Türkiye'de Demokratikleşme, Çözüm Süreci ve eşitlik

Türkiye’de Çözüm Süreci ve demokratikleÅŸme… Kürt sorunu bu iki farklı alan üzerinden deÄŸerlendiriliyor, ama yine de bu ikisinin iç içe geçmiÅŸ kavramlar olduÄŸu unutuluyor. Ve yapılan tüm deÄŸerlendirmelerde bu ikisi ne yazık ki aynıymış gibi anlatılıyor.

“DemokratikleÅŸme sorunu”, 2002 yılından bu yana bünyesinde Kürt sorununu, dindarların önündeki engelleri, azınlıklar ile Alevilerin haklarını barındıran geniÅŸ bir yelpazeyi temsil ediyor. Kürtler açısından demokratikleÅŸme demek; hak ve özgürlüklerin güvence altına alınması, kimliÄŸin tanınması, yetki paylaşımının saÄŸlanması ve yeni bir Anayasa’nın hazırlanmasıdır.

“Çözüm Süreci” ise, 2012 yılından itibaren hız kazanan ve PKK’nın elindeki silahların bırakılmasının amaçlandığı bir süreci ifade ediyor.

Burada bu iki olayın iç içe geçmesinin nedeni, bir nevi, PKK’nın elindeki silahları bırakmak için talep ettiÄŸi adımların büyük bir kısmının, aslında demokratikleÅŸme denilen ÅŸeyle de bir anlamda iç içe geçmesidir. Bu yüzden PKK’nın silahları bırakması, demokratikleÅŸme meselesi haline gelmiÅŸtir.

Öyle ki, kültürel haklar, temsilde adaletin saÄŸlanması, egemenlik; yani statü meselesi ve Anayasa’daki deÄŸiÅŸiklikler, artık demokratikleÅŸme isteklerinin bizatihi merkezinde yer alıyor ve bunlar silahların bırakılmasında ÅŸartlar olarak masaya konuluyor. Zaten PKK’nın en büyük hatası da iÅŸte tam da burada karşımız çıkıyor. Bu taleplerin tartışılması eÄŸer ki silahlar susturulmamışsa zordur ve konu toplumda tartışılsa dahi yeterli güven oluÅŸturamayacağı için bunalıma yol açar.

“Varlık” sorunundan bugün artık “eÅŸitlik” sorununa evrilen Kürt meselesi, barış ve bereket medeniyetinin kurulmasında en büyük handikap. Bu engel ortadan kaldırılmadan, bu coÄŸrafyada barış ve bereket medeniyetinin inÅŸası çok zor. Bu bakımdan sorunun çözümü, barış ve bereketi ekiminde rol alacak bir sivil toplum, ne bir örgütün ne de devletin sivil toplumu olmalıdır. Tıpkı Diyarbakır’da iki gündür “OrtadoÄŸu’da Kürtler ve Barış Sempozyumu”nu düzenleyen Ä°HH Ä°nsani Yardım Vakfı gibi sivil kalmalı, kalabilmeli, sivilliÄŸini ön plana çıkarmalı, çıkarabilmelidir.

“EÅŸitliÄŸin” saÄŸlanabilmesi için aslında devletin de PKK’nın önünde denenmiÅŸ yollar vardır ve bunların terk edilmesi gerekmektedir. Öyle ki, hak ve hürriyetlerin baskı altına alınması, kimliÄŸin ve egemenlik paylaşımın reddi, artık güç kullanarak ya da manevra alanını daraltarak yok edemezsiniz.

Ya da bölgesel hegemonya kurarak belli düÅŸünceleri baskı yoluyla yok edeceÄŸini sananların, artık bunun mümkün olmadığını anlamaları gerekiyor. Bu bakımdan “Kürt siyasal hareketi” tanımının kendisi bile sıkıntılıdır, baskıyı ifade eden bir cümledir.

Bugün Çözüm Süreci ve demokratikleÅŸmenin saÄŸlıklı yürüyebilmesi için Anayasa’da “deÄŸiÅŸtirilemez” olan maddelerin deÄŸiÅŸtirilmesi, giriÅŸ kısmının onarılması, ana dilde eÄŸitimle engelin kaldırılması, Anayasal vatandaÅŸlık, siyasal alanda temsil ve yerel yönetimlerle ilgili düzenlemelerin; yani idari düzenlemelerin acilen yapılması gerekiyor.

Sürecin saÄŸlıklı iÅŸleyebilmesi için PKK’nın öncelikle silahı bırakması ve demokratik alanda mücadele etmeye baÅŸlaması gerekiyor. Hegemonik dil ve davranışı terk etmesi, sekülerleÅŸmeyi bir dayatma olarak sunmaması, Kürt toplumuyla barışması, özgürlüklerin önünü açması ve tekçi davranmaktan acilen vazgeçerek bölgeyi normalleÅŸtirmesi gerekiyor.

GezdiÄŸim illerde devletin geçmiÅŸte yaptığı o baskıların bir benzerinin PKK tarafından yapıldığı, bizatihi HDP’ye oy veren insanlar tarafından anlatılageliyor. PKK, bugün bölgede normalleÅŸmeyi ve sivilleÅŸmeyi kendi seçmeninin bir isteÄŸi olarak dikkate almalı ve politikasını deÄŸiÅŸtirmelidir. Bu politika deÄŸiÅŸir ve topluma güven verirse o zaman hem demokratikleÅŸme hem de Çözüm Süreci çok hızlı ilerleyebilir, tıkandığı yerlerde ise en azında daha fazla insan, sesini çıkarabilir.