Başını alıp gittiğinin 16. yılında Cem Karaca

İlginçtir, bu resim çekildiğinden yaklaşık 2 hafta sonra ‘Hafta Sonu’ gazetesinde yayınlandı. Altında bir başlık ‘Cem Karaca gizli hesaplar peşinde’ diye ve altta bir yorum…

 

Ben burada bir örgüt kurmuşum ve buradan 12 Eylül düzenini yıkmayı amaçlıyormuşum. Buna dayanarak bana yurda dön çağrısı yapıldı.

 

Bu o zaman benim Türkiye’de bazı şeylerin sağlıklı çalışmadığı hakkındaki kuşkularımı kuvvetlendirdi.  Bu benim insan olarak kabul edemeyeceğim bir şeydi.

 

Ben hatta güldüm, espri falan zannettim. Nitekim Selda Türkiye’deydi. Evinden kalkıp gidip teslim oldu. Ben buradayım dedi ve gözaltına alındı. 45 gün mü 90 gün mü bilmiyorum. Ondan sonra mahkemeye çıktı.

 

Şimdi işin ilginç tarafı başlıyor. Selda, anılan toplantının Türkiye aleyhinde bir mahiyet taşımadığı gerekçesiyle beraat etti. Fakat ben suçlanmaya devam ediyorum.

 

Neden dolayı? Resim ne zaman çekilmiş 1979 Mayıs’ında çekilmiş. Yani bir sürü hukuki mantıksızlık üst üste gelince ben dedim ki, bu dönemeyeceğim bir durum.

 

Bunu defalarca mektuplarla, dilekçelerle, kişisel başvurularımla konsolosluk yetkililerine anlatmaya çalıştım. Büyükelçiliğe yazdım.

 

Türkiye’deki konseye yazdım. Ama yazdığım iadeli taahhütlü mektupların hiçbirisine cevap gelmedi. Ve en son 1983’ün Ocak ayında beni vatandaşlıktan çıkardılar.

 

O günden bugüne vatansız statüsündeyim. Almanya’da bu korkunç adli hatanın düzeltilmesi umuduyla yaşıyorum.

Hani meşhur şarkıcı Cem Karaca var ya, işte Semra, o.

Sen gereken müracaatları yap, gelirsin memlekete, aklanırsın, hiçbir mesele olmaz oğlum. Gördüğüm kadarıyla şarkı söylemişsin, şarkı söylemekle böyle işler olmaz.

Turgut Özal ile görüşen Karaca dönek ilan edildi

 

Cem Karaca, Başbakan ile görüştükten sonra sol kesim kendisini ‘dönek’ ilan ederken ana akım medya vatan hainliğini vurgulayan haberlerin sayısını artırmıştı.

 

Üstelik görüşme sırasında Cem Karaca’nın Başbakan Özal’ın elini öptüğü ve yalvardığı iftiraları onu derinden yaralamıştı.

 

 

Karaca, yıllar sonra verdiği bir röportajda durumu şöyle anlatacaktı; 

Ee be kardeşim, Behice Boran'la mı görüşecektim, Gorbaçov'la mı, yoksa Çavuşesku'yla mı?..

 

Ben Türkiye'ye dönmek istiyordum, Romanya'ya değil... Mesela sevgili dostum Arif Sağ, bana 'Türkiye'de Bir gün sosyal demokratlar olarak başa gelecektik, o zaman dönseydin' dedi.

 

Arif Usta'nın bağlama çalması önünde saygıyla eğilirim, ama bu sözleri karşısında benim lafım yok.

 

Böyle bir mantık olur mu yahu? Memleketini özleyen benim hemşerim! Sen Boğaz'a karşı balığını yiyorsun, rakını içiyorsun, eşinle dostunla sazını çalıyorsun, ben hasretten geberiyorum.

Karaca, bu tepkilere bir şarkı da besteleyerek kendi yöntemleriyle baş edecekti; 

 

Şu adadan şu bodruma yüzesim gelir 

Yüzsem de çıkamam ki of be 

Kuş olup ta o yakaya uçasım gelir 

Uçsam da konamam ki of be 

Geceleri ben adadan Bodruma bakardım 

Işıkları ben görürdüm of be 

Türküleri ben koklardım gökyüzünü ben dinlerdim 

Ve de nasıl özlerdim of be 

Ben döneksem döndüm diye memleketime 

Döndüm baba döndüm işte oh be

 

 

Cem Karaca: Ülkeme söz söyletmedim

 

Cem Karaca’nın yurt dışında bulunduğu yıllar kendisi için oldukça mihnetli ve elemli yıllardı.

