Zulüm ve ölümün sıradanlaştığı dünya...

Ölüm; insan doÄŸasının hüzün yüklü bir gereÄŸi ve gerçeÄŸi. Genelde ölümün de hayırlı olanı dilenir. Takdirin gerektiÄŸi bir ölüm hâliyle. Bu, her ölümün elbette bir gerekçesi var. Kaçınılmaz olanları bir kenara koymak gerekir.

Ä°nsanın insan öldürmesi, acımasızlığı ve vahÅŸiliÄŸi, sıra dışılığı en zor ve katlanılamaz olanı.

Öyle bir dönemdeyiz ki, ölümün her türlüsünün neredeyse sıradanlaÅŸtığı da bir gerçek. Her gün her saatte mutlaka ölümler yaÅŸanır. Ne ki, ölüm var ve ölümler var.

Acımasızlık ve zulüm hayata girip yerleÅŸince insan ölümleri de kanıksanıyor ne yazık ki.

Kimi yetkililerin öldürdüklerinin çetelesini tutması kendileri açısından bir baÅŸarı iken, diÄŸer taraftan öldürülenlerin ve ölenlerin yakınlarının acıları, yaÅŸadıkları hiç dikkate alınmaz. Bir devlet, bir topluluk insanı kurtarma, onu hayata kazandırma veya kazanma üzerine deÄŸilse böyle bir ruh taşımıyorsa ciddi bir durum var ve yaÅŸanıyor demektir.

Zalim ruhlar baskındır her zaman. Güçlü olanların, devletlerin, emperyallerin savaÅŸ gerekçesiyle savaÅŸ ve baÅŸka neden ve bahanelerle öldürdüklerinin yanında bir de kimyasallar yoluyla da ölüm kusuyorlar.

Öldürülenler için sevinç duyuluyor ne yazık ki? Filmler ve kurgulu olan gösterimlerdeki ölümlerin kanıksandığı bir dönemdeyiz. Öldürenlerin alkışlandığı ve onurlandığı bir dönem. Kimi ölüm ve öldürülmelerin kimi kesimlerce sevince neden oluyorsa burada da bir insanlık sorunu var. Amerikalılar her zaman haklıdır. Suçlu olan Vietnamlı veya Müslümandır. Onlar zafer kazanandır, diÄŸerleri kötülüÄŸün temsilcileridir. Her vahÅŸi ölüm insanlığın ölümü. VahÅŸiliklerden kurtulanlar ise insanlığın kurtuluÅŸu ve diriliÅŸi.

Günümüzde fikir ve düÅŸünce çekiÅŸmelerinde ölümlerin gerekçeleri kendilerine göre karşı tarafa yüklenir. Ölümler bugün yaÅŸanıyor, dün deÄŸil. Kadın ve çocukların bu ölümleri dünün ölümleri gibi deÄŸil. Bu vahÅŸi ölümler dün bu kadar yaygın deÄŸildi. Modern zamanın, modern dünyanın, kentlerinde yaÅŸayan modern insanların vahÅŸeti ve ölümü. Bunların tamamı okur yazar, hatta üniversite mezunu kimseler. Ölenler de, öldürülenler de aynı toprağın, aynı dönemin insanları.

Ölümler sevgisizliÄŸin, gözü dönmüÅŸlüÄŸün göstergeleri. Onları bu yola iten ne, neden bunlar yaÅŸanıyor? Geleneksel hayatta, kimi çevrelerde törelerin baskınlığı ile ölümler vardı. Bunlar onlara benzemiyor ve çok daha aÅŸkın bir durum var. Åžimdikiler onlara rahmet okutuyor.

BaÅŸkalarını, karşıtlarını eleÅŸtirmek ve suçlamak yerine köklü nedenler üzerinde durmanın daha çok yararı var. Materyalist, çıkarcı bir hayat egemen. Bu sadece maddi deÄŸil, baÅŸka yönlerde de çıkarcılık egemen.

Toplumun önünde yer alan, görünen ve gösterilenlerin hayatlarındaki sevgisizlik az mıdır dersiniz? Evlilikler çok kısa sürüyor.

Sevgisizlik insan bencilliÄŸi. Ä°nsanı kurtarma, hayata kazandırmaktan çok insanın insanı kullanıp tüketmesi sonra da atmasından baÅŸka bir durum yok ortada. Evlere giren yaÅŸlı kadınların kollarındaki bilezikleri, evindeki altınları alan ve öldürenler de bu toplumun insanı. Hayatı emekli maaşına baÄŸlı olan insanların ellerindeki rızıklarını alıp kaçanlar bugünün insanı, dünün deÄŸil.

Bugünün insanının ahlâk ve manevi deÄŸerler sorunu var. Hemen bütün alanlarda. Biri diÄŸerinden soyutlanamaz.

Yürekleri yanmayanların, acı çekmeyenlerin, acımasız olanların yüzdelikleri az mıdır sanılıyor? Ä°nsanı insan yerine koymayanların, deÄŸer vermeyenlerin, insanı sömüren ve tüketen çarkların, döngüler az mı suçlu? Onlar için ha bir sinek ölmüÅŸ ha bir insan, ne fark eder ki? Saltanatlarından ve yaÅŸayışlarından ödün vermeyenler insanlara ne gibi katkı sunabilirler ki?

Öldürmelerin çetelelerinin tutulduÄŸu bir dünyada, sayılar ve kelleler belirlenirken onlarda çok mu merhamet ve sevgi var? Amaç insanlığı kurtarmak mı, kazanmak mı, diriltmek mi?..