Sosyal Medya

Makale

Devredecek Bir Davanız Var mı?

tarihinde yayınlandı.

Bir husumetin dava zannedilmesinin en bariz örneği kan davasıdır. Sürdürülmesi için karşı tarafın katledilmesinin devri gerekir. Bu nedenle yeni yetişen nesile düşmanı iyi belletmek ve onun kanını dökmenin dava gereği olduğuna inandırmak elzemdir. Nihayet nesiller boyu süren katliam, zamanın, mekânın ve şartların değişmesiyle anlamını yitirmeye başlar. Zira dünyayı tanıyan yeni nesil, bu uğurda ömür boyu hapiste yatmayı değersiz görür. Sürdürülen katliamın nereden çıktığı araştırıldığında bulunan sebeplerin anlamsızlığı, yeni neslin eskiyi reddine yol açar. Ancak geçmişi reddetmek veya maziyi devamlı kötülük üzerinden anmak insanı köksüzleştirir. Bu tam anlamıyla içinden çıkılmaz bir kısır döngüdür.

Zalimlerle mücadele adına inançları üzerinden organize olanların davasını kan davasından ayırmak oldukça zordur. Zira gün gelir neden kavga edildiğinden çok mücadele etmenin gerekliliği üzerinden dost düşman algısı yeni nesillere taşınır. Hatta din, bu kavga üzerinden anlam kazandığında zamanla hizipleşir. Ardından yeni nesiller bu mücadeleyi bir dava olarak görmez. Üstelik geçmişi bugünkü kargaşanın sebebi saymaya başlar. Mücadele sonucunda iktidara gelindiğinde ise kavga etmek manasını yitirir. Kazanılanı muhafaza etme gayreti, insanı geçmişe ait her şeyi silmeye zorlar. Böylece geçmişte üstlenilen davanın kimliği de yok olmaya yüz tutması yeni nesli köksüzleştirir.

Amel defterinin hayır yönünün kapanmaması için yeni nesillerin sizin dava gördüğünüz şeyi devam ettirmesi yani bunu hayırlı bir çığır açmak değerlendirmesi gerekir. Peki, yolunda hayatlar harcanan ve yeni nesillere devretmek istenen davanın; zaman, mekân ve şartlara yenik düşüp anlamsızlaşmaması nasıl mümkün olabilir?

“Hani, yardım için Rabbinize yalvarıyordunuz ve O da bunun üzerine size şöyle cevap vermiÅŸti: ‘Size birbiri ardından inen bin melekle yardım edeceÄŸim!’”(Enfal/9)

Kervanı basmak için yola çıkan küçük topluluk, Bedir’de karşılarında düzenli büyük bir ordu bulmuÅŸtu. Ordu komutanı Resulullah (sav) Allah’a yalvarmış ve kabul olunan duanın neticesine yerler gökler bu seferberliÄŸe iÅŸtirak etmiÅŸti. Peki, bu kabul olunan duada, Resulullah (sav) kendinin ve arkadaÅŸlarının davasını ne olarak tanımlamıştı?

Hz. Ömer’den (rah) nakille: Resulullah (sav), Bedir savaşında, 1000 kiÅŸiden meydana gelen müşrik ordusuna ve yaklaşık 300 kiÅŸiden meyana gelen sahabelerine bakmış ve sonra kıbleye dönüp ellerini açarak Rabbine şöyle yalvardı: “Ey Allah’ım bana vadettiÄŸini gerçekleÅŸtir. Ey Allah’ım bana vadettiÄŸini gönder. Ey Allah’ım, ÅŸayet Müslümanlardan bu topluluÄŸu helak edecek olursan yeryüzünde artık ÅŸirk koÅŸmadan sana ibadet eden kimse kalmayacak!” (Müslim, Tirmizi)

Bu makbul duadaki dava tarifi, Resulullah’ın (sav) tüm hayatına ÅŸamildir. Dava, Allah’ı hakkıyla tesbih, tenzih ve takdis etmektir. Her zaman ve zeminde Allah’ın kulu olduÄŸumuzu unutmadan sıratı müstakim üzere bu yolda mallarımızla ve canlarımızla mücadele etmektir. Davanın bu yönü üzerinden mücadelenin ÅŸekli ve yöntemlerinin farklılık arz etmesi normaldir. Zira insan zamana ve mekâna bağımlıdır. Davanın esas unsuru sıratı müstakim üzere olmaktır. Yaklaşık 300 kiÅŸilik ordunun muhtemel acizliÄŸi üzerinden ortaya çıkan bu dua 6 yıl sonra karşılık bulur. Düşmanlarını korkutan düzenli birliklerinin başındaki Resulullah (sav), Mekke’yi görünce devesinin boynuna secde ederek, “Allah, vaadini gerçekleÅŸtirdi. Kuluna yardım etti. Düşmanlarını darmadağın etti.” diyecektir.

“Ve artık zulüm ve baskı kalmayıncaya ve (insanların) kul olarak yöneliÅŸleri bütünüyle ve yalnızca Allah’a adanıncaya kadar onlarla savaşın. Ama eÄŸer direnmeyi bırakırlarsa bilin ki, Allah onların edip eylediÄŸi her ÅŸeyi görmektedir.”(Enfal / 39)

Davanın esasını unutmadan mücadelenin seyrinin anlatıldığı bu ayette, karşı tarafı yenmeniz yeterli görünmez. Sahip olduÄŸunuz topraklarda veya makamlarda Allah’ın kulu olduÄŸunuzu unutmayacak ve unutturmayacak yönetimleri uygulamanız ve denetlenebilir kılınmanız davanın gereÄŸidir. Yoksa mücadele ettiÄŸiniz düşmanın yaptığı zulümleri siz de yapmaya baÅŸlarsınız. Ayet ayrıca zulümden vazgeçen düşmana adil davranmanın davanın bir gereÄŸi olduÄŸunu hatırlatır. Resulullah’ın (sav), cihad öncesi heyetlerle düşmanlarını Ä°slam’a davet etmesi, kabul edenlere namazı ve zekâtı verirlerse dinde kardeÅŸ sayılacaklarını bildirmesi, davanın esasının Allah’a kulluk olduÄŸunun göstergesidir

“Ve hatırlayın o zaman ki Rabbi, Ä°brahim’i bir takım kelimelerle (emirleriyle) imtihan edip de o, bunları tamamen yerine getirince: ‘Seni insanlara imam (rehber) yapacağım.’ buyurmuÅŸ, (Ä°brahim), ‘Zürriyetimden de.’ demiÅŸ, Allah ise ‘Zalimler ahdime (rahmetime) eremez.’ demiÅŸti.” (Bakara/124)

Ä°brahim’in (as) davası, iktidar olmak ve arkasından ün salmak deÄŸildi. O kendisinden sonra da davasının devam etmesini istiyordu. Ama bu duanın muhataplarının davası, galip geldiklerinde Allah adıyla zulmetmemektir. Zulümlerine Ä°brahim’i (as) ortak eden, Resulullah’a (sav) dünyayı dar eden Mekke’li müşrikler ve Medineli Yahudiler, atalarının davasına ihanet ettikleri için Ä°brahim’in (as)  soyundan gelmeleri onları kurtaramadı. O soydan gelen Muhammed (sav), atasının davası gereÄŸi o zalimlerle mücadele etti ve Ä°brahim (as) ismini ÅŸirkten ve adına yapılan zulümlerden ayırarak davasını temize çıkardı.

Sahi sizin herkesi ötekileştirdiğiniz davanız, bu devredilebilir özelliklere haiz mi?

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.