Mustafa Kutlu'nun kaleminden: Aidiyet

Güvenlik her canlının en önemli siperidir. Ä°nsanoÄŸlu da bu genel kabulün dışında tutulamaz. Ä°nsan ayrıca medeniyyün bi’t-tab’dır. Yani yalnız yaÅŸayamaz. (Yalnızlık Allah’a mahsus). Bir aileye, bir kavme, bir cemiyete, bir millete kendini ait hissetmek bu çerçevede doÄŸaldır. Buna dini, dili, coÄŸrafyayı ve vatanı katabiliriz. Ä°ÅŸ tarihe, hatıralara, müÅŸterek acılara-sevinçlere-hedeflere kadar gider.

Bir zorluÄŸun altından dayanışma ile kalkmanın süruru nerede var. Dolayısıyla bizde “birey” deÄŸil “cemaat” önemlidir. Fert ancak cemaat içinde “ÅŸahsiyet” olarak temayüz eder. Bunun formülü ÅŸudur: Fert cemaate hükmetmeye kalkışmayacak; cemaat da ferdi ezmeyecek. Herhalde demokrasi budur.

Ä°nsan eÄŸer iyilikler, güzellikler, kahramanlıklar, cömertlik, faydalı eserler bırakmış, fakir fukarayı gözetmiÅŸ bir cedde mensup ise elbette hem onunla övünür, hem ondan güç alır.

Dini ve devleti Hak yolunda yürümüÅŸse, bu dine ve bu devlete ait olmanın sevincini yaÅŸar. Bizde ne burjuva ne de aristokrasi vardır. Bizim ölçülerimiz ahlak ve takva iledir. Bir aile çalıp-çırpma ile, haram mal ile zengin olmuÅŸsa onun halk nazarında bir kıymeti bulunmaz. Haramzâdelik unutulmaz. Buna mukabil adam ayakkabı tamircisi olur; ama ahlakı yerindedir. BeÅŸ kuruÅŸun üç kuruÅŸunu sadaka diye verir, iÅŸinde hile yapmaz, yalan söylemez, takva sahibidir, haram yemez, merhametlidir, iÅŸte o adam ve ailesi “asil”dir.

Ä°nsan bütün bu aidiyet unsurlarını bir yana kor, çaÄŸdaÅŸlığa aykırı bulur, onları mahalli sayar, küçümser, hiçbirini “evrensel” bulmaz, dolayısıyla sevmez ve kendini “dünya vatandaşı” gibi görürse bütün bunlar ona mübarek olsun deriz.

Evrensellik bir aldatmaca, büyük bir yalandır. Güçlünün zayıfa dayatması ile vücut bulmuÅŸtur. Nedir yani Mozart evrensel olacak bu sebeple “yüce” sayılacak, NeÅŸet ErtaÅŸ’ın esamisi okunmayacak.

Mona Lisa evrensel olacak ama Üsküdar Åžemsi PaÅŸa Camii’nin adı anılmayacak. Bana sorarsanız bu gibi karşılaÅŸtırmalar, yüceltmeler, karalamalar abestir. Her taÅŸ yerinde ağırdır. Bize teknolojik medeniyetin gücü ile pek çok ÅŸey dikte ettirildi. Ait olduÄŸumuz dünyadan, aidiyetten ve deÄŸerlerden koparıldık.

Sade biz mi?

Tüm Afrika’dan taşınan kölelerin kanı ile kurulan bu medeniyete evrensel demek nasıl yakışır? Onlar kurdukları iskambilden kuleyi (Yani Voltaire, Marks, Kant vb. gibi onlarca düÅŸünür ve sanatçıların raÄŸmına) elleriyle iki kez yıktılar.

Birinci ve Ä°kinci Dünya Harpleri dünyanın en vahÅŸi savaÅŸlarıdır. Diktatörler Avrupa’dan çıktı. Mussolini, Franko, Hitler, Stalin. Bunlar mı “evrensel” dünyanın sembolleri yoksa istisna mı? Amerika yerlilerini bizonlarla bir tutup kökünü kazıyan zihniyet hangi “evrensel fikrin ve sanatın” eseridir. “Hür Dünya” dedikleri de ÅŸirketlerin diktası altındadır, unutmayalım. Herhalde bütün bu olup bitenler sivrisinek vızıltısı deÄŸil. Çünkü hâlâ devam ediyor. Evrensel deÄŸerleri baÅŸ tacı ederek kurulan BM Ä°srail’in yüzlerce defa Filistinli çocuklar üzerine bomba yaÄŸdırması karşısında kınama kararı bile alamıyor. Nerde o kutsal insan hakları, nerde demokrasi havarileri! Bosna’yı seyrettiler, ÅŸimdi de Suriye’yi seyrediyorlar...

Bu caniler dünyasının tüm düÅŸünürleri ve sanatçıları biraraya toplansa sadece Yunus Emre’nin tek bir ilahisine deÄŸiÅŸmem. Çünkü vatan-millet tanımayanların çıkış noktası “tanrıtanımazlık”tır.

Buradan ne hukuk çıkar, ne adalet.

Ahlakın, hukukun, adaletin menşei ilahidir.

Evrensel olan tek bir ÅŸey vardır, o da Hz. Âdem’den bu yana Cenab-ı Hakk’ın peygamberleri ve kitaplarıyla insanoÄŸluna gösterdiÄŸi mukaddes yoldur.

Bu yolun yolcuları dünyanın neresinde olursa olsunlar bir cemaattir. Ä°nanan her fert bu cemaate dahildir. Bu aidiyet kardeÅŸliÄŸi, sulhu, selameti, fedakârlığı, affı, merhameti, cömertliÄŸi, kanaati yaÅŸamaktır.

Hayatın mânâsı da budur. Ve bu yalan dünyada girdiÄŸimiz sınavdan bu aidiyet ile çıkmak en büyük erdem, en büyük baÅŸarıdır.