Allah Resulüne (sas) bir çok defa suikast düzenlenmişti

Resulullah (sas) daha peygamberliÄŸini ilan ettiÄŸi andan itibaren Mekkeli müÅŸriklerin tepkisiyle karşılaÅŸmıştı. O tebliÄŸde ne kadar kararlıysa müÅŸrikler de onu durdurmak hususunda o kadar inatçıydı. Suikast dahil her yola baÅŸvuracaklardı.

Suikast giriÅŸimlerinin ilki, hicret sırasında gerçekleÅŸti. Mekkeli müÅŸrikler Müslümanların Medine’ye gidip yerleÅŸmesini tehdit olarak algılamışlardı. Medine ticaret yolu üzerindeydi ve Müslümanların orada yaÅŸaması kervanlarının güvenliÄŸi için bir tehdit oluÅŸturuyordu. Mesele Dârü’n-Nedve’deki bir toplantıda ele alındı. Toplantıya Mekkelilerin hepsi deÄŸil, sadece HâÅŸimoÄŸullarıyla gerginlik yaÅŸayan kabileler iÅŸtirak etmiÅŸti.

Ve karar açıklandı: “KureyÅŸ’in her boyundan iri yarı ve güçlü birer delikanlı seçilecek, onlara keskin birer kılıç verilecek, sonra toplanıp hep birlikte onu öldürecekler!” (Belâzurî, I, 306). Böylece Resulullah’ın katlinden bütün boylar sorumlu olacak; AbdümenâfoÄŸulları, KureyÅŸlilerin hepsine birden savaÅŸ açamayacaklarından durumu kabullenmek zorunda kalacaklardı.

Karardan haberdar olan Hz. Peygamber kendi yatağına Hz. Ali’yi (ra) yatırarak Hz. Ebubekir’in (ra) evine gitti. Suikastçılar Efendimizi öldürmek için gittiklerinde karşılarında Hz. Ali’yi buldular. Ona “Amca oÄŸlun nerede?” diye sorunca “Hiçbir bilgim yok” cevabını aldılar (Belâzurî, I, 307).

Hz. Peygamber ile Hz. Ebubekir müÅŸrikleri ÅŸaşırtmak maksadıyla Sevr maÄŸarasına giderek orada birkaç gün kaldılar. Bu sırada Âmir b. Füheyre o civarda Hz. Ebubekir’in koyunlarını otlatıyordu. Gündüzleri uzaklaşıyor, geceyi onların civarında geçiriyordu. Böylece Resulullah ile Hz. Ebubekir koyunların sütünden içerek aç kalmıyorlardı.

Hz. Ebubekir önceden müÅŸrik olan Abdullah b. Uraykıt ed-Dilî adında biriyle kendilerine rehberlik yapması için anlaÅŸmıştı. Hicret yolculuÄŸu onun mihmandarlığında gerçekleÅŸtirildi.

MüÅŸrikler Hz. Peygamber’i ellerinden kaçırdıklarını anlayınca onu ölü ya da diri getirene 100 deve vereceklerini ilan ettiler. Ancak bu yüklü ödül de iÅŸe yaramadı.

Ä°slam düÅŸmanlarının giriÅŸimleri sonraki yıllarda da devam etti. Bedir Savaşı’nın ardından Mekkeli Umeyr b. Vehb el-Cümahî adlı birinin Safvan b. Ümeyye’ye giderek, “Borcum ve ailem olmasaydı gidip Muhammed’i öldürürdüm. Bedir’de ileri gelenlerin öldürülmesiyle felaket büyüdü. Muhammed’in çarşılarda dolaÅŸtığını duydum” dediÄŸi rivayet edilir. Bunun üzerine Safvan b. Ümeyye, sözünü tutarsa ona borcunu ödemeyi ve ailesinin geçimini saÄŸlamayı garanti etti.

Umeyr gizlice Medine’ye gitti. Zehir sürdüÄŸü ve bileylediÄŸi kılıcını kuÅŸanmıştı.

Hz. Peygamber’e doÄŸru yürüdü. O anda orada bulunan Hz. Ömer (ra) onu yakaladı ve Resulullah’a götürüp onun Umeyr b. Vehb olduÄŸunu ve silahıyla mescide girdiÄŸini söyledi. Hz. Peygamber ile Umeyr arasında ÅŸu konuÅŸma geçer:

- Seni buraya getiren sebep ne?

- Bizi görüÅŸtürürsünüz diye yanınızda esir olan oÄŸlum için geldim.

- Öyleyse bu kılıç neyin nesi?

- Allah’ın lanetlediÄŸi kılıçlardan biri! Bedir’de bize bir faydası oldu mu ki? Ä°ndiÄŸimde onu boynumda asılı unutmuÅŸum.

- Niye geldiğine beni inandır!

- Esirim Vehb b. Umeyr b. Vehb için geldim.

- Safvan sana benim öldürülmem karşılığında borcunu kapatma ve ailenin geçimini saÄŸlama garantisi verdi, deÄŸil mi? Allah yapmak istediÄŸin ÅŸeye engel olacaktır.

- Åžehadet ederim ki Allah’tan baÅŸka ilah yoktur ve sen de Allah’ın elçisisin. Yemin ederim ki bu gökten gelen bir vahiydir. Vallahi bu planı Safvân’dan ve benden baÅŸka hiç kimse bilmiyordu.

Hz. Peygamber onu ve Bedir Savaşı’nda Müslümanlar tarafından esir alınan oÄŸlunu serbest bıraktırdı.

Mekke’ye dönen Umeyr Müslüman olduÄŸunu ilan ederek insanları Ä°slama davet etti. Daha sonra Ä°slamın önde gelen savunucularından biri olarak Medine’ye hicret edenlerden olacaktır (Belâzurî, I, 365).

GeçtiÄŸimiz yıllarda Hadis-i Åžeriflerden yola çıkarak Hz. Peygamber’in (sas) evi yeniden canlandırılmıştı. Cidde’de yapılan replika online bir müze olarak internetten gezilebiliyor.

Hz. Cebrail haber verdi

Hicretten sonra Müslümanlar Medine’de Yahudilerle birlikte yaÅŸadı. MüÅŸriklerin yanı sıra Yahudilerin de Hz. Peygamber’i öldürmeye yönelik giriÅŸimleri olduÄŸunu biliyoruz. Bunlardan biri Uhud Savaşı’nın ardından gerçekleÅŸti.

Hz. Peygamber Medine’ye gelen AmiroÄŸulları kabilesinin talebi üzerine çoÄŸu Ashab-ı Suffa’dan olan 70 kadar Müslümanı Kur’an öÄŸretmek ve Ä°slamı tebliÄŸ amacıyla onlarla birlikte gönderdi. Ne yazık ki kafiledekiler Maune kuyusu civarında pusuya düÅŸürülerek ÅŸehit edildiler. Ä°çlerinden sadece Amr b. Ümeyye kurtulabilmiÅŸti. O da Medine’ye dönerken kendisini takip ettiklerini düÅŸündüÄŸü iki kiÅŸiyi öldürdü. Hâlbuki bunlar düÅŸman olmadıkları gibi Müslümanlarla anlaÅŸma yapmış bir kabiledendi.

Bunun üzerine Hz. Peygamber telafi için ölenlerin yakınlarına diyet ödemeyi teklif etti. KararlaÅŸtırılan meblağın toplanmasına -Medine Vesikası maddelerine göre - NadiroÄŸulları Yahudilerinin de katkı yapmasını isteyen Hz. Peygamber, yaÅŸadıkları mahalleye gitti. Bu talebe olumlu cevap veren NadiroÄŸulları, “Ä°stediÄŸin kadar yardım ederiz! Sen bizi pek ziyaret etmezdin. Otur, yemek yedirelim” dediler. Bir evin duvarının dibinde gölgede oturup sohbete baÅŸladılar.

Bu sırada NadiroÄŸullarından birileri aralarında konuÅŸmaya baÅŸladı. Huyey b. Ahtab, “Muhammed birkaç arkadaşıyla gelmiÅŸ. Sayıları bir elin parmakları kadar bile deÄŸil. Bu evin üstünden üzerine taÅŸ atıp öldürün. Bir daha onu böyle yalnız bulamazsınız. EÄŸer öldürülürse ashabı etrafından dağılır. Onunla birlikte olan KureyÅŸliler de kendi memleketlerine giderler. Buradaki Evs ve Hazrecliler de sizinle dostluk anlaÅŸması yapmış kimseler olarak kalırlar. Ä°leride yapmayı düÅŸüneceÄŸiniz bir iÅŸ önünüzde duruyor” dedi.