 

Bu süreçte maddi imkansızlıklar içerisinde sanatını icra etmeye çalışan Karaca, namuslu duruşundan asla vazgeçmedi.

 

Türkiye düşmanlığı yapan birçok grubun ve yapının tekliflerini elinin tersiyle reddeden Karaca, hayatından 8 yıl çalınmış olmasına rağmen sürgün yıllarında ülkesinin aleyhine konuşmadı.

 

 

Karaca, bu duruşunu şöyle açıklamıştı; 

Ayrıntılara girerek şunu bunu yaptım demeyi pek münasip görmüyorum. İçime de sinmiyor.

 

Ama ülkemin kültürel değerlerini, ülkemin kültürünü iyi araştırmaya, en yüksek düzeyde ve en olumlu şekilde temsil etmeye çalıştım.

 

Tiyatro yaptım, konser verdim, konferanslara katıldım, TV programları yaptım, turnelere çıktım.

 

Benim bulunduğum çevrede Türkiye ile ilgili bir tek olumsuz söz söylenememesine gayret ettim.

Yurda dönüş

 

Cem Karaca, 27 Haziran 1987 yılında çok sevdiği vatanına döndü.

 

Bu durum; Yılmaz Güney, Ahmet Kaya ve Nazım Hikmet gibi birçok sürgün sanatçıya nasip olmamış bir durumdu; fakat uçak indiğinde Karaca’yı karşılayanların sayısı bir elin parmağını geçmiyordu.

 

Öte yandan Karaca’nın asıl endişe ettiği tutuklanma riskiydi; çünkü savcılık iddianamelerine göre “vatan haini” olan Cem Karaca, 200 yıl ile yargılanıyordu.

 

Neyse ki korktuğu başına gelmemiş ve tutuklanmamıştı.

 

 

Cem Karaca yurda döndükten sonra şarkıları da farklı bir imaja bürünse de muhalif duruşunu sürdürmeye devam etti.

 

Kendisine 1 Mayıs ve İhtarname gibi şarkıları okuması ricası geldiğinde “O günkü ortam yok, olursa söylerim” cevabını veriyordu.

 

 

Devlet Bahçeli’yi kutlayınca yine linç edildi

 

Cem Karaca, CHP’nin resmi üyesiydi; fakat hayatının hiçbir dönemine doğru bildiğini söylemekten geri durmamıştı.

 

Bu durum ömrünün sonlarında da sürdürdüğü bir tavırdı; fakat bu durum bazı kesimlerce aykırı bulunduğu için gerek kendi mahallesi gerekse de fikrini paylaşmadığı kesim tarafından sürekli linç ediliyordu. 

 

Bu linçlerden birisi de ömrünün son döneminde koalisyon ortağı ve MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’yi tavrından dolayı kutladığı mektubu sonrası ortaya çıktı.

 

Devlet Bahçeli’nin koalisyon ortağı olarak duruşunu takdir eden Karaca, şu ifadeleri kullanmıştı; 

Size bu satırları kayıtlı bir CHP üyesi olarak yazıyorum. İsminizle müsemma çizdiğiniz politik çizginiz, ülkesini seven her yurttaş gibi benim de takdir ve tasvip ettiğim bir tavırdır. Şayet kabul buyurursanız, size bir yurttaş olarak sevgi, saygı ve takdirlerimi arz etmek istiyorum.

Devlet Bahçeli, Cem Karaca’nın bu mektubuna jest yaparak gül buketleri göndererek cevap vermişti.

 

Bu tavır CHP’lileri çok kızdırmış ve Karaca’nın ihraç edilmesi talepleri dillendirilmişti.

 

 

Cem Karaca, bu tepkilere sert şekilde cevap verdi;

Eğer beni atmaları gerekiyorsa, onu da seve seve yapabilirler. Yaptığım her şeyin arkasında duruyorum.

 

Yazdığım mektupta sadece Devlet Bahçeli'yi bir devlet adamı olarak takdir ettiğimi belirttim; CHP hakkında kötü bir şey söylemedim.

 

Ama uzun zamandır hissettiğim bir şey var. CHP bana hep soğuk davrandı. Ben, Kalpaklı Mustafa Kemal'in CHP'lisiyim.

 

Şunu da söyleyeyim; keşke Devlet Bahçeli CHP'de olsaydı; göğsümü gere gere CHP'liyim derdim.

 

(Sabah Arşiv)

Aydın geçinenlerin linç girişimlerine şarkılarıyla cevap verdi

 

Cem Karaca, yurda döndükten sonra şarkılarındaki muhalif tavır kendisini halktan soyutlayarak fildişi kulesine çekilmiş aydınları da hedef almaya başladı.

 

Bu tavırdaki en önemli etkenlerin başında oturduğu yerde kendisini mütemadiyen dönek olarak isnat eden sol aydınların konformizmi geliyordu.

 

 

Karaca, “Yarım Porsiyon Aydınlık” isimli şarkısında aydınların içine düştüğü çıkmazı şu şekilde eleştirilecekti;

 

Her zamanki köşenizde

Her zamanki barınızda

Önünüzde viski ve havuç

Ve bir eliniz çenenizde

 

Kaşınız hafifçe yukarıda

Bakışlarınız ne kadar bilgiç

Hiçbir şey üretemeden

Sadece eleştirirsiniz

 

Sinemadan siz anlarsınız

Tiyatrodan müzikten

Heykel resim edebiyat

Sorulmalı sizden

 

Ekmeğin fiyatını bilmezsiniz

Ama ekonomik politika

Karılarınızı döverken siz

Ne kadar bilimselsiniz

 

Bu yaz yine güneydeydiniz

Bol rakı güneş ve deniz

Her şey bir harikaydı ancak

Yerli halkı beğenmediniz

 

Burda da, orda da o aynı barlar

Hep o yarım porsiyon aydınlık

Aynı çehreler, aynı laflar

Vallahi hiç değişmemişsiniz

 

Hayatı boyunca dışlanan Cem Karaca’nın cenazesini herkes sahiplendi

 

Cem Karaca, duruşu ve söylemleriyle birçok sınıf ve grup tarafından ya da dışlandı.

 

8 Şubat 2004 yılında solunum yetmezliğinden hayatını kaybettiğinde toplumun bütün kesimleri cenazesini sahiplenmek için birbiriyle yarıştı.

 

AK Parti, CHP, MHP, YTP başta olmak üzere sayısız partiden üst düzey temsilci cenazesinde hazır bulundu. 

 

Karaca’nın cenazesi tekbirler ve sanat camiasının vedaları arasında toprağa verildi.

 

Yeni Şafak gazetesi cenaze törenine katılan isimleri şu şekilde sıralamıştı;

Tören sırasında, sanatçının vasiyeti üzerine alkışlar yerine tekbir sesleri yükseldi.

 

Babasının mezarına ilk toprağı atan oğlu Emrah Karaca'nın, hıçkırarak ağladığı görüldü.

 

Törene Cem Karaca'nın eşi İlkin Erkal Karaca, eski eşi Feride Balkan ve oğlu Emrah Karaca'nın yanı sıra, Kültür Bakanı Erkan Mumcu, BBP lideri Muhsin Yazıcıoğlu, Şişli Belediye Başkanı Sarıgül, Bakırköy Belediye Başkanı Bahadırlı, sanatçılar Haluk Levent, Ahmet Özhan, Erkin Koray, İlhan İrem, Moğollar Grubu üyeleri, Erol Büyükburç, Erol Evgin, Zeki Alasya, Edip Akbayram, İskender Doğan, Mahsun Kırmızıgül, Yavuz Bingöl, Fedon ile CHP'li Berhan Şimşek ve YTP İstanbul Büyükşehir Başkan adayı Ercan Karakaş'ın da aralarında bulunduğu büyük bir kalabalık katıldı.

 

Aralarında KKTC lideri Denktaş, CHP lideri Deniz Baykal, Bakan Hüseyin Çelik, DYP lideri Ağar, MHP lideri Bahçeli ve Fethullah Gülen gibi şahsiyetler çelenk gönderirken, törende bir konuşma yapan Kültür Bakanı Mumcu, Karaca'nın eserleriyle yaşayacağını söyledi.

Cem Karaca’nın aramızdan ayrılışından bugüne 16 sene geçti.

 

Şarkıları hala her mecrada en çok dinlenen parçalar arasında, ona bu denli acıları yaşatanlar tarihin çöplüğünde yerini alırken o hala sanatı ve duruşuyla hatırlanmaya devam ediliyor.

 

 

Müellif: Mehmet Mazlum Çelik / Kaynak: The Independent Türkçe