Gökhan Özcan: İbrahim Çolak'ın ardından

Sosyal medyada herkesin iki cepheye ayrılıp çatışmaya baÅŸladığı tartışma konuları hakkında bir ÅŸey yazmaya hiç elim gitmiyor. Ama bu defa mesele herhangi bir tartışma konusu deÄŸil. Mesele bizim ‘ihtiyar’, Ä°brahim Çolak... Bizim diyorum çünkü beraber çok yürümüÅŸlüÄŸümüz var. Herkesin yararına olduÄŸu iÅŸlerde yükün ağır tarafından, meÅŸakkatli kısmından tuttuÄŸuna çok ÅŸahit olmuÅŸluÄŸum var. Yarım asrı aÅŸkın hikayesi içinde kendine dava edindiÄŸi ÅŸeyler için belki de kendi hayatını ihmal ederek gösterdiÄŸi fedakarca gayretler var. Böyle bir hikayenin, toplasanız hepsini bir tek cümlenin içine sığdırabileceÄŸiniz kaskatı ‘hüküm’ kelimeleriyle mühürlenmesi, görünmez hale gelmesi içimi yakıyor. Bu Ä°brahim’in de, baÅŸka hiç kimsenin de hak etmediÄŸi, etmeyeceÄŸi bir ÅŸey...

Hayır, ortada bir hata olmadığını, bir yanlış bulunmadığını söylemiyorum. Ä°brahim’in son sözlerinden en azından özrü ya da helalleÅŸmeyi gerektirecek bir ÅŸeyler olduÄŸu anlaşılıyor. Ä°ddia sahibinin kimliÄŸinin aÅŸikar olmaması, geçmiÅŸte aynı sosyal medya hesabından birtakım ÅŸaibeli mesajlar atılmış olması iÅŸin bu kısmını deÄŸiÅŸtirmiyor. Ä°brahim de zaten bunu deÄŸiÅŸtirmeye çalışmamış. Hiç kimsenin tamamıyla suçlu olamayacağını, yazılacak çok ÅŸey olduÄŸunu ama bunun hiçbir ÅŸeyi geri getirmeyeceÄŸini ifade etmiÅŸ sadece. Sonrası malum... Yazmaya, söylemeye dilim varmıyor. Sadece üzgünüm diyebilirim, gerçekten çok üzgünüm.

Ä°nsanların hayatları hakkında, hele de yaÅŸananların ÅŸahidi deÄŸilken pervasızca hükümler vermek yerine belki üzülmek gerekir önce. Yarın ne yaÅŸayacağını bilmeyen, ‘her ÅŸey insanlar için’ diye bilen faniler deÄŸil miyiz biz? Acı haberi aldığım andan itibaren geçmeyen bir afallama hali içindeyim. Meseleyi özel isimlerden ve tartışmalı noktalarından arındırarak, iki tarafı olan bir insanlık durumu olarak okumazsam kendime bir izah yolu bulamıyorum. Bir yanda yaptığı bir hata, iÅŸlediÄŸi bir yanlış sebebiyle bütün hayat hikayesi silinmiÅŸ, katı bir hüküm cümlesine indirgenmiÅŸ bir ‘insan’ var. DiÄŸer yanda, kim olduÄŸunu bilmediÄŸim ama karşılıklı diyaloglardan anlaşıldığı kadarıyla en azından ciddiye alınması gereken ölçüde maÄŸduriyet yaÅŸamış baÅŸka bir ‘insan’... Ben bir mahkeme olsam, iki tarafın delillerini ortaya koymasını beklerdim hüküm vermek için... Ama pek çok noktası muÄŸlak bu hadiseye bakarken ben sadece üzgün bir insanım. Ortada çok acı bir son var, diÄŸer her ÅŸey katılığını yitirmiyor mu bu durumda?

Hiç kimsenin hiç kimseyi taciz etme hakkı yok. Bunun izahı, kabul edilebilirliÄŸi de yok. Ayrıca vebali de var. Bazı hatalar ağır bir yük, bir kambur olarak biner insanın sırtına, ömür boyu taşımak icap eder. Ä°brahim, piÅŸmanlığını keÅŸke o yükü taşımayı göze alarak göstermeyi seçseydi. Her günah insanlar için ve her günahı affettirmenin de bir yolu var, keÅŸke o yolu arasaydı. Bunu onu yargılamak için deÄŸil, onu sevdiÄŸim ve eksikliÄŸini hissedeceÄŸim için söylüyorum. Dünyada, baÅŸka insanların hatalarından yaralanan kim varsa, onlar için de çok üzgünüm. Bu yaralar asla görmezden gelinmemelidir. KeÅŸke bütün bu yaralayıcı suçlar delilleriyle ortaya çıksa ve hak ettiÄŸi biçimde cezasını görse... Ama bunun yeri herkesin kafasına göre hüküm verebildiÄŸi sosyal medya araçları deÄŸil de mahkemeler olsa, zemini hukuk olsa ve bu yolun sonu herkes için adalete çıksa! Adaletin yaÅŸanan pek çok olayda, pek çok zaman saÄŸlanamadığı, suçun cezasını bulmadığı aÅŸikar...

Bize düÅŸen herkes için adaleti talep etmek ve her ÅŸeyden önce böyle bir insanlık durumu, böyle acı bir hadise karşısında insanca kederlenmektir. Kederi terketmeyelim, çünkü terkettiÄŸimizde yerini hep nefret alıyor!

Ä°brahim’in hikayesi, benim için o final cümlesinde ifade edildiÄŸi kadar kısa ve katı deÄŸil, ben onun hikayesinin pek çok güzel paragrafını da biliyorum. Allah rahmetini esirgemesin. Kederli ailesine, eÅŸi hanımefendiye, her biri herkesin kendi evladı olmasını isteyeceÄŸi safiyetteki güzel çocuklarına sabır diliyorum. Allah onlara baÅŸka acı yaÅŸatmasın, yollarını hayırlara çıkarsın.

YeniÅŸafak