Gökhan Özcan: Mutsuzluk neye benzer?

“Ä°nsan mutsuzken dikkati hep kendine döner. Kendini çok ciddiye alır. Mutlular, yani kendilerini gerçekten sevenlerse, pek düÅŸünmezler kendilerini. Mutsuzu neÅŸelendirmeye çalıştığında, istemez, karşı çıkar. Çünkü dikkatini kendinden ayırıp evrene yöneltmek zorunda kalacaktır. Mutsuzluk, kendine düÅŸkünlüÄŸün varacağı son noktadır.”

(Parfümün Dansı/Tom Robbins)

“Gölgen yok senin, ayak izlerin yok/ Neden mi?/ Acılar barınmamış ki sende;/ Mutluluk yok, mutsuzluk yok.”

(Üçlükler/Edip Cansever)

“Mutsuzluk anonimdir her ÅŸeyden önce, yakaladığı kiÅŸileri kiÅŸiliklerinden yoksun bırakır ve nesneleÅŸtirir onları. Kayıtsızdır, bu kayıtsızlığın soÄŸukluÄŸudur; metalik bir soÄŸukluk, dokunduÄŸu herkesi ruhunun derinliÄŸine kadar dondurur. Onlar asla ısınamazlar artık. Herhangi biri olduklarına artık bir daha inanamazlar.”

(Tanrı’yı Beklerken/Simone Weil)

“Bana derler gam yükünü sen götür/ Benim yük götürür dermanım mı var.”

(KaracaoÄŸlan)

“Mutsuzluk üzerine atılmadı, üstüne çullanmadı; yavaÅŸça sızdı, neredeyse tatlılıkla sokuldu. Büyük bir dikkatle yaÅŸamına, hareketlerine, saatlerine, odana iÅŸledi, uzun süre gizli tutulmuÅŸ bir hakikat, reddedilmiÅŸ bir gerçeklik gibi; direÅŸken ve sabırlı, incecik, zorlu mutsuzluk, tavandaki çatlakları, çatlak aynadaki yüzünün kırışıklarını, dizilmiÅŸ oyun kağıtlarını ele geçirip sahanlıktaki musluktan damlayan suyun içine girdi”

(Uyuyan Adam/Georges Perec)

“...bu dünyada ne mutluluk vardır ne de mutsuzluk, sadece bir durumun öbürüyle kıyaslanması vardır, hepsi bu. Sonsuz mutluluÄŸu hissetmeyi saÄŸlayan da, sonsuz acıyı çektiren de sadece budur, yaÅŸamanın ne kadar güzel olduÄŸunu öÄŸrenebilmek için ölmeyi istemiÅŸ olmak gerekir...”

(Monte Cristo Kontu/Alexandre Dumas)

“Hissetmemek ıstıraptan kaçınmaktır, ama zevkten de kaçınmaktır. Mutluluk yeteneÄŸimiz ne kadar artarsa, mutsuzluk yeteneÄŸimiz de artar.”

(AÅŸk Åžiir Bilgelik/Edgar Morin)

“Ruhum kendi inceliÄŸine yakışır bir ÅŸeyler yaÅŸamak istiyor, gerçeÄŸin zoraki aboneliÄŸine yenik düÅŸmek istemiyor.”

(Mutsuzluk Zamanlarında Mutluluk/Wilhelm Genazino)

“Gam çalışıp çabalayan kimsenin önünde bir aynaya benzer. Bu zıt olan ÅŸeyde buna zıt olan ÅŸeyi görür, sabırda muradına ulaÅŸmayı, gamda neÅŸeyi seyreder. Zahmetten, eziyetten sonra da onun zıddı, yani geniÅŸlik, zevk ve neÅŸe yüz gösterir.”

(Mesnevi/Hz. Mevlana)

“YaÅŸadıklarının bir düÅŸ olduÄŸunu hissetti yalnızca; mutluluk ya da mutsuzluk, insanlar ya da yalnızlık, geçmiÅŸ ya da gelecek bir düÅŸtü.”

(Kızıl/Stefan Zweig)

“Tedbirini terk eyle takdîr Hudâ’nındır/ Sen yoksun o benlikler hep vehm ü gümânındır/ Birden bire bul aÅŸkı bu tuhfe bulanındır/ Devrân olalı devrân erbâb-ı safânındır/ Aşıkda keder neyler gam halk-ı cihânındır/ Koyma kadehi elden söz pîr-i mugânındır”

(Divan/Åžeyh Galib)

Kaynak: YeniÅŸafak