Liseler ÅŸayet huzursuz iseler...

Liselerdeki hareketlilik ortaöğretim kurumları üzerinde düşünüp bir özeleştiri yapma imkanına vesile olabilir.

Gençlerin rahatsızlığının içeriği ve boyutları hangi cihette olursa olsun son kertede ciddiye alınmalıdır.

Okulların düne göre bugün çok esnek bir yapıya sahip olduğu inkâr edilmez bir gerçektir. Kılık kıyafet dayatmasından kurtulmuş, okul yönetimine öğrencinin dahil olduğu, paranın telaffuz edilmediği kurum haline gelmiştir okullar.

Aksaklık yok değil elbette. Ama aksaklıklarla daha ciddi anlamda ilgilenildiği bir süreç yaşanıyor.

Peki o zaman özellikle liselerdeki görünür-görünmez sıkıntının kökeni nedir?

Bunun öncelikle duygusal temelleri olduğunu söyleyebilirim.

Kurumlar da insanlar gibidir, sevinir, motive olur, kıskanır ya da küser.

Bugün liselerimizdeki psikoloji özellikle devleti yönetenlerin kendilerine beklenen ilgi,alaka ve şefkati göstermemiş olduğu noktasındaki kanaatin dışa yansımasıdır.

Yani dün Ä°mam Hatip Liseleri’nin fazlasıyla maruz kaldıkları devlet ilgisiliÄŸi ve dışlanmışlık psikolojisini bugün liseler yaÅŸamaktadır.

Bunun böyle olmadığını söyleyebiliriz, fakat öğrencilerin ve öğretmenlerin hissetetikleri kanaat karşısında da aksini söyleme şansımız yok.

Okullar her türlü düşünce yapısına sahip bireylerin birlikte barış içerisinde yeni bilgilere ulaşma, eski bilgilerini yeni bilgilerle değiştirme imkânı yakalama yerleridir.

 Dolayısıyla farklılıklar mutlaka dikkate alınmalı ve okullarda aile havası hakim olmalıdır. Liselere atanan müdürler öğrencilere eÅŸit davrandıklarını, sevgide adaletli olduklarını sadece sözleriyle deÄŸil, tavırları ile de ortaya koymalıdırlar. Bunun için:

Yönetmeliklerin izin verdiği cihette her türlü farklı renkte programa izin verilmeli ve karşıt düşüncelerden korkulmaması gereği daha bu sıralarda öğretilmelidir.

Devleti yönetenler sadece Ä°mam Hatip Liseleri’ni deÄŸil liseleri de sık sık ziyaret edip buradaki öğrenci ve öğretmenleri de onore etmelidirler.

Liselerde bir an önce “öğretmenler odası”  iletiÅŸimsizlik ve çatışması giderilmeli, öğretmenlerin birbirlerinin düşüncesine saygı göstermeleri öğrenciler için bir model oluÅŸturmalıdır.

Milli Eğitim Müdürleri (il-ilçe) belli periyotlarla öğrenci ve öğretmenlerle toplantı yapmalı ve bu toplantılar kimi zaman resmiyet dairesinin dışına da çıkabilmelidir.

Öğrenci temsilcileri ile öğretmen ve idareciler okulu yönetmek noktasında müşterek bir istişare mekanizması kurmalıdırlar.

Öğrencilerin her hatasını cezalandırma yoluna gidilmemeli, palyatif değil köklü disiplin oluşturulmalıdır.

Okul gezileri, yarışmalar, yemekler ve festivaller daha sık yapılmalı ve mümkün mertebe bütün okulun bu tür etkinliklere katılması sağlanmalıdır.

Anadolu Liseleri ve diğerleri ayrımına son verilmeli, İmam Hatip planlaması yapılmalı ve köklü lise köksüz lise sınıflandırması bitmelidir.

Anadolu Liselerine atanacak müdürlerin atandıkları çevrenin sosyokültürel yapısına uygun olmalarına itina gösterilmelidir.

Okullar okul dışı mahfillerin müdahale etmesinin önüne geçilmelidir.