Rasim Özdenören: Zemheride bahar düşleri
Follow @dusuncemektebi2
Zemheride bahar düşleri kurabiliyorsam; bu, bahar da yok, zemheri de yok demektir… Dahası zaman da…
Zemheride bahar hayalleri kurmak…
Sıcacık bir bahar sabahı güneÅŸine gözler kapalı, yüzünü o sıcaklığa çevirmek…
Bir gençlik enerjisi ile denize, daÄŸ tepelerine doÄŸru koÅŸuya hazırlanmak…
Bütün dünya benimdir duygusuyla hayata asılmak…
Yerinde duramayan, zıplayıp fırlayan bir tay çevikliÄŸi ile sevgi ovasına atılmak…
Bu, yürek aydınlığıdır…
O aydınlık ve sevgi dolu yürek yöneleceÄŸi sevgiliyi bilir. Onu ilkin bir nefes hâlinde ciÄŸerlerinde solur…
Bunun bir baÅŸka adı aÅŸktır…
YüreÄŸine aÅŸk duygusunu, onun tüm çeÅŸitlemelerini, hicranını ve saadetini yerleÅŸtirmiÅŸ olan ovalarda koÅŸarken de maÄŸarasına kapandığında da sevgiliyle baÅŸ baÅŸa soluklandığını duyumsar…
O, belki Tanrı’dır…
Tabii, elbette… Sevgili sevenin tanrısı deÄŸilse baÅŸka hiçbir ÅŸey demek deÄŸildir…
Ne ki Tanrı, sevmenin son durağında yer alır…
Son durak: ulaşılmayan yer…
Ondan ötesine yol bulunmayan…
Miraçta bile mesafenin en fazla iki yay aralığında bırakıldığı yer…
Ä°ki yay aralığı nedir, bilmek lazım…
O yayı, avcının elindeki yay olarak düÅŸünen fena hâlde yanılır…
O yay, belki “yakınlığı” ifade sadedinde öyle de yorumlanabilir… Ancak bizim dünyamızın ölçümleriyle hesaplanamayan bir mesafenin adıdır o…
Ä°lla bizim dünyamızın mesafesine nispet edilecekse uzaydaki iki galaksi arasındaki mesafe diye tahayyül etmek yeter…
Ama bu mesafeyi sevilen uygun görmüÅŸse ve sevenin kalbine onu ilham etmiÅŸse, bütün mesafeler sıfıra müncer olur…
Orada sevenle sevilen aynı boÅŸ mekânın mesafesizliÄŸinde karşı karşıya gelir…
Orada iki gönül bir olur. Nasıl mı?
O birliktelikte ne seven kalır ne sevilen…
O birlikte mesafe yok olur…
Ve dahası: sevgi diye bilinen duygu da ortadan kalkar.
Tümünün yerini bir baÅŸka olgu alır: hakikat…
Orası, Mevlana’nın: “Aşık da benim, maÅŸuk da…” dediÄŸi yer…
Her ÅŸey sende düÄŸümlenir. Bu cümlenin hakikat diline tercümesi ÅŸudur: her ÅŸey bende düÄŸümlü…
Åžairin: “Hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum…” diye betimlediÄŸi yerdir orası: tüm varlık aleminin, evrenin Bir’de temerküz ettiÄŸi yer…
Zemheride bahar düÅŸleri kurabiliyorsam; bu, bahar da yok, zemheri de yok demektir… Dahası zaman da…
Bir başına, sipsivri bir hakikat evreni var, o da benim… Seni kendinde içkinleÅŸtirmiÅŸ olan Ben…
YeniÅŸafak
Henüz yorum yapılmamış.