Sosyal Medya

İbrahim Tenekeci'nin kaleminden: Çaresizlik bizden Değildir

26-11-2019 10:06

Sürekli güncellenen bir harita var önümüzde. Kırmızı çepeçevre büyüyor, yeşil küçülüyor. İlk bakışta, şehirleşmenin tabiata verdiği zarar düşünülebilir. Hayır. Kuşatma altındaki Halep'in haritası bu. Yeşil hayatı, kırmızı ise ölümü temsil ediyor. Acıyı ve acımasızlığı. Sadakati ve ihaneti. İşgalcilerle birlik olup kendi halkına kıyan zalimler var orada.



Ahlâk biterse ne olur? Evvela utanma duygusu gider. Utanmaz olursunuz. Acımasızlık kendini gösterir. Adalet, yani hakkaniyet biter. Ahlâksız biri, hem halden anlamaz, hem de anlatılmasına müsaade etmez.
Bugün bunların hepsini Halep kuÅŸatmasında görüyoruz. Görüntüler ve hayatlar akıp gidiyor.
 
Sürekli güncellenen bir harita var önümüzde. Kırmızı çepeçevre büyüyor, yeÅŸil küçülüyor. Ä°lk bakışta, ÅŸehirleÅŸmenin tabiata verdiÄŸi zarar düÅŸünülebilir. Hayır. KuÅŸatma altındaki Halep'in haritası bu. YeÅŸil hayatı, kırmızı ise ölümü temsil ediyor. Acıyı ve acımasızlığı. Sadakati ve ihaneti. Ä°ÅŸgalcilerle birlik olup kendi halkına kıyan zalimler var orada.
 
Halep son durum haritası
 
Ä°nsanlıkla ilgisi kalmamış olanları durdurmak için “insanlık ölmesin” kampanyası düzenliyoruz. Bu ne kadar etkili olabilir?
 
Halep'teki mezalime kayıtsız kalmak, insanlıktan istifa etmek anlamına geliyor. Hemen ekleyelim: Suçluyu görmeden ve göstermeden sadece yaÅŸanan acıyı ve yıkımı yazmak, kesinlikle iyi niyet taşımıyor. Kim yapıyor, yaptırıyor bunu?
 
Toplumumuzun henüz oturmamış hareketli yapısı, ülkemizi birçok konuda hareketsiz kılıyor. Suriye meselesinde neden bu kadar geciktik, yