Sosyal Medya

Makale

Kimsesizlik

tarihinde yayınlandı.

Sokakta bulunan çocuklara

Anne, baba, sevgi, kimsesizlik, yurt, ocak, dertleÅŸme, ziyaretçisiz kalmak, bir aileyi özlemek…

Bir insan en çok neyi ister?

Nedir kimsesizlik? Bunu yalnızlık diye düşünenler fena halde yanılır. Yalnızlık bir tercih konusu olarak da ortaya çıkabilir. Ama kimsesizlik!? Åžu fani dünyada kimsesi olmamak, beklediÄŸi, bekleyeceÄŸi kimsesi, hiç kimsesi olmamak!.. GideceÄŸi yeri olmamak kadar bir umarsızlık hâli…

Düşünün, ana rahminden çıkıp dünyaya bakmaya baÅŸlayalı henüz üç gün olmuÅŸ, üç güncük… KundaÄŸa sarılı halde, kundak yaÄŸmurdan sırsıklam olmuÅŸ, minicik yanacıklar soÄŸuktan morarmış, orada, bir hastane duvarının dibinde bulunan bir bebek… Birileri onu buluyor ve polise haber veriyor: ana baba araÅŸtırılıyor: yok! Ona kucak açabilecek bir aile araÅŸtırılıyor: yok! O, hayatı boyunca, bir kere olsun, bir kerecik olsun, ana kucağı tanımıyor. Onu göğsüne bastıran, onunla aÄŸlayabilen, sunduÄŸu gülücükten mutluluk duyan, diÅŸlerini çıkartırkenki zamanında çektiÄŸi sıkıntılara ortak olabilen bir anne, bir yakın, ne bileyim ona “kızım” ya da “oÄŸulcuÄŸum” diyen bir hami yok! Yok! Yok!

Devlet mi? Elbette hiç yoktan iyi… Ama o, sıcaklık istiyor. Sıcaklığı kitaplardan öğrenmiÅŸ deÄŸil, sıcaklık içinin en derinlerinden yekinen bir duygu halinde ona bağırıyor. Çocuk yuvası ortamında ne kadar ihtimam da gösterilse, orada, sonuçta kelle hesabı olarak var olunur. Orada gösterilen ilgi herkese dağıtılır. Ortalık kesesinden dağıtılır. Aile ortamında paylaÅŸtıkça çoÄŸalan ilgi ve sevgi, orada, dağıtıldıkça eksilir, son kiÅŸiye gelinceye kadar belki de silinip gider. Yanaklara yapıştırılmış gülücükle, ciÄŸerden yırtılıp çıkan gülücüğün arasındaki fark hemen ayrımsanır.

Her ÅŸeye raÄŸmen ÅŸimdi ne mi istiyor o? Elbette sıcaklık. Bir kere daha ve gene sıcaklık… Özel bir ilgiye ihtiyaç duyuyor. Onun nasıl bir ÅŸey olduÄŸunu bilmediÄŸi için bu duyguyu özlem kelimesiyle ifade etmek zor. O, özel bir ilgi, paylaşılmayan, herkesin ortak çıkamayacağı bir ilgi… Bir ÅŸeyin sırf ve saltık senin için yapıldığını bilmek hoÅŸ bir duygu olmalı. Bu duygu paylaşılacaksa onu paylaşıma açmalıdır; yoksa herkes paylaşırken iÅŸte bana da bu düştü fikrine kapılmamalı insan: müstakil, baÅŸkalarına teÄŸet geçmeyen bir duygu… O, kimseye kimsesiz olduÄŸunu söylemiyor, kimseden merhamet dilenmiyor, ama her nasılsa bir ÅŸekilde öğreniyorlar: o, kimsesizdir! O kendini biliyor, ama durumu öğrenenlerin yaÅŸadığı ÅŸok, her defasında insanı ÅŸaşırtıyor… Birileri bu ÅŸaÅŸkınlığa ömür boyu katlanıyor, onu ömür boyu yaşıyor…

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.