Ermenistan hangi bedeli ödeyecek?

Barış, dostluk, komÅŸuluk… Ermenistan’ın bilmediÄŸi kavramlar bunlar.

Son birkaç günde gördük ki ‘ateÅŸkes’ ne demek, ondan da haberleri yok.

Cephede yenilip geri çekildikçe, sivil bölgelere saldırmaktan vazgeçmediler.

Öte yandan, ateÅŸkes uygulanması için Rusya’yı ve Avrupa ülkelerini aracı ettiler.

Bir masa etrafında buluşup ateşkes kararı alındı.

Yine de saldırmayı kesmediler.

Herhalde ateşkesten şunu anlıyorlar:

Azerbaycan askerleri ateÅŸ etmesin… Fakat Ermenistan saldırmaya, füzeler göndermeye devam etsin.

*

Batı basını, neredeyse bütünüyle Ermenistan’ın yanında.

Saldıran Azerbaycan’mış, iÅŸgalci Azerbaycan’mış; zulme uÄŸrayan, toprağını ve sivil vatandaÅŸlarını kaybeden ise Ermenistan’mış gibi gösterme gayreti içindeler.

Gerçekte durum öyle olsaydı, kıyamet kopardı.

Hepsi bir olur, hem Azerbaycan’ın, hem Türkiye’nin üzerine bütün güçleriyle çullanırlardı.

*

Çözüm bulması için kurulan Minsk Grubu bile kıpırtısız.

Elini kolunu deÄŸil, kılını bile kıpırdattıklarını görmedik.

“Minskinler Grubu” desek, daha iyi tanımlamış oluruz.

Konu Azerbaycan olunca, Ermenistan’ın otuz yıldır iÅŸgal altında tuttuÄŸu KarabaÄŸ olunca, Y.Ä°.Y. formülüne geçiyorlar.

Ye, iç, yat…

Çözüm için harekete geçmedikleri, barıştan yana çaba sarf etmedikleri yetmezmiÅŸ gibi, çözüme yönelik çabaların da önünde engel teÅŸkil ediyorlar.

Arada bir tavsiyelerde bulunduklarını görüyoruz.

O da ÅŸu ÅŸekilde:

“Bir tarla bostan, KarabaÄŸ topraklarında yan gel yat Ermenistan…”

*

Elbette böyle gitmez.

Bütün dünya Ermenilerin yanında olsa bile.

Vatanını savunan, her zaman haklıdır ve günün birinde kazanır.

Öbür taraf ne kadar çirkef, ne kadar yalancı, ne kadar saldırgan olursa olsun.

*

Ermenistan’ın toprakları 29.743 kilometre kare.

Ä°ÅŸgal ettiÄŸi KarabaÄŸ ise 18 bin kilometre kare.

Yuvarlak hesapla, eni 100, boyu 180 kilometre tutan bir alan.

Yaklaşık otuz senedir zor kullanarak, zulmederek, Ermenistan kendi toprağının yarıdan fazlası büyüklüÄŸündeki KarabaÄŸ’ı elinde tutuyor.

Ateşkes ilan edilmesine rağmen, beş dakika bile duramadılar, saldırmaya devam ettiler.

Hem savaÅŸ suçu, hem insanlık suçu iÅŸlediler.

*

Bir ÅŸimÅŸek çaksa ve bir anda yaptıkları yanlışı fark etseler.

Åžu dakikadan itibaren, ateÅŸkese tam anlamıyla uyma kararı alsalar ve bu defa gerçekten uygulasalar.

Ä°ÅŸgal ettikleri topraklardan tamamıyla çekilseler…

ÖdeÅŸmiÅŸ olunur mu?

Bence olmaz. Bunca yıllık iÅŸgalin ve zulmün bir bedeli olmalı.

O bedeli, ya nakit olarak ödemeli Ermenistan, ya da misli ile mukabele edilmeli.

Ne demek misli ile mukabele…

Kaç kilometre toprak, kaç santim toprak, ne kadar süreyle iÅŸgal altında tutulduysa, aynı büyüklükte Ermenistan toprağı, Azerbaycan’a terk edilmeli.

Erivan’ın alt kısmından, güneydeki Ä°ran sınırına kadar olan bölge… Nahçıvan’ın doÄŸusu.

Anlaşmalı olarak.

Aynı süreyle. (2046’ya kadar.)

*

Yine de yeterli deÄŸil… O durumda bile ödeÅŸilmiÅŸ, hesap kapanmış sayılmaz.

26 yıllık iÅŸgal boyunca, evini barkını terk edip ‘gaçkın’ duruma düÅŸerek sıkıntı çekenlerin hâlini de hesaba dâhil etmek gerekir.

Zulüm gören, eziyete maruz kalan, yaralanıp sakatlanan ve canından olan KarabaÄŸ halkı var.

Onların kayıplarının da tazmin edilmesi gerekir.

Hesap görülecekse, böyle bakılmalı.

Mehmet Åžeker / YeniÅŸafak