Rasim özdenören: Doğrucu Davut patavatsızlığı

Dilimizde “herkesin doÄŸrusu kendine” diye ifade edilen bir deyiÅŸ var.

Bu deyiÅŸin bizatihi kendi, doÄŸru bir fikri ifade ediyor: herkes kendi doÄŸrusuna sahip çıkar!

Çünkü onların her biri “doÄŸru” diye bildiÄŸi ÅŸeyi kendi penceresinden görüyor.

GüneÅŸ, doÄŸuya bakan pencere ile batıya bakan pencereden aynı güneÅŸ olarak görünmez. Hele de pencereler arasında yükselti farkı varsa…

Oysa her iki pencereden görünen güneÅŸin bir de kendi hakikati var… O güneÅŸ, gerçek güneÅŸ ya da güneÅŸin gerçekliÄŸi her iki pencereyi haklı da çıkarabilir, haksız da… Ama onun kendi gerçekliÄŸi asla deÄŸiÅŸmez.

Bu durum niçin böyle oluyor?

Her insan teki, kendi penceresinden güneÅŸin kendini görmeden, penceresine yansıdığı kadarını görüyor. Bu itibarla herkes kendi gördüÄŸünü, gerçek güneÅŸ sanıyor.

Büyük bilge Nasrettin Hoca kadılık yaparken davacıyı dinledikten sonra ona “Sen haklısın” demiÅŸ. Ardından davalının savunmasını dinlemiÅŸ, ona “Sen de haklısın” demiÅŸ. Olayı müÅŸahede eden karısı Hoca’ya “Hocam, bu nasıl hüküm vermektir, davacıya da haklı diyorsun, davalıya da… Böyle hüküm mü olur?” diye itiraz edince, Hoca ona “Sen de haklısın” demiÅŸ.

Ä°mdi…

Bir de “Her söylediÄŸin doÄŸru olsun ama her doÄŸruyu her yerde söyleme” öÄŸüdünde bulunan bir atasözümüz var. Bu söz sanırım biraz da DoÄŸrucu Davut’a göndermede bulunuyor. DoÄŸrucu Davut her ne düÅŸünüyorsa bildiÄŸini paldır küldür söylermiÅŸ… KomÅŸusu DoÄŸrucu Davut’u kadıya ÅŸikâyet ederek “Efendim komÅŸum her zaman doÄŸruyu söylüyor” demiÅŸ. Kadı “Herkes doÄŸru söyleyeni isterken, sen neden yakınıyorsun?” diye sormuÅŸ. KomÅŸu “Efendim, sözleri beni incitiyor” cevabını vermiÅŸ. Kadı, davayı sonuçlandırmak üzere Davut’u mahkemeye celp eder. Kadının bir gözü körmüÅŸ. Davut, kadı ile karşılaşır karşılaÅŸmaz: “Selamünaleyküm kör kadı” deyivermiÅŸ. Kadı “Vallahi ben doÄŸru söyleyeni severim ama patavatsızlığa pes!” tepkisinde bulunmuÅŸ.

BaÅŸa dönersek, hakikatin bir kendinde olan gerçekliÄŸi var, bir de onu kendi varsayımına göre deÄŸerlendiren kimsenin gerçekliÄŸi var…

Kendi gördüÄŸü gerçekliÄŸi, hakikatin kendisiymiÅŸ iddiasında bulunan biri ile patavatsızın teki, hatanın en büyüÄŸünü ika etmiÅŸ olur.

YeniÅŸafak