Sürgün hayatta hep yanımdaydı

GeçtiÄŸimiz günlerde hayatını kaybeden Dr. Aidin Salih’in (71) son anlarını ve uzun yıllar süren evliliklerini, eÅŸi Özbekistan Halk Hareketi Eski Lideri Muhammed Salih anlattı. 40 yıllık evliliklerinde sevgi, saygı ve vefanın hâkim olduÄŸunu söyleyen Muhammed Salih, uzun yıllar yaÅŸadıkları sürgün hayatında eÅŸinin her zaman destekçi olduÄŸunu belirtti. EÅŸi Aidin Salih’in son günlerinde metaneti asla kaybetmediÄŸini anlatan Muhammed Salih, “EÅŸim talebelerinin gözyaÅŸları arasında vefat etti” dedi.
DÜNYA SÜRGÜNÜ YAÅžADIK
Ä°stanbul’a ilk olarak 1993 yılında Turgut Özal’ın daveti ile geldiklerini dile getiren Muhammed Salih, “Özal ile akÅŸam 20.30’da randevumuz vardı. Fakat yanına gideceÄŸimiz günün sabahı Özal vefat etti” diye anlattı. Ä°stanbul’da 1 yıl kaldıktan sonra, sınır dışı edildiklerini, Abdullah Gül’ün daveti ile 1996 yılında tekrar döndüklerini, ancak 1 yıl sonra tekrar çıkarıldıklarını anlatan Salih, hayatlarının sürgün ÅŸeklinde geçtiÄŸini ifade etti. 1999 yılında Norveç’in ardından ABD’nin kendilerini mülteci olarak kabul ettiÄŸini anlatan Salih, 2005 yılında Recep Tayyip ErdoÄŸan’ın kendilerine kapı açtığını belirterek, “2005’ten beri Türkiye’de sorunsuz yaşıyoruz. Sürgün hayatımız Ä°stanbul’da baÅŸladı, Ä°stanbul’da bitti.” dedi. 
BAÅžARDI VE GÄ°TTÄ°
“EÅŸim, ‘Ben artık görevimi bitirdim ve gideceÄŸim. Arkamdan aÄŸlamayın, dua edin’ diyerek hayata veda etti diyen Salih, eÅŸinin mezarını da kendisinin seçtiÄŸini aktardı. Salih, “Son günlerinde su içemiyordu fakat ‘inÅŸallah içecek çok sularımız’ olur diye sürekli dua ederdi. Defin yapıldıktan 2 gün sonra eÅŸimin mezarının yanına çeÅŸme yapıldı” dedi. "Ä°bn-i Sina hayranıydı" dediÄŸi eÅŸi için Salih, "Modern tıpta kullanılan bazı yöntemlere karşı çıkardı. SaÄŸlıklı yaÅŸamın, doÄŸanın bozulmadan olacağına inanırdı. Ardında saÄŸlıklı bir ilim bıraktı. Ömrünü insanlığa adadı, baÅŸardı ve gitti" dedi.

Hiç ÅŸikayet etmedi

Muhammed Salih eÅŸinin vefatının ardından kaleme aldığı yazıda ÅŸunları yazdı: 2Yârimi Ä°stanbul Anadolu yakasında Karacaahmet mezarlığına defnettim. Hüzünlü ÅŸiirlerimin kahramanı olmuÅŸ bir hanımefendiyi Ä°stanbul topraklarına gömdüm. Sabır timsali idi. 40 yıl yaÅŸadım onunla. Hayatımızda hep zorluklar vardı, ben ona haksızlık ettim, zulmettim. O ise tüm bunları metanet ile karşıladı. Dudaklarından bir kez olsun ÅŸikayet çıkmadı, kızmadı, beddua etmedi. GözyaÅŸlarını gizledi, bize ise masum çehresi ile yüzlendi. Benim kusurlarımı çocuklarımdan, çocuklarımın kusurlarını benden gizledi. Beni onlara, onları bana methetti. Yapmacık deÄŸil, hakiki bir tevazu sahibi idi. Herkese hizmet etti ama kimseyi kendisine hizmet ettirmedi. Kralların hanımları onun yanına geldi ama o bundan asla kibirlenmedi. Anadolu’dan gelen yaÅŸlı kadınlara nasıl ilgi gösterdiyse, devlet yöneticilerine de öyle muamele etti; samimiyet ve sabır ile.’

HAMDÄ° KOÇOÄžLU