Gökhan Özcan / Bataklıkta çiçek açmaz mı?

Elde bir simit varsa ve karnı aç iki kiÅŸi o simidin başındaysa ihtimaller bellidir. Ä°ki kiÅŸi bir simitle doymayacağına göre ya adil bir ÅŸekilde simidi ikiye bölüp ikisi de yarım doyacak ya da biri diÄŸerini sindirip simidi mideye indirecek. Bir simitle iki kiÅŸinin tam doymasına imkan olmadığına göre ya ikisi de yarım doymaya kanaat edip hayatını bu gerçekle sürdürmeyi öÄŸrenecek ya da biri doyacak diÄŸeri aç kalacaktı. Ä°nsan olmanın gereÄŸi simidi ikiye bölmekti, bunu yapmadılar. Simidin tamamına göz koydular, kırıntılarını simitten payı olmayanlara bıraktılar. Biraz karikatürize olmakla birlikte, bugün dünyanın geldiÄŸi yer bundan pek farklı deÄŸil!

Güçlü olanlar, olmayanları hamur gibi istediÄŸi gibi yoÄŸuruyor, istediÄŸi ÅŸekle sokuyor. Ä°nsanlığın ortak deÄŸerleri dediÄŸimiz ÅŸeyler kampanyalara özgü imaj cilalamalarından öteye geçen bir anlam taşımıyor. Yüzyılın bayında hepsi birer insanlık rüyası olarak parlatılan hedeflerin cilalarının altından kirli paslı gerçekler çıktı. Artık herkesin acı ve endiÅŸeyle yatıp derin korkular ve kederlerle uyandığı kaotik bir gezegende yaşıyoruz. Aydınlık, rahat, konforlu bir gelecekle ilgili fanteziler ürküntü verici senaryolarla karardı çoktan. Dünyanın bir yarısı neredeyse her gün hayatta kalabilmek için mücadele veriyor. DiÄŸer yarısı iyi kötü çarkını döndürecek imkanlara sahip ve bunları kaybetmenin korkusu bütün hayatlarını kaplayan bir kabusa dönüÅŸüyor her geçen gün. Mutlu bir azınlıksa tatminsizliÄŸin dibini bulmuÅŸ, kolay kazanılmış güç ve servetlerini hangi saçmalıkla çarçur edeceÄŸinin derdinde.

Hayatın zaten normal olmayan seyrini kesintiye uÄŸratan her beklenmedik durum, kitlelerin gündelik hayatlarına devasa tsunamiler olarak yansımaya baÅŸladı daha ÅŸimdiden. Birbirimizi daha iyi biliÅŸelim daha yakın tanışalım diye geliÅŸtirildiÄŸi söylenen yeni teknolojiler ne kadar zayıflığımız varsa ortaya çıkardı. Artık zayıflıklarımız en güçlü yanımız ve bizi zihinsel ve duygusal olarak yanlış yönlerimiz, yönelimlerimiz yönetiyor. Salgın hastalıklar, doÄŸal felaketler, mali krizler, bölgesel çatışmalar, insanları birbirine baÄŸlayan baÄŸlar neredeyse kopma noktasında olduÄŸu için aklıselim içinde dayanışarak çözülemiyor. Aksine, her arıza insanların öfkelerini, nefretlerini, acımasızlıklarını, hülasa içlerindeki kötücül potansiyeli besliyor.

Ä°kide bir savaşın eÅŸiÄŸine geliyoruz ve dünyaya hakim olan öncül endiÅŸe insanların canlarından olacağı ya da hayatın tahrip olacağı deÄŸil! Kahir ekseriyet güç dengelerinde durumun ne olacağına, enerji dağıtımındaki muhtemel aksamalara, borsa ve sermaye piyasalarındaki dalgalanmalara ve oluÅŸan krizlerin satın alma portföyümüzden neleri eksiltmek zorunda kalacağımıza yönelik daha çok.

Atomu parçalamanın, Mars’a yol bulup gitmenin, yapay zeka yüzyılı baÅŸlatmanın, hayatın simülasyonunu üretmenin derdine düÅŸmüÅŸ bilim ve teknoloji simsarları, küçük ısırgan bir bakteri ya da virüsle baÅŸ etmenin belli ki hiç bir hazırlığını yapamamış. Buna ilave olarak, bütün bu kapanma atmosferinin, daha kirli bir baÅŸka planın öncü atağı olduÄŸunu, bu arada küresel ilaç tüccarlarının da kasalarını tıka pasa kazançla doldurduÄŸunu söyleyenler var ve biz onlara gönül rahatlığıyla “Olmaz artık bu kadarı!” diyemiyoruz.

Bu kaotik dünyada, her ÅŸeyin üstüne gölge düÅŸüren bu karanlık çaÄŸda; belki koruyabilseydik, insanlığımızla ayakta kalabilirdik. Bitti mi peki her ÅŸey, sonuna geldik mi insanlığın büyük hikayesinin? En büyük kaybımızın ‘insanlık’ olduÄŸunda karar kılabilir, nedametimizi yıkılmak için deÄŸil, yeniden ayaÄŸa kalkmak için bir hareket noktası olarak alabilirsek, ayağımızı bastığımız bereketli topraklar insanlık tohumunu yeniden yeÅŸertecektir. Unutmayalım; hakikate doÄŸru atılan adım, kötülüÄŸe doÄŸru atılandan çok daha bereketlidir. Ve yine hatırlayalım; dünyanın en güzel çiçeklerinden bazıları bataklıklarda açar. Bundan asla ÅŸüphe duymayalım ve ne kaybettiysek onu yeniden samimiyetle kalbimizde arayalım!