Ali Haydar Haksal: Sözün hükmü

SesleniÅŸlerim önce kendime. Söylediklerim kendime uyuyorsa ve tatmin olmuÅŸsam sözümün bir deÄŸeri ve anlamı var. Önce kendimi kendime inandırmalıyım. Güven insanın kendisinden baÅŸlar, sonra yakınlarımda. Sözlerim yerini bulmuyorsa zaten boÅŸa söylenmiÅŸ, yitip gitmiÅŸ oluyor.

Bellek insanın iç dünyasının birikimi. Fakat bu nasıl bir ÅŸeydir bilinmez. Arının çiçeklerden bal toplamasına benzer. Onun iÅŸi çiçekleri dolaÅŸmak ve bal yapmak. Ä°nsan konuÅŸur, yürür, eylemde bulunur bütün bunlar öyle ya da böyle birikir. Derin bir havza. Hayatımıza girenler önü sonu belli olmayan bu sonsuzluÄŸa dâhil olur. Biz eÄŸer iyi ve güzel olandan besleniyorsak yeni ÅŸeyler durmadan akın eder. Sıradan bir hayatı tercih etmiÅŸsek dünyamız kadar olanları orada yer eder veya yer alır.

Varlığımız güzellikler içindir, bize sunulan bu. Farkında olmadan böyle bir yükümlülüÄŸün altındayız. Hayat doÄŸası gereÄŸi doÄŸaçlama yürüyor. Güzellikler biriktirmek. Sözü, yazıya dönüÅŸtürmek ya da dönüÅŸtürmeden olanları bilincimizin olduÄŸu yere göndermek. Bir eylem içindeysek eÄŸer zaten olan bitenler, var olanlar orada yerlerini alırlar.

Her insan bir dünya ya da bir âlem. Bir insanda çok ÅŸeyler olup biter. Gözlerini bilince açanlar sözlerinin tartısını bilirler. Ümmi olan bilge insanlar var. Hayat deneyimleri onları olgunlaÅŸtırır. Onların bir davranışı bir sözü çok ÅŸeyi anlatmaya ve gösteremeye yeter.

Savrulanlardan olmayalım. Kendi iÅŸimize bakalım. Bizim yolculuÄŸumuz önce kendimize. Bize eÅŸlik edenler olursa güç kazanırız ve seviniriz. Birbirimize yaslanarak çoÄŸalalım. Omuz omuza verelim. YürüyüÅŸteki saflarımız sıklaÅŸtıralım. Aramıza yenilerini alalım.

Biz, biz olalım. Biz kendimiz olalım. BaÅŸkalarının sularına, rüzgârlarına, yollarına kapılmayalım.

Dilimiz güzelliklere alışık olsun. Kaba söz bize yakışmaz. Ä°nsanı azarlamak bizim iÅŸimiz deÄŸil. Güzellikler saçalım. Gönül toprağımız verimli. Gül peygamberimizin simgesi. Birbirimize gül sunalım. Her sözümüz gül güzelliÄŸinde, yumuÅŸaklığında, naifliÄŸinde olsun. Gönül kapılarını aralı tutalım.

Dar günün insanıyız biz. Zor zamanlarda belli oluyor bu. Her zamanı kendimize zor bilelim, zorlukları kolaylaÅŸtıralım.

Kendi kendime konuÅŸuyorum ve bunları anlatıyorum bu öÄŸütler önce kendime. Sonra bana güvenen, inanan ve sevenlere. Birbirimize dayanak olalım. Bir kiÅŸi bile safımıza katılırsa güçleniriz.

YolculuÄŸumuz süreklidir. Yolumuz uzun, ömrümüz kısa. Yıllar çok çabuk akıp gidiyor. YürüyüÅŸümüzde dönüp ardımıza baktığımızda izlerimiz, eserlerimiz var mı? Var ise ne âlâ, deÄŸilse vay hâlimize. YürüyüÅŸümüzün bize bile bir yararı olmuyor demek ki.

Sözün uçup gideceÄŸi sanılmasın. Uzamda yerini alıyor. Hiçbir ÅŸey boÅŸa gitmez. Yeter ki hayırda, iyilikte, güzellikte yarışmış olalım.

Sadaka-i cariye diye bir geleneÄŸimiz ve niyazımız var. Kendimiz için deÄŸil dışımızdakiler için de bu sadaka. Güzel sadaka. Her canlının insana ihtiyacı var. Bitkiler, hayvanlar ve tabiî ki insan. Güzellik tohumlarımızı saçalım nasılsa karşılık bulur.

Ä°slâm milletinin güzel geleneÄŸidir bu. Bunu yaÅŸatalım bir Müslüman olarak.

Zoru seçersek zorlukları kolaylaÅŸtırırız. Kolay olanı herkes yapar. Zorluklara gönüllü olalım.

Sözlerimiz, yazılarımız eylemlerimiz kıymetlidir. BoÅŸ olanı bırakalım. Güzellikleri zayi etmeyelim. Her eylem yerini bulsun. Yolumuzu yürürken ardımız sıra gelenler güzelliklerden beslensin. Kimsenin ayağı bir sete, bir taÅŸa deÄŸmesin, sendelemesin, düÅŸmesin. Gözü kapalı ardımız sıra yol yürüsün. Güzelliklerimizden nasiplensinler.

Öfkeyi, nefreti, ÅŸiddeti kendimizden uzak tutalım. Ä°ÅŸimiz iyilik ve güzelliklerle olsun.

Mırıldanan içli bir ÅŸarkının, dilden dile düÅŸen güzel bir ÅŸiirin güzelliÄŸinde, içliliÄŸinde olalım. 

Milli Gazete