Her kesimden muhtaç insanları himaye eden Abdülhamid yadigârı “Düşkünler evi”
1877 Osmanlı-Rus Savaşı'na kadar uzanan süreçte, 1877-79 arasında İstanbul'a dört yüz bine yakın göçmen gelir. Sokaklarda evsiz, barksız, hasta, kimsesiz çocuk ve dilenciler artar.
İstanbul'daki dilencileri, sokaklarda başıboş gezen kimsesiz çocukları, cami avlusunda yatan kimsesiz muhtaçları bir araya toplayıp ıslah ederek sanat sahibi yapmak, kimsesizlerin son ömürlerini huzur içinde yaşamalarını sağlamak maksadıyla II. Abdülhamid Han, bir Darülaceze kurulmasını ferman ile emir buyurur. Bu ferman sonrası oluşturulan komisyonun tetkikleri neticesinde, Darülaceze'nin Okmeydanı'nda kurulmasının muvafık olacağı ve inşaatının 72 bin altın liraya çıkabileceğini padişaha arz ederler. Bunun üzerine Darülaceze'nin Okmeydanı'nda inşasına başlanması Padişahın 25 Mart 1306 (6 Nisan 1890) tarihli fermanı ile emir buyrulmuş ve bu ferman 30 Mart 1306 (11 Nisan 1890) tarihli Resmî Tebliğ ile yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.
Toplam 15 / 4. Foto
Özellikle Anadolu Türk-İslam kültüründe büyük önemi olan sosyal yardımlaşma konusu, bu topraklarda her alana yayıldı. Göçmen kuşlara yardım eden vakıflardan, yolda kalanlara kadar çeşitlenen bu yardımlaşma geleneğini Sultan II. Abdülhamid, Darülaceze ile taçlandırdı. Başlangıçta dilencilikle mücadele için kurulması düşünülen Darülaceze (düşkünler evi)'nin temelleri, Abdülhamid'in emriyle, bugün yani 7 Kasım 1892 tarihinde atıldı.