Bunun üzerine Amr b. CihâÅŸ teklifi kabul etti. Sellam b. MiÅŸkem ise “ArkadaÅŸlar! Ne olur bu kez bana itaat edin, sonra yine muhalefet edersiniz! Vallahi böyle bir ÅŸey yaparsanız ihanet ettiÄŸimiz ona haber verilir ve bu onunla aramızdaki sözleÅŸmeyi bozmak anlamına gelir. Sakın yapmayın!” sözleriyle plana karşı çıktı.

Ne var ki Amr b. CihâÅŸ kayayı Resulullah’ın üzerine atmak için hazırlanmıştı. Fakat tam fırlatacaktı ki, Hz. Peygamber aniden oturduÄŸu yerden kalkıp uzaklaÅŸtı. Etraftakiler tuvalet ihtiyacı için kalktığını zannettilerse de, Medine’ye dönmek niyetiyle ayaÄŸa kalkmıştı.

Öte yandan NadiroÄŸulları mahallesine beraber gittiÄŸi heyet bundan habersiz oturuyor, sohbete devam ediyordu. Vakit uzayınca Hz. Ebubekir, “BoÅŸuna bekliyoruz” diye ayaklandı. Bu sırada Huyey b. Ahtab, “Ebü’l-Kâsım (Muhammed) acele etti. Biz onun ihtiyacını gidermek ve ona yemek yedirmek istiyorduk” diyerek durumu örtbas etmeye çalıştı (Vâkıdî, I, 364-365).

Ä°ÅŸin aslı, Hz. Peygamber Cebrail (as) vasıtasıyla suikast planından haberdar edilmiÅŸ, bunun üzerine oradan ayrılmıştı.

Bu hain giriÅŸimle NadiroÄŸulları Medine Vesikası’nı imzalarken verdikleri sözde durmamış ve Müslümanlara ihanet etmiÅŸ oluyorlardı. Sonuçta Hz. Peygamber’in emriyle oturdukları mahalle muhasara edilecek ve yaptıklarının cezası olarak Medine’den sürüleceklerdi.

Yahudilerin Hz. Peygamber’e bir baÅŸka suikast giriÅŸimi de Hayber’in fethinden sonra gerçekleÅŸti.

Fetihten sonra Zeyneb bt. el-Hâris adında Yahudi bir kadın Hz. Peygamber’in hangi hayvanın etini sevdiÄŸini öÄŸrendi. Bir keçiyi piÅŸirerek ona ikram etti. Yanındaki sahabiyle birlikte sofraya oturan Allah Resulü yemeÄŸin zehirli olduÄŸunu anlayıp hemen arkadaÅŸlarını uyardı. Fakat etten bir lokma yemiÅŸ olan BiÅŸr b. el-Berâ’nın rengi bembeyaz oldu, ardından da vefat etti.

Bunun üzerine Resulullah Efendimiz Zeyneb’i yanına çağırttı. Aralarında ÅŸöyle bir diyalog geçti:

- Ä°kram ettiÄŸin keçinin kollarına zehir sürmüÅŸsün.

- Kim söyledi?

- Keçinin kolları söyledi.

- Evet, zehirledim.

- Peki bunu neden yaptın?

- Babamı, amcamı ve kocamı öldürdün ve kavmimin varını yoÄŸunu aldın. Dedim ki, eÄŸer o peygamber ise yaptığımı keçi ona haber verir. EÄŸer hükümdar ise ondan kurtuluruz. Ne ceza vereceksen ver.

Kaynaklarda Hz. Peygamber’i zehirlemeye çalışan kadına Peygamberimizi zehirlemeye teÅŸebbüs ettiÄŸi için deÄŸil, BiÅŸr’i öldürdüÄŸü için kısas uygulandığı rivayet edilir (Vâkıdî, II, 677-678).

Hz. Peygamber yaklaşık 22 yıl süren tebliÄŸ sürecinde yüzbinlerce insanın imanını kurtarırken pek çok düÅŸman da kazanmıştı; hatta onların suikast giriÅŸimlerine de maruz kaldı.

Lakin arkasında müÅŸrikler, Yahudiler ve münafıkların bulunduÄŸu suikast giriÅŸimlerinin hepsi de akim kaldı ve peygamberlik vazifesi Allah’ın izniyle dar-ı bekaya irtihaline kadar devam etti.

Müellif: Prof. Dr. Adnan Demircan / Kaynak: Derin Tarih-Temmuz 2017