Seyyid Kutub’un Hücresini Aydınlatan Ayet

Seyyid Kutub, Fizilalil Kuran adlı eserinde Fatır suresi 2. ayetinin tefsir ederken yaÅŸadığı bir aydınlanma bahseder. Bu esnada Cemal Nasır’ın(la) zulmüyle türlü iÅŸkenceler gördüÄŸü zindanda idamı beklemektedir. O ise gittikçe zorlaÅŸan ÅŸartlara raÄŸmen hayatının son günlerini müminler için Kuran kaynaklı Ä°slami bir hareket fıkhı bırakma çabasındadır. Yani kendi derdini bir kenara koyup ümitleri yeÅŸertmek için çabaladığı o iÅŸkence günlerinde kapkaranlık hücresinde bu aydınlatmaya çabasına karşılık ona bir aydınlık sunulur. Mum dibine ışık verir…

Allah'ın insanlara açtığı bir rahmeti hiç kimse alıkoyamaz. O'nun alıkoyduÄŸunu da O'nun dışında hiç kimse salamaz. O üstün iradelidir ve her iÅŸi yerinde yapar. (Fatır / 2)

Ayeti tefsirine yönelik detaylı yorumlar yapan, hatta diÄŸer surelerden de delil getirerek farklı açılımlar sunan Seyyid Kutub, tefsirin sonunda ayetin onda oluÅŸturduÄŸu aydınlanmayı anlatır.

“…Bu ayeti okurken bana sunulan özel bir rahmetine karşılık yüce Allah'a hamd etmemi gerektiren hususu aktarmadan geçemeyeceÄŸim.

Åžu anda bu ayeti okurken sıkıntı, bunalım, ruh darlığı ve ıstırap içindeydim. Ruhum kurumuÅŸ, içim kararmış, sıkıntıdan bunalmış bir durumdayken bu ayet karşıma çıktı. Böyle zor bir anda bu ayetle yüz yüze gelmek sarsıcıydı. Bu haleti ruhiye içindeyken Allah, bu ayetin özünü sanki kavramaya, gerçek mahiyetini özümlemeye beni muvaffak kıldı. Ayetin özü, kokusunu burnuma çektiÄŸimde, bir miski amber gibi içimde dalda dalga yayıldı. Bu kavradığım soyut bir manadan çok hakikatin somut bir adımıydı. BaÅŸlı başına bir rahmet olan bu ayet ümitlerimi yeÅŸertti. Bu rahmet, ayetin pratiÄŸimi etkileyen açıklaması halinde ruhuma doldu. Sanki Allah'ın açtığı bir musluktan içime gürül gürül akmaya devam etti.

Ben bu ayeti daha önce birçok kez okumuÅŸtum; sözcükler birçok kez gözümün önünden geçmiÅŸti. Fakat ÅŸu anda duru bir su gibi içime akıyor, ruhumda anlamı somutlaşıyor, soyut gerçeÄŸi varlığımla bütünleÅŸiyor ve bana ÅŸöyle fısıldıyor: Ä°ÅŸte o benim, yüce Allah'ın açtığı rahmetin bir örneÄŸiyim. Gör bakalım, nasıl olduÄŸunu…

Çevremde deÄŸiÅŸen hiçbir ÅŸey yok. Fakat duygu dünyamdaki her ÅŸeyin deÄŸiÅŸmesinin nuruyla aydınlanıyorum.  Kalbin, bu ayetin içerdiÄŸi evrensel hakikatlere açılması Ä°nsanın tattığı ve yaÅŸadığı en büyük bir nimettir. Üstelik insan böyle bir nimeti tanımlayamaz; yazıya, kelimelere dökerek baÅŸkalarına aktaramaz. Ben bu nimeti yaÅŸadım, tattım ve tanıdım. Üstüne üstlük bu aydınlanma hayatımın en sıkıntılı ve içimin en kararmış bulunduÄŸu, en buhranlı anlarımda olması ümitlerimi yeÅŸertti.

Bir anda rahatlık, geniÅŸlik, huzur, itminana ulaÅŸtım. Kendimi bütün baÄŸlardan kurtulmuÅŸ, bütün sıkıntıların baskısından sıyrılmış tüy gibi hafif hissediyorum. Üstelik acı çekmekte olduÄŸum bu hücrede eziyet veren hiçbir ÅŸey deÄŸiÅŸmediÄŸi halde! Bu Allah'ın rahmetidir. O, adeta rahmet musluÄŸunu açan ayeti ile ümidin kalbime gürül gürül dolmasını saÄŸladı. Bir tek ayet bile bazen insanın kalbine bir ışık penceresi açar, bazen de bir pınar olup duru su fışkırtır; hoÅŸnutluÄŸa, güvene, huzura ve esenliÄŸe erdiren bir yol olur. Üstelik bütün bunlar göz açıp kapayıncaya, bir nefes alıp verinceye, kalp bir kez atıncaya kadar kısa bir sürede gerçekleÅŸir. Kuran'ı müminler için rahmet ve hidayet kaynağı olarak indiren Allah'a hamd olsun.”

Åževket Hüner