Sosyal Medya

Makale

Kemal Ural Bey için...

Küçük Åžey Yoktur’un, Ä°nançsızlığın Anatomisi’nin, Tohumların Valsi’nin yazarı... O ÅŸirin Åžule Ã§ocuk dergisinin mimarı... Kemal Ural Bey dar-ı bekaya göç etti. Taa 1 Kasım’da... Benim defnedildikten sonra haberim oldu. OÄŸlu, sevgili Ali Ural’ı aradım, haberimin olmadığına çok üzüldü, “Sizin ayrı bir yeriniz vardı babamın yanında” dedi. Bunu biliyordum, o yüzden cenazede bulunamamaya çok üzüldüm. Son kitabını ÅŸu ifadelerle imzalamıştı: “Sevgili Ahmet TaÅŸgetiren’e... Yeni bir nesil için iÅŸte gözyaÅŸlarım, iÅŸte çırpınan kalbim.”

Kemal Bey’le 1995 Åžubat’ında Altınoluk için bir mülakat yapmıştık. GeniÅŸ bir sohbet. Neler neler sormuÅŸuz, neler neler söylemiÅŸ. Bulun okuyun derim Altınoluk arÅŸivinden... Burada onun için rahmet dileklerimi ve fatihalarımı gönderirken, o mülakatta yer alan ve bugün Ä°slam dünyası için çok derin anlamlar taşıyan bir soru - cevabı sizlerle paylaÅŸmak isterim. Ä°ÅŸte şöyle:

TaÅŸgetiren- Dünya nereye gidiyor? Dünyaya baktığınızda yüreÄŸinizde beliren ilk duygu ümit mi, endiÅŸe mi? Ä°slam dünyası için düşünceleriniz neler? Küçük ÅŸeyler üzerinde hassasiyet gösterilen bir medeniyet çağı yeniden inÅŸa edilebilecek mi?

Kemal Ural- Ne zaman dünyaya bakılsa, iki ÅŸey görülür: Tohumlar ve meyveler. Meyveler sonuç, tohumlar baÅŸlangıçtır. Sevilen ya da yerilen her ÅŸey, onların eseridir. Sahnede düşen, yükselen grafiÄŸi her zaman onlar çizer.

Her tohum kendi geleceÄŸinin rüyasını görür ve “yarınlar bizim!” ÅŸarkısını söyler. Her tohum kendi meyvesini verir. Bu onun kaderidir.

Her şeyin bedeli var. Sonunda her şeyin gerçek yüzü görünür. Gerçeğe karşı bir süre dirense de, insan yanılgısını bir gün mutlaka anlar.

Dünyanın gidişi!.. Hiç tasvire gerek yok. Durum iç açıcı değil. Bir ders çıkarılabilecek mi, budur önemli olan.

İnsan hakikate karşı daima borçlu kalır. Gerçeğe göz kapamak kolaydır. Fakat insan, aldanmak için yıllarca verdiğini, sonra faizleriyle öder.

Şaşırmaya gerek yok... Zaman, piyonlarını ağır, fakat emin adımlarla sürer. O küçümsenen, görülmeyen küçük şeylerdir hep, ürperten olaylarla dünya sahnesine gelen.

Dünya, ektiği tohumların meyvesini topluyor.

KeÅŸke bu bilgin (!) uygarlığın (!) bunca musibetten sonra “ÇOCUK” diye gündemde bir maddesi olsaydı!

Çocuklar ağlıyor! Ümit nasıl belirir, yüreğimde Ahmet Bey?

İslam alemine gelince, kim ne derse desin, çok ümitliyim.

Sadece Uhud bozgunu bu...

Üzülmeyin... Bahar yine gelecek... Saadet asrına uzanan bu muhteşem gövde, yeniden uyanacak!

İnsan ayrı ve uzak kaldığı şeyin özlemini daha çok duyar.

Gerçi manzara çok karanlık. Fakat dış görüntüye takılıp kalmamalı, halin yenilgisinde saklanır bazen zafer. Safa Tepesi’nde Ebu Leheb, Peygamber’e (s.a) taşı fırlattığı an, mübarek ayaklarından kan damlarken Taif’te, haÅŸmetli bir fethin sevinci içindeydi zaman!

Ä°slam alemi bugün acı duyuyor. Bu acının içinde yanan kıvılcımlar var... Ä°hlaslı çabalar var. Onun dağınıklığına, güçsüzlüğüne bakıp, ümitsiz olmak yanlış. Allah’ın da bir planı var! Kabe’yi yıkmaya gelen filler, evet güçlüydü; fakat Ebabil kuÅŸları ondan daha güçlüydü!..

Artık sisler dağılıp, çizgiler seçiliyor.. Tohumlar çatlıyor.. Bir bahar kokusu var. Bakın ağaçlara yeniden su yürüyor.

Güneş ağır ağır doğar... Gece, sabah gelince gider.. Zamanı gelen bir fikrin karşısında hiçbir güç tutunamaz!!!

Küçük şeyleri gözden kaçırmayan yeni bir medeniyet mi?

Anlayış yayılırsa; o ümit, o hayal, o azim, coşkuyla sürekli beslenirse, niçin gerçekleşmesin bu? Her şeyin, herkesin yeri değeri ayrı. Gelecek, her insanın kendi kudretince görevini yerine getirmesine bağlı. İnsanın küçük sanılan katkıları sonuca biçim verir. Bugünkü aksiyonun ürünü olur yarın. Kederi sevince çevirebilmek için bir araya gelmeli.

Trilyonlarca hücre bir araya gelerek, insan ÅŸeklini alır.. Allah her ÅŸeye kadir.”

Küçük Åžey’i, Ä°nançsızlığın Anatomisi’ni, Tohumların Valsi’ni mutlaka okuyun ve bir fatiha ile yadedin Kemal Bey’i derim. O böyle gürül gürül fatihaları fazlasıyla hak eden birisi idi.

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.