Ağaç ve insan

Fatma Tuncer / Milli Gazete

Yol kıyısında bir aÄŸaçla karşılaÅŸtığımda ilgisiz kalmam, gölgesine oturur, yapraklarına dokunur ve tanımaya çalışırım. DoÄŸaya, aÄŸaca ve toprağın kucakladığı canlılara yabancı sayılmam, yenecek otları, hangi aÄŸacın hangi özellikler taşıdığını kendimce bilirim ve doÄŸanın kucağında hayat bulan bütün canlıların bizim fark edemediÄŸimiz bir ruhunun olduÄŸuna inanırım. AÄŸaca ve toprağın baÄŸrında hayat bulan canlılara karşı merhamet hissiyle yaklaşır ve doÄŸaya zarar verenlerin merhamet damarlarının tıkandığını düÅŸünürüm. Fakat ne acıdır ki kötülerin iyilerden daha fazla çalıştığı bir çaÄŸda yaşıyoruz ve ÅŸerri önlemek için gösterdiÄŸimiz çaba yetersiz kalıyor.

AÄŸaç bir ana gibidir, gölgesinde serinleyen hiçbir canlıyı dışlamaz, kollarına konan kuÅŸları doyurur, üzerinde barındığı toprağı kokusu ile ödüllendirir ve insanları ruhen dinlendirir. AÄŸaç ana gibidir, dünyanın neresinde olursa olsun bir aÄŸaçla karşılaÅŸtığınızda yakınlık hisseder ve bir yakınınızı görür gibi olursunuz. O yüzden yaÅŸam kaynağı ormanlarımızın ve içinde yaÅŸayan canlıların küle dönüÅŸmesi hepimizde aynı etkiyi bıraktı, yüreÄŸimizden bir parçanın düÅŸtüÄŸünü hissettik ve ateÅŸi tutuÅŸturan ellere beddualar yaÄŸdırdık.

Orman canlılar âleminin zengin ÅŸehridir, meyveye durmuÅŸ aÄŸaçlar, tenha köÅŸelerde rızık arayan kuÅŸlar ve türlü türlü böcekler burada hayat bulur ve görevlerini ifa ederler. Dolayısıyla bir ormanlık alanın yanması, burada yaÅŸayan bütün canlıların ölümü demektir ki, bu görüntülere ne yazık ki ÅŸahit olduk.

ÇocukluÄŸumuzda bize masallar anlatılır ve ormanlarda yırtıcı hayvanların barındığı, bu hayvanların insana ve bütün canlılara saldırdığı ifade edilirdi. Ne yazık ki bugün ülkemizde ve bütün dünyada küle dönüÅŸen ormanlar, yırtıcı hayvanların deÄŸildi, insanlıktan istifa etmiÅŸ canilerin icraatı ve onların ektiÄŸi ÅŸerrin bir sonucu.

ÇocukluÄŸumda annemden dinlemiÅŸtim; teknolojinin girmediÄŸi daÄŸ köylerinde birbirlerine husumet besleyen kiÅŸiler iki yöntem denerlermiÅŸ, ya husumet besledikleri kiÅŸilerin evlerini ve geçimlik ürünlerini ateÅŸe verirler ya da ailenin kullandığı suya zehir katar, ölümlerine sebebiyet verirlermiÅŸ. Annem ekin tarlalarının ateÅŸe verildiÄŸini ve aileler arasında baÅŸlayan kavgaların torunlara kadar devam ettiÄŸini anlatırdı. Ä°nsanın kullandığı araçlar, yaÅŸadığı çaÄŸ, sahip olduÄŸu imkânlar deÄŸiÅŸse de, ÅŸerre olan eÄŸilimi ve ÅŸiddete yönelik eylemleri nefsini terbiye etmediÄŸi sürece hep sabit kalıyor. Nitekim insanoÄŸlu teknoloji ile tanışmadığı dönemlerde hasedini, nefretini, ÅŸiddetini sahip olduÄŸu imkânları zorlayarak üretmiÅŸ, teknolojiye hâkim olduktan sonra ise bilimi habis niyetine alet edip ürettiÄŸi araçlar üzerinden kötülüÄŸü yaymaya devam etmiÅŸtir. Ä°nsanlık tarihine baktığımız da kötülerin iyilerden çok daha fazla olduÄŸunu ve bunların ÅŸerri yaymak için var güçleri ile çalıştıklarını görmekteyiz.

ABD BaÅŸkanı George W. Bush, Körfez Savaşı sırasında uluslararası akışı etkileyen iki kutuplu sistemin sona erdiÄŸini artık ABD eksenli yeni dünya düzeninin hâkim olacağına ifade etmiÅŸti ve telaffuz edilen yeni dünya söylemi o dönem farklı kesimler tarafından tartışılmıştı. Ä°lginçtir bu söylemle birlikte coÄŸrafyamızda hızla yayılan iÅŸgal ve sömürü faaliyetlerine ve yıkımlara ÅŸahit olmuÅŸtuk. Süreç hızla devam etti ve anlaşılan efendiler insanlık tarihine format atmak ve tasarladıkları yeni dünya projesini aktive edebilmek için kitleleri, iÅŸgaller, salgın hastalıklar, yangın ve sel felaketleri ile meÅŸgul edip adımlarını daha hızlı atmak istiyorlar. Ve hayatımıza türlü türlü afetlerle giren yeni dünyanın bundan sonra ne getireceÄŸini tahmin edemiyoruz fakat tereddütsüz iman ediyoruz ki tek güç ve yetki Allah’a aittir ve O istemediÄŸi sürece yaprak dahi kıpırdamayacaktır.