Gökhan Özcan: Okuma notları

“SevdiÄŸimiz bir insanı kaybettiÄŸimizde, hiç deÄŸilse ona ait bir giysiyi, kaybettiÄŸimiz kiÅŸinin kokusunu giyside aldığımız sürece tutarız ve gerçekten de kendi ölümümüze kadar tutarız, çünkü onun kokusunu bu giysinin bugüne taşıdığına inanırız her ne kadar çoktandır artık yalnızca bir hayal olsa da. Böylece annemden kalan bir paltoyu hep sakladım, ama bu sırrı hiçbir zaman ele vermedim, hiç kimseye...”

(Thomas Bernhard/ Beton)

“Bir kitap açık olduÄŸunda konuÅŸan bir beyin, kapalı olduÄŸunda beklemede olan bir arkadaÅŸ, unutulduÄŸunda bağışlayan bir ruh, yok olduÄŸunda aÄŸlayan bir yürektir.”

(Teke ÅženliÄŸi/ Mario Vargas Llosa)

“Parça başına para alıyorlardı ve yaÅŸatmaları gereken bir aileleri vardı; katı ve acımasız ekonomik kurallar bunu ancak bu ÅŸekilde, ruhunu yaptığı iÅŸe katarak, hayvanat bahçesindeki vahÈ™i bir hayvanı izler gibi kendisine bakan iyi giyimli hanımlarla beylere göz atacak bir saniyesi bile olmadan çalışarak yapabileceÄŸi ÅŸekilde ayarlanmıştı.”

(Şikago Mezbahaları/ Upton Sinclair)

“Ä°nsan, ancak maddi ÅŸeylerin ötesinde bir ÅŸeylere sahipse zengindir. Ve ben bu materyalizme, bu tüketim toplumuna, bu kapitalizme, burada cereyan eden bu korkunçluÄŸa, sırtımızdan yaÅŸamaya hakları olmayana bu insanların zenginleÅŸmesine inanmıyorum. Gerçekte inandığım bir ÅŸey var, ve ben buna ‘bir gün gelecek’ diyorum.

(Maline/ Ingeborg Bachmann)

“Gençlik yıllarında yıldızları sevmek bir yana, onlara dikkat bile etmemiÅŸti. Ama ÅŸimdi bir anda, yaÅŸamında yıldızların her zaman yer aldığını hissetmeye baÅŸlamıştı; gerçi uzaktaydılar, yine de, tıpkı çok uzak akrabalar gibi, hep vardılar.

(Hileli Tartı/ Joseph Roth)

“Ä°nsan geleceÄŸe dönük yüzle yaşıyor, ama bu mutlaka ilerliyor demek deÄŸildir. Birtakım hedef tasavvurlarının insanı yönetebileceÄŸini kabul ediyorum, ama bunlar hep hayal; gelecek diye hayal ettiÄŸimiz gerçek deÄŸil ki. Bizi bekleyen gelecek deÄŸil, sadece hemen önümüzde duran an, bu andan ötesini gören kendisini aldatıyor demektir.”

(Dosya K./ Imre Kertesz)

“Her insanın kendine özgü bir ruhu var. Onu baÅŸka bir ruhla karıştırmaz. Ä°ki insan yaklaÅŸabilir, birbiriyle konuÅŸabilir, birbirinin hemen burnunun ucunda olabilir, ama ruhları bulunduÄŸu yere kök salmış çiçeklere benzer, hiçbiri kalkıp ötekisinin yanına gelmez, bunun için kökünü terk etmesi gerekir, böyle bir ÅŸeyi de baÅŸaramaz.”

(Knulp/ Hermann Hesse)

“Kendini de duymamak için kımıldamadan durduÄŸunda, hiç kimsenin baÅŸka hiçbir yerde algılayamayacağı mutlak ve kusursuz bir sessizlik ve pamuktan oluÅŸan bir suskunluk oluyordu; aÄŸaçlara dokunup geçecek kadar bir esinti, bir hışırtı, bir kuÅŸ sesi bile olmadan.”

(Büyülü DaÄŸ/ Thomas Mann)

“Ä°nsanlar birbirlerini sık sık görünce, birbirlerini tanıdıklarını sanıyorlar. Birbirlerine soru sormuyorlar ve bundan da yüksünmüyorlar. Birbirleriyle ilgilenmiyorlar, ama tamamen masumca, bunun farkında deÄŸiller.”

(Bilmemek/ Milan Kundera)

Kaynak: YeniÅŸafak