Rasim Özdenören: Nankörde vefa ve sadakat aranmaz

“Havalar soÄŸuduÄŸunda insan gölge veren aÄŸaçları unutur” diyor büyük usta Dostoyevski.

Bu cümleyi nankörlük baÄŸlamında söylüyor.

Nankör konusunda buradan bazı sonuçlara ulaÅŸabileceÄŸimizi düÅŸünüyorum.

Nankörün aynı zamanda vefasız biri olduÄŸu anlaşılıyor.

Havalar sıcakken gölge veren aÄŸaçlar aranır. Ama hava soÄŸuduÄŸunda gölge veren aÄŸaç iÅŸe yaramaz görünebilir.

Bu sonuç aslında nankörün aynı zamanda dar görüÅŸlü biri olduÄŸunu da gösteriyor.

TDK sözlüÄŸü nankör kelimesinin karşılığını tek kelime ile veriyor: “Ä°yilikbilmez.” Sadece iyilikbilmez mi? Ä°yilik yapmış olanın, tam da yardıma ihtiyaç duyduÄŸu anda ona kayıtsız kalmak, ona sırt çevirmek de nankörün ırası cümlesindendir…

Vefa, dedik: dostluk iliÅŸkisini sürdürme… Bu bakımdan sadakat ile eÅŸanlamlı olduÄŸu da söylenebilir.

Nankörde vefa ve sadakat aranmaz.

Ama aÄŸaç kendi doÄŸasının gereÄŸini her zaman yerine getirmekten geri durmaz.

Sıcak havada gölge veren aÄŸaç, havalar soÄŸuduÄŸunda da yapraklarını dökerek güneÅŸe yol verir…

AÄŸaç bu dönüÅŸümü karşılık beklemeden yapar. Ama doÄŸasının karşılığını almakta gecikmez. Bahar geldiÄŸinde gür ve taze yapraklarıyla gölge vermeye devam eder…

Biz insanlar aÄŸaç deÄŸiliz.

Ama aÄŸaçtan, doÄŸanın akıl almaz cilvelerinden ders almayı bilmek zorundayız.

DoÄŸadan öÄŸrendiklerimizi doÄŸaya aktarmasını becerirsek hem onu kurtarıp yaÅŸatmasını, hem insanın güvenli yaÅŸamasını saÄŸlamanın yolunu açarız.

DoÄŸa ile geçinmenin üstesinden gelenler ve ondan aldıklarını diÄŸer insanlara aktarmasını bilenler de bilge olarak anılmayı hak ediyor.

Bilge kiÅŸi, soÄŸuk havanın, sıcak havanın; yapraklı aÄŸacın ve yaprağını dökmüÅŸ olan aÄŸacın hallerinden, insanın yararlanabileceÄŸi hikmeti çıkarabilen biri olarak temayüz ediyor.

Nankörse bütün bu erdemlerden yoksun bulunan biridir.