Emperyalizm ile âşık atmak ama nereye kadar?

Üslubumuza uygun olmayan bir deyim ile söze başladık. Bu, denklerin oyun mantığını açıklar. Ya da denklik ile birlikte oyunda yer alanların dürüstlüğü de akla gelir. Bir anlamda bir hilebaz ya da bir oyunbozan ile oynanan oyun akla gelir. Ahlâkî olmayan biriyle bir oyuna tutuşmak gibi. Ne yazık ki bugün bunları konuşmak ve düşünmek durumunda kalıyoruz. İstemeden de olsa bu sevimsizliği yorumlamak gibi bir talihsizlik yaşıyoruz.

Emperyalizm öteden beri oyunu kendine göre kurallarını ve koşullarını belirliyor.

“Arap-Amerikan emperyalizminin baharı”nın faturası bize çok ağır oldu. Altından kalkılamayacak kadar. Kendimizi Amerikan emperyalizmi ile aynı kefede görmek sadece bir rüya âleminin görüntüsüydü. Bu, eskiden de böyle idi, ÅŸimdi de öyle yarın da öyle olacak. Çıkar dengeleri elimizde olmayınca, ya da yolumuzu tayinde kendimiz söz sahibi olamıyorsak boÅŸ yere söyleniliyor. Güven ve sadakat samimi ve hakiki dostlar için geçerli.

GeçmiÅŸ çok uzakta deÄŸil. I. Irak iÅŸgalinden beri gördüklerimiz ve yaÅŸadıklarımız hep aynı kurgu üzerine. Ve bu kurgulu oyuna bile bile katılıyoruz. Bölgemize, yani Müslümanlara “özgürlük”, “adalet” ve “demokrasi” getirileceÄŸi iddialarının hemen hiçbir karşılığı yok. Özgürlük yerine köleleÅŸtirilen topluluklar görüyoruz. Ä°ÅŸgal edilen ülkelerde ne kadar demokrasi ve özgürlük var? En somut olanlarına bakalım. Afganistan, Pakistan, Irak, Mısır, Libya ve tabii Suriye. Çok parçalı ve artık federasyonlardan küçük minik devletçiklere doÄŸru hızla bir evrilme var. Ä°srail dışiÅŸleri bir açıklamada bulundu: “Suriye’de bir tek devlet yerine federasyonlardan” söz etti. Onlar bunun sözünü ettiyse el-hak uygulamaya girer. Çünkü yekpare bir Suriye asla onların iÅŸine gelmez. Bu açıklamaların ardında Kuzey bölge federasyonu anında gündeme geldi.

Abede tepki vermiÅŸmiÅŸ!.. Gülünür buna. Onlar deÄŸil mi, müttefikleri Türkiye’ye devre dışı bırakan. PYD’yi karasal gücü olarak kabul eden.

GüneydoÄŸu’da olayların eÅŸ zamanlı patlaması bir rastlantı mı?

Tabiî üzüldüğümüz ÅŸu. Yıllardır yazıp söylüyoruz, anlatıyoruz. Emperyalizm ile iÅŸ tutmak asla hayırlı bir sonuç doÄŸurmaz. Bölgemize baÅŸlatılan her saldırının ardından mutlaka bir “Haçlı seferi” gündeme oturdu. Bu, I. Irak iÅŸgalinde gündeme getirildi, II. Ä°ÅŸgalde keza gündeme oturdu. Libya iÅŸgali sırasında Fransa dış iÅŸleri bunu telaffuz etti.

Merhum Özal I. Irak işgalinde bir koyup beş alma gibi bir iddia ileri sürmüştü. Sonuçlar ortada. Sonraki gelişmeler bundan farklı olmadı, olmayacak da.

Müslümanların safdil olması üzücü. Suriye iÅŸgali öncesinde uçuÅŸan ham hayallerin sonucu da ortada.Muhafazakârların iddialarını anımsamada yarar var. Güya biz emperyal güçleri ile aynı yerde ve eÅŸit haklarla bulunuyorduk. Dünyanın üçüncü sınıf ülkeleri ile birlikte olamayacaktık. Åžu orta DoÄŸu’nun pis Araplarıyla, DoÄŸunun ve Afrika’nın sıradan, küçük ülkeleriyle  asla bir arada olamazdık. Dengimiz Amerika, Ä°ngiltere, Almanya, Fransa vs idi. Ä°srail’in artık iÅŸi bitmiÅŸ hiçbir deÄŸeri kalmamıştı. Amerika bile artık onları terk etmiÅŸti. Bizim sözümüz geçecekti vs. Evet, bunları bilerek anımsatıyoruz. Çünkü ÅŸunun ÅŸurasından ne kadar zaman geçti ki.

Türkiye Suriye bataklığına sürüklendiğinden beri benzer göndermeler havada, ekranlarda, gazetelerde, sosyal medyada uçuştu. Şimdi neredeler, ne yapıyorlar? Bunların muhasebesini yapıyorlar mı? Birileri oturup bunların bir dökümünü yapsa bu milletin nasıl yanıltıldığı anlaşılacak.

Bunları yaşamaya devam mı edeceğiz? Yaşananlardan hiç mi ders almayacağız. Tarih hep aynı şekilde mi yaşanacak. Neden aleyhimize akan bu tarihin yönünü değiştirmiyoruz. Biz, biz olamıyoruz.

Oyun kurucu biz olmadıkça oynanan her oyunda yenik düşen biz oluruz.