Sosyal Medya

Makale

Dedi ki; Belki de bu Benim son Yazım…

tarihinde yayınlandı.

Bir bayram sabahı içlenerek dedi ki “Belki de bu yolculadığım son Ramazanım

Yaprak döken güz mevsiminin yalnızlığıyla söylendi “Belki bu sıcak günler son yazımın

Bu yıl da Kurban kesmek için gereken miktarı denkleştirmenin sevinciyle hüzünlenip

O güne erişirsem İnşaallah diyeceğim ki “Belki de kesip dağıtacağım bu son Kurbanım

Hatta ardı ardına gelen bu satırlar “Belki de yazdığım son paragrafın

Hiç beklemezdim ama bunun da bir sonu varmış demek “Belki de son can alıcı tespitim

Sonumun hükmü, iyi ki benim gibi bir kararsıza bırakılmamış demek “Belki de son Hamd’ım

Meskûn mahalimden çıkarken evladı iyale Allah’a emanet olun demem “Belki bu son veda’m

Hatta beni deli edenlere bir şeyler haykırmamak için “Belki de bu son yutkunuşum

Yaptığım her hangi bir şey, sonumu hatırlatmıyorsa “Belki de bu, kendimi son kandırışım

Arafat’taki veda hutbesinde Resul sözüne şöyle başlamıştı “Belki de bu sizinle son bulunuşum

Gözyaşlarıyla dinleyenler anlamışlardı, bu kendi sonları olmasa da Resulle birlikteliğin sonu Otuz yıllık hüznümün nedeni

“Belki de Ahmet Hocamla yapamadığım o dersin son oluşuydu İnsanı hayvandan ayıran en önemli özellik, herşeyin bir sonu olduğu bilincine ermek ise,

Küskün, kızgın, kavgalı ayrılığı sürdüre gelmek her şeyin bir sonu olduğunun inkârı değil mi?

Dün “son” dememe rağmen bugüne ulaşmam, bugünün son günüm olmadığını göstermez ki

Bu olsa olsa herşeyin bir sonu olduğunu unutmayarak ümit ve yeis arasında yaşamak olmalı

Mekke’nin en çetin günlerinde ümitle beklenen ayetlerin Kıyametten bahsetmesinin sebebi,

Bu, herşeyin sonu olduğunu bilenlerle dünyaya kazık kakacağını sananların mücadelesi idi.

Araf 14’te "İnsanların diriltileceği güne kadar bana süre ver" diyen İblisin son günü belli

“Sonunu düşünen kahraman olamaz” safsatasını özendiren dizi bir gün sona ermeyecek mi? Sonunu düşünmek, yaptığım kötülükler yanıma kâr kalmaz deyip tövbeye yönelmek değil mi?

Gelecekten ümitli olmak, sonlu bir dünyada adalet ve merhamet ile yaşamakla mümkünse,

Aydınlık yarınlar, bu fani dünyadaki ömrün, sonunda hesap vereceği şuuruyla sona ermesidir

Peki, herşeyin sonunu düşünerek yaşayanın sonsuz cenneti tahayyül etmesi nasıl anlaşılmalı?

İyiliği, adaleti, özendiren cennette en büyük nimet, sonu düşünmeden yaşama garantisi olmalı

Hz Ebubekir, Resulullah’ın naşına bakıp hüzünle seslenmişti “Artık bir daha sana ölüm yok”

Madem en sonunda öleceğiz ve sonra bir daha ölüm yok o zaman sonlardan bir son beğenmeli

Ecel, herşeyin bir sonu olduğu endişesiyle yaşamak zorunluluğunun sona erdirilmesiyse,

Her şeyin bir sonu olduğu idrakiyle yaşayanın inanması gereken en büyük hakikat, ölümdür

Eğilip bükülmez hakikatin adı ölümse, o zaman dünya, çaresi bulunamaz bir ayrılık yeridir

Fatıma, hastalığı artan babasına “ Babacığım çok sıkıntı çekiyor musun?” diye sorunca

Güzeller güzeli dedi ki “Merak etme yavrum yakında babanın tüm sıkıntıları sona erecek”

Vasiyet ölüm sonrası için istekleri belirtmekse, vasiyet hazırlamamak nasıl bir son beklentisi?

Orta yaşlılık gençliğin sonuysa, yaşlılığın sonrasını düşünenin genç görünme çabası niye?

İsmail’in kesilmeye razı boynuna bıçağı götüren İbrahim biliyordu ki bu oğlunu son görüşü

Bu son görüşmenin hatırası Kurban’ın, sadece gelirine talip olan cemaatin sonu nasıl olacak?

İsmet Özel’in Necm /57 den esinlendiği sonumuzu hatırlatan mısrası yazımı nihayete erdirsin

“Kardeşler! ” deseydim “Kardeşlerim! ”

“Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan…”

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.