Şecaiyye'yi hatırlamak

Gazze Åžeridi'nin Åžecaiyye bölgesinde yıkılmış binaların gölgesinde bir öÄŸle sonrası. Oturuyor ve düÅŸünüyorlar. Åžecaiyye sakinlerinden Velid Zaza buranın bir zamanlar Åžecaiyye'nin güzel mahallelerinden biri olduÄŸunu söylüyor: Burada evlerimiz, iÅŸlerimiz, hayatlarımız vardı.

Zaza'nın arkadaÅŸlarının daha önce evi olan binada ÅŸimdi beton levhalar moloz yığınlarının üzerinde tehlikeli biçimde sallanıyor.

Zaza'nın dikkati, yakınlarda park edilmiÅŸ kamyonun arka koltuÄŸunda oturan daha yeni yürümeye baÅŸlamış bebeÄŸine kayıyor. "Bu küçük bebek artık bir hava saldırısının ne anlama geldiÄŸini, savaşın ne olduÄŸunu biliyor" diyor. 

BirleÅŸmiÅŸ Milletler verilerine göre, Ä°srail'in Temmuz ayında baÅŸlayan ve 51 gün süren Gazze saldırısında yaklaşık 2 bin 200 Filistinli can verdi, yarım milyondan fazla insan evsiz kaldı ve on binlerce ev zarar gördü veya yıkıldı. Saldırılarda en çok hedef alınan noktalardan biri de nüfus yoÄŸunluÄŸu fazla olan Gazze'nin Åžecaiyye bölgesiydi. Ä°srail tankları ve savaÅŸ uçakları Åžecaiyye'de sadece bir günde 72 kiÅŸiyi öldürdü, 200'den fazla kiÅŸiyi de yaraladı. Katliam uluslararası toplum tarafından kınandı.

BeÅŸ aydan daha uzun bir süre sonra, yıkılan evlerin sadece çok küçük bir kısmı yeniden inÅŸa edilebildi. Åžecaiiye hâlâ bir savaÅŸ bölgesi görünümünde. Caddeler, sokaklar, duvarları harap, kimisi tamamen yıkılmış evler ve dükkanlarla dolu.

Saldırıda annesini kaybetti

45 yaşındaki Ekrem Hellu o yıkıntılardan birini, evini gösteriyor. Hellu, "Evimin arkası bir zamanlar yeÅŸil alandı ve savaÅŸtan önce orada çocuklarım ve annemle oturuyorduk" diyor. 

Ä°srail ordusu Hellu'nın evini bombaladığında annesi hayatını kaybetmiÅŸ. KardeÅŸi ise bir baÅŸka saldırıda, uçaklar bir oyun parkını bombaladığında ölmüÅŸ.

Tüm bunlara raÄŸmen Hellu Åžecaiyye'nin geleceÄŸinden ümitli. "BaÅŸkan Mahmud Abbas yönetimde oldukça buralar asla yeniden inÅŸa edilmeyecek. EÄŸer Hamas'tan nefret ediyorsa, bu onun kendi iÅŸi. Bu bizim suçumuz deÄŸil. Biz sadece evlerimizin yeniden inÅŸa edilmesini istiyoruz" diyor.

Hellu'nun arkasında otura Issam Eleyva başını sallıyor. "Bu çocuklar politikacılar veya Hamas hakkında hiçbir ÅŸey bilmiyor. O sadece kalacak bir yer isteyen bir çocuk" diyor.

'Bir sabah uyandık ki...'

Eleyva, mahalle sakinlerinin her sabah Åžecaiyye'nin eskiden nasıl bir yer olduÄŸunu hatırlamak için sokakta bir araya geldiklerini belirtiyor ve ekliyor: "Burası doÄŸduÄŸumuz yer. Burası evimiz. Çok güzel bir yerdi, ama bir sabah uyandık ve kendimizi molozların arasında bulduk"

O konuÅŸurken 10 yaşındaki Maar Habib de bombalanan bir apartmanın boÅŸ bir katında arkadaÅŸları ile kovalamaca oynuyor. Burası ÅŸimdi bütün çocukların oyun alanı olmuÅŸ. Metal kaplar, cam, parçalanmış tuÄŸla ve mobilyalarla oynuyorlar. Renkli battaniyeler yıkılan duvarların yerini almış vaziyette. 

Mayar kaybettiÄŸi birçok ÅŸeyin içinde en çok Ramazan bayramı kıyafetini özlüyor. Ramazanın sonu için hazırlanan özel bir kıyafetmiÅŸ ama savaÅŸta yok olmuÅŸ. 

DiÄŸer köÅŸede ise küçük bir çocuk elindeki kürekle moloz parçalarını bir taraftan diÄŸerine atıyor.

Åžecaiyye'deki Harara Sokağı Ä°srail bombardımanında en fazla hasar alan bölgelerden biri. Bugün ise gençler sokaktaki molozlar arasında kurtarılabilir bir ÅŸey var mı diye dolaşıyorlar. 

Hedef evlerin yeniden inşası

BükülmüÅŸ demirleri düzeltmeye çalışan 19 yaşındaki Ali Hveh "Yapacak hiçbir ÅŸeyim yok, umarım bu evlerin yeniden inÅŸa edilmesine yardım edilebilir" diyor. Hveh, yıkılan binalardaki metali yeniden kullanmak için çalışan bir mühendise yardım ediyor.

Sokağın karşısında Bekir Batneci ise yıkılan evinin önünde kahvesini yudumluyor. DiÄŸer elinde yıkıntıların arasından çıkarılmış bir plastiÄŸi tutuyor. Evinin enkazının arasında bazı parçalanmış mobilyalar ve renkli kıyafetler görünüyor. Batneci'nin savaÅŸtan aylar sonra gördüÄŸü yıkıntılar ona geçmiÅŸteki hayatının izlerini hatırlatıyor.

Batneci, "Burada 14 kiÅŸilik ailemle birlikte iki katlı ve üç daireli çok güzel bir evde yaşıyordum. Zeytin aÄŸaçları, domates ve salatalık vardı. SavaÅŸ birden geldi. Kaçtık, döndüÄŸümüzde ise her ÅŸey yıkılmıştı" diyor.

Batneci daha önce bu topraklarda çiftçilik yapmış. Åžimdi ise Åžecaiyye'nin diÄŸer sakinleri gibi iÅŸsiz. "Ä°ÅŸte buraya geliyoruz, yıkılmış evlerin arasında oturuyoruz. Kahve ve çay içiyoruz" diyor.

Bu sıralarda yakınlardaki küçük çocuk her geçene ona bir oyuncak getirmesini söylüyor.

"Tek gelirim bu"

Nidal Hellis Åžecaiyye'de küçük bir mahalle bakkalını iÅŸletiyor. Dükkandaki raflarda cips ve bisküviler dizili. Åžemsiyeler ve plastik toplar tavana asılı. Buzdolabının içi sodalarla dolu olsa da bombalamalardan dolayı dolabın camı kırıldığından içecekler soÄŸutulamıyor. 

Hellis, savaÅŸtan bu yana iÅŸlerin epey azaldığını söylüyor. Ä°srail saldırıları sonucu hayatta kalan, ancak evlerini kaybeden birçok Åžecaiyye sakini çadırlarda yaşıyor ve artık harcayabilecek çok daha az paraları var. Ancak Hellis, "Ama tek gelirim bu, çalışmaya devam etmek zorundayım" diyor.

Tozlu sokaktan aÅŸağıya doÄŸru, Selva Ebu Elata kısmen yıkılmış fabrikanın dış tarafında duruyor. Mutfağı bombalar tarafından yerle bir olan evini hatırlıyor. OÄŸlu evlendiÄŸi zaman tüm aile evin dışında toplanırmış. Bu onun savaÅŸtan önceki hayatına dair en güçlü hatırası.

'Bir torba çimento bile vermediler'

Elata Al Jazeera'ye "Evlerimizi tekrardan inÅŸa etmek için hiçbir yardım alamadık, bir torba çimento bile..." diyor.

Birçok vakada, insanlar savaÅŸtan sonra Åžecaiyye'yi terk ettikleri zaman, bombalanmış evlerinin kalıntıları üzerine orada kimin yaÅŸadığını gösteren iÅŸaretler koydular. Beraberinde bir de yardım etmek isteyen birileri arasın diye telefon numarası. Ama, Zaza'nın söylediÄŸine göre kendilerine çok az yardım geldi.

Zaza, "Gazze'ye birçok bağışın geliyor olduÄŸunu duyduk, fakat gerçekte hiçbirini görmedik" diyor ve ailesinin sadece yerel bir yardım kuruluÅŸundan eski kıyafetler aldığını belirtiyor.

"İhtiyacımız olan şey bu değil. Bizim yaşayacak bir yere ihtiyacımız var."

O ve etrafındaki herkes Åžecaiyye'nin yerle bir olmuÅŸ kalıntıları içinde oturuyorlar. Ä°kindiden akÅŸama doÄŸru zaman geçerken, oturuyor ve hatırlıyorlar. Artık yapabilecekleri pek bir ÅŸey yok.

Kaynak: Al Jazeera