Sosyal Medya

Genel

Rasim Özdenören: Ölüm Herkese Adil Davranıyor

15-12-2019 11:34

Hayatın ayırdığını ölüm birleştiriyor. Hayatın eşitsizleştirdiğini ölüm eşitliyor.


Her insan teki yeryüzüne kendi özgün, özgül varlığıyla ayak basıyor…
 
Kimi eril, kimi diÅŸil olarak dünyaya geliyor.
 
Hiç bir insan tekinin bedensel özelliÄŸi birbirine uymuyor. Zihinsel özelliklerinin uymadığı gibi… Dahası çoÄŸunca zihinsel kalitelerinin farklı olması gibi…
 
Aynı okullarda okuyan, belki aynı okulda aynı üniformayı giyen öÄŸrencilerin gene de farklı kiÅŸilikleri taşıması ve yansıtması gibi… Hepsi aynı dersleri okumuÅŸtur, aynı sınavdan geçmiÅŸtir, dahası aynı sınavda aynı performansı göstermiÅŸ öÄŸrencilerin hayatta farklı yönlere meyletmesi, her ÅŸeye raÄŸmen farklılıklarını koruma hususunda ÅŸaÅŸmaması gibi… Ä°steseler ÅŸaÅŸarlar mıydı? Asla… Onların biricikliÄŸi tam da bu noktada ortaya çıkıyor: herkes kendine özgü seçimin kaçınılmaz sonucunu gerçekleÅŸtiriyor.
 
Diyelim okuldaki ve hayat serüvenindeki baÅŸarıları birbirinin dengi olan kiÅŸiler birbiri ardından aynı iÅŸi yönetseler onların her birinin baÅŸarısı birbirinden farklı olacaktır. Hiçbir zaman bu baÅŸarılar örtüÅŸmeyecektir. Benzeyebilirler ama örtüÅŸmezler…
 
BenzeyiÅŸ özdeÅŸlik demek deÄŸildir…
 
Albert Camus Veba romanının sonlarında bizim bu söylemimize ters düÅŸen bir iddiada bulunur gibidir. Vebadan kurtuluÅŸ ilan edilip karantinanın çözüldüÄŸü açıklanınca bütün kent ahalisi sokaklara meydanlara dökülür. Uzun süren korkulu günlerin ardından kurtuluÅŸun ve özgürlüÄŸün tadını çıkarmak üzere kendini eÄŸlencenin sonsuz keyfine bırakır. Camus durumu ÅŸuna benzer bir cümle ile betimler: ölümün varlığının gerçekleÅŸtiremediÄŸi eÅŸitlik, en azından birkaç saatliÄŸine kurtuluÅŸun coÅŸkusunda ortaya çıkıyordu.
 
Kente veba ile gelen salgında insanlar birbiri ardından ölüyor… Ölüm, her birine farklı bir yüzle veya farklı yüzüyle görünüyor… Dolayısıyla, Camus ‘nün kanısına göre ölüm, ölenler arasında eÅŸitliÄŸi gerçekleÅŸtiremiyor… Ama ÅŸimdi ölümden kurtulanların ve salgının sona ermesinin getirdiÄŸi sevinç kutlamalarının coÅŸkusu onları eÅŸitliyor…
 
Biz gene de soralım: ölümün tırpanı mıdır onları birleÅŸtiren, hayatın coÅŸkusu mu?
 
Hayatın coÅŸkusunu paylaÅŸan herkes onu kendi özgeliÄŸi ve özgüllüÄŸü ile yaÅŸar, yaşıyor; ama ölüm, bütün farklılıkları eÅŸitliyor… CoÅŸkusu aşırı olan da ılımlı olan da, varsıl olarak o coÅŸkuyu yaÅŸayan da yoksulluÄŸunu hiçe sayarak o coÅŸkuya katılan da, coÅŸkusunun farklılığına raÄŸmen ölümün kucağında eÅŸitleniyor. Varsıl da yoksul da, akıllı da deli de ölüm karşısında farklı iÅŸlem görmüyor. Ölüm herkese aynı iÅŸlemi uyguluyor: acıyla yaÅŸayana da mutluluktan çıldırana da…

Etiketler :

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.