerden saklayarak Müslüman dünyanın içinde bulunduğu durum üzerinden Müslümanların dinlerinden kaynaklı bir şiddet belasına müptela olduklarını deklare edebiliyor. İçerden bazı Müslüman olduğunu söyleyen kişiler de batı ile aynı epistemik hakikate bel bağlayarak benzer şeyleri koro halinde söylemekten çekinmiyor. Böylece yeni nesil Müslümanların kendi dinlerinden uzaklaşmalarının zeminini oluşturmaya çalışılıyorlar. Bunu da Müslümanlara yönelik büyük bir şefkatmişçesine sunmaktan utanmıyorlar.

Bu çerçeve içinde siyasi, iktisadi ve toplumsal yapıdaki ÅŸiddete yönelik boyut daha rahat tartışılabilir. Çünkü yıllarca Müslümanların hâkim olduÄŸu topluluklarda din deÄŸiÅŸimine yönelik en küçük bir baskı yokken ki buna Balkanlar örnek verilebilir, batılı güçlerin girdiÄŸi her ülkede o ülkenin kültürünü ve deÄŸerler dokusunu yerle bir etmenin yanında ÅŸiddet uygulayarak din deÄŸiÅŸimine zorlandıkları açıktır. Misyonerlik faaliyetleri ve Ä°spanya’da Müslüman nüfusunun tamamen yok edilmesi de bunun örnekleridir.

Son olarak şiddet mevzuu tartışılırken neden hep İslam ya da başka kültürlerin müntesiplerinin yaptıkları iş bizzat dinlerinin doğasına atıf yaparak kınanırken, Batılı Hıristiyan güçlerin uyguladığı şiddet sadece yapanın şahsıyla sınırlı kabul edilir ve kendi dinlerinin doğasına atıf yapılmaz. Bunun üzerinde düşünülmeli ve neler olup bittiği konusunda açık bir fikre sahip olmaya çalışmalıyız.

Åžiddet ‘Batı’ ortaya çıktıktan sonra hem kurumsallaÅŸmış hem de süreklilik kazanmıştır. Batı öncesi tarihte ÅŸiddet yer yer ortaya çıkmış olsa bile sınırlı kalmıştır ve bir süreklilik ile kurumsallaÅŸmaya tekabül etmemiÅŸtir. Batının bize sunduÄŸu her kavram gibi ÅŸiddet kavramını da derinlemesine düşünmeli ve öyle sunulduÄŸu gibi kabullenmemeliyiz…

 

 

 

Bu mutlakçı yaklaşımı doğru kavramalıyız. Çünkü bütün mesele, bu mutlakçı bakışın ürettiği dünya görüşünün oluşturduğu zemindir. Her türlü şirk; parçalanmışlık, hakikatin birbirinden kopuk algılanması şiddetin nedenidir. İslam bu mutlakçı anlayıştan uzak olan bir algıyı savunur. Çünkü İslam, mutlak hakikatin yegâne sahibinin Allah olduğunu, kişinin ise böyle bir hakikate sahip olamayacağını açıkça belirtir. İslam düşüncesi hiçbir zaman bütün farklı akımları ile birlikte hakikate bütünüyle sahip olduğu iddiasında bulunmamıştır. Bize bu durumu en iyi izah eden de vahyin yorumundaki çoğulculuk boyutudur. O yüzden farklı mezhepler ve akımlar oluşabilmiştir. Ve o yüzden hesabı sadece Allah görebilir. Bu dünyada ise hesabın görülebilmesi düşünceye değil açık, ispat edilebilir somut durumlara bağlanmıştır.

Batı, akıl, deney ve gözlemi kesin bilgi kaynağı haline getirdiği için mutlakçıdır. Çünkü hem bilgi edinme yönteminde öznellik vardır hem de bu öznelliğe rağmen elde edilen bilginin kesinliği tartışılamazdır. Bu yüzden liberal görüş bütün göreli yaklaşımına rağmen evrenselci ve tekelci bakışı ile bu mutlaklık örgüsünden kurtulamamaktadır. Sol, sosyalizm bu mutlakçı ve tekelci yaklaşımı yüzünden burjuvayı düşman kategorisinde kabullenmekte ve her türlü şiddeti meşru görmektedir. Ama büyük bir kurnazlıkla batı, kendi şiddetini gözlerden saklayarak Müslüman dünyanın içinde bulunduğu durum üzerinden Müslümanların dinlerinden kaynaklı bir şiddet belasına müptela olduklarını deklare edebiliyor. İçerden bazı Müslüman olduğunu söyleyen kişiler de batı ile aynı epistemik hakikate bel bağlayarak benzer şeyleri koro halinde söylemekten çekinmiyor. Böylece yeni nesil Müslümanların kendi dinlerinden uzaklaşmalarının zeminini oluşturmaya çalışılıyorlar. Bunu da Müslümanlara yönelik büyük bir şefkatmişçesine sunmaktan utanmıyorlar.

Bu çerçeve içinde siyasi, iktisadi ve toplumsal yapıdaki ÅŸiddete yönelik boyut daha rahat tartışılabilir. Çünkü yıllarca Müslümanların hâkim olduÄŸu topluluklarda din deÄŸiÅŸimine yönelik en küçük bir baskı yokken ki buna Balkanlar örnek verilebilir, batılı güçlerin girdiÄŸi her ülkede o ülkenin kültürünü ve deÄŸerler dokusunu yerle bir etmenin yanında ÅŸiddet uygulayarak din deÄŸiÅŸimine zorlandıkları açıktır. Misyonerlik faaliyetleri ve Ä°spanya’da Müslüman nüfusunun tamamen yok edilmesi de bunun örnekleridir.

Son olarak şiddet mevzuu tartışılırken neden hep İslam ya da başka kültürlerin müntesiplerinin yaptıkları iş bizzat dinlerinin doğasına atıf yaparak kınanırken, Batılı Hıristiyan güçlerin uyguladığı şiddet sadece yapanın şahsıyla sınırlı kabul edilir ve kendi dinlerinin doğasına atıf yapılmaz. Bunun üzerinde düşünülmeli ve neler olup bittiği konusunda açık bir fikre sahip olmaya çalışmalıyız.

Åžiddet ‘Batı’ ortaya çıktıktan sonra hem kurumsallaÅŸmış hem de süreklilik kazanmıştır. Batı öncesi tarihte ÅŸiddet yer yer ortaya çıkmış olsa bile sınırlı kalmıştır ve bir süreklilik ile kurumsallaÅŸmaya tekabül etmemiÅŸtir. Batının bize sunduÄŸu her kavram gibi ÅŸiddet kavramını da derinlemesine düşünmeli ve öyle sunulduÄŸu gibi kabullenmemeliyiz…

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.