2. Dünya Savaşı'nda sürgün edilen İnguş ve Çeçenler

Ä°sa KaÅŸiyev o zaman 10 yaşındaymış. "BeÅŸ asker gelip evlere tek tek girerek 14 yaşın üstündeki tüm erkekleri götüreceklerini söyledi. Sonra hepimizi birden sürgün edeceklerini açıkladılar." diyor.

"Ailede 10 kiÅŸi vardı. Annem, babam, büyükannem ve yedi çocuk. En büyük çocuk bendim."

"Bizi götürmeye gelen asker çok iyiydi. Bizi yükledikleri kamyona beÅŸ çuval tahıl koydurdu, eÅŸyalarımızı toplamaya yardım etti. Onun sayesinde hayatta kaldık."

Kamyon onları Ä°nguÅŸetya'da tren istasyonuna götürmüÅŸ. DiÄŸer 10 aileyle birlikte sığır taşıyan vagonlara yüklenmiÅŸler.

KaÅŸiyev ailesi 15 günlük bir yolculuktan sonra Kazakistan'a varmış. Yiyecek-içecekleri kalmamış. Bazıları yolda ölmüÅŸ.

Kuzey Kazakistan'ın Kökçetav bölgesine kızaklarla gitmiÅŸler. KaÅŸiyev'in en küçük kardeÅŸi daha bebekmiÅŸ. Yolda soÄŸuktan donarak ölmüÅŸ.

Sürgün aileler bölge halkının evlerine yerleÅŸtirilmiÅŸ. KaÅŸiyev'lerin gittiÄŸi aile önce onları kabul etmek istememiÅŸ. "Bizi yamyam gibi bir ÅŸey sanıyorlardı galiba. Sonra kabul ettiler ama bizimle konuÅŸmadılar." diyor KaÅŸiyev.

O dönem 100 bin Ä°nguÅŸ, 400 bin de Çeçen sürgün edilmiÅŸ. Sovyet lider Jozef Stalin, Ä°kinci Dünya Savaşı sırasında 1942-43 yıllarında Alman ordusu Kafkas bölgesinde ilerlerken Ä°nguÅŸ ve Çeçenlerin onlarla iÅŸbirliÄŸi yaptığından ÅŸüphelenmiÅŸ.

Kuzey Kafkaslar'dan Balkar ve Karaçiler ile Hazar Denizi kıyısından Kalmuklar, Kırım Tatarları ve Güney Kafkaslar'dan Mesket Türkleri de kitleler halinde göç ettirildi.

DoÄŸuya doÄŸru yapılan zorlu yolculuÄŸun ardından sürgünler, harketlerini sınırlayan katı düzenlemelere tabi tutulmuÅŸlar.

Stalin'in ölümünden dört yıl sonra 1957'de sürgünlerin yurtlarına geri dönmesine izin verilmiÅŸ. Åžimdi 80 yaşında olan KaÅŸiyev doÄŸduÄŸu köyde yaÅŸamını sürdürüyor.