Kurban Bayramı'nda Ehlibeyt'i hatırlamak...

Sibel Eraslan / Star Gazetesi

Kurban Bayramı, diÄŸer bayramlardan farklıdır. Allah için vermek esasına dayandığından mıdır, kurbiyet maksatlı olduÄŸundan mıdır, yakınlaÅŸma bahsinden midir, iÅŸin içinde 'kurban' olduÄŸundan mıdır, bu hadise Hz. Ä°brahim ile oÄŸlu Hz. Ä°smail'e hasılı kelam bir baba-oÄŸulun hasretine dayandığından mıdır bilinmez, eskileri de hatırlarız, burnumuzun direÄŸi sızlar. Kurban bayramında sanki ruhlar aleminin de bayramıdır, kabristanlarda çiçek açar...

Bizler en neÅŸeli günlerimizde bile hüzün gölgesini yüreklerinde yaÅŸayan bir toplumun çocuklarıyız. Kurban Bayramı'nda Ehlibeyt'i yad etmek de bizdeki eski adetlerdendir bu yüzden. Kur'anda Zibhi Azim olarak geçen ve Hz. Ä°smail'in kurban ediliÅŸiyle iliÅŸkilendirilen mana, bizim Ehlibeyt sevgisiyle dolup taÅŸan edebiyatımızda Hz. Hüseyin için de geniÅŸletilerek söylenir. Özellikle Åžairlerin Åžahı Fuzuli'nin edebiyatında Ä°smail/Hüseyin benzeÅŸimi adeta aynanın iki yönü gibi dile getirilir.

Kurban, bir göz kamaÅŸmasıdır. Çünkü makamı güneÅŸlerin de üstündedir. Åžehadetin ve ÅŸehitlerin de kurbiyet yani yakınlık seviyesinde Cenabı Allah'a en yakın derecede olmalarından, onlara da Allah yolunun kurbanları nazarıyla bakılır, hürmet edilir, ÅŸehitlerin parıltısı da göz kamaÅŸtırıcıdır...

Kurban Bayramı, tüm bu çaÄŸrıştırdığı büyük olayları da içererek sevinç, hüzün, huzur ve teslimiyeti geçiÅŸli ve içli dışlı içinde barındıran büyük bir bilinçlenme takvimidir... Ä°ki gurbetler olarak; Ä°nsanın ve Dünyanın, Cenabı Hakka nazaran hem uzaklığı hem de yakınlığı paradoksal biçimde Kurban Bayramının içindedir. Antik felsefecilerin sıkça tekrar ettiÄŸi ÅŸekliyle uzaklığı ve yakınlığı aynı anda içinde barındıran düzeyde, sonsuzluk vardır. Buradan yola çıkarak; kurban ile sonsuzluk arasında, hatta ölümden sonraki diriliÅŸ arasında çok sıkı baÄŸ vardır diye düÅŸünebiliriz... Kurban, Allah rızası için adanır ve bizlere he adanmışlığı hem de ahireti, yani sonrasını hissettirir...

Kurban bayramının bu ruhlarla dolu perdesini kaldırdığımızda, Hz. Fatıma'nın hatırasıyla karşılaÅŸmamak elde deÄŸil. Çünkü o, alemlere rahmet olarak gönderilmiÅŸ son peygamberin kızı olarak babasının en yakını, onu en çok seven ve onun için en çok aÄŸlayandı. Fatıma'nın sevgisi, bizi Hz. Peygamber Efendimize yaklaÅŸtırır ve oraya vasıl olan ise Allah'ı sevmenin edeplerine ve hakikatlerine yollar bulur...

Kurban, ÅŸefaat ümididir, inayet ümididir, af ve kabul ümididir...

Şairlerin Şahı Fuzuli divanında, Hz. Fatıma'nın eşi Hz. Ali'den son demlerinde hokkasını ve kalemini isteyerek bir mektup hazırladığını, mektubun kendisiyle defnedilmesini murat ettiğini anlatır.

'Babam beni evlendirmek istediÄŸinde, ey Fatıma, Ali'yi seninle 400 dirhem mehirle evlendireceÄŸim dediÄŸinde, 'ben Ali'ye razıyım ve 400 dirhem mehire de gerek yoktur Babacığım' dedim, başımı eÄŸdim. Bunun üzerine Cebrail aleyhisselam geldi ve Babama ÅŸöyle dedi : 'ey Allah'ın Resulü, cennet ve içindekiler, ister misin ki Fatıma'ya mehir olsun'... Ben razı olmam deyince, Babam, ne istersin ey kızım dedi... Ben de 'ümmetine ÅŸefaat etmeni isterim' dedim, 'çünkü kalbin her dem ümmetinle meÅŸgul, onları çok seversin, kıyamazsın, benim mehirim ümmetinin ÅŸefaatini talep olsun ey babacığım' dedim. Ä°ÅŸte ben bu konuÅŸmaları yazdığım mektubumu ÅŸimdi yanımda taşımak isterim ki. Huzur-u Resulullah'a vardığımda, ümmet için Åžefaat Ya Resulullah diyebileyim...'

Kurban bayramımızın, adanmışlığa dair bir bilinçlenme vesilesi olabilmesi duasıyla efendim...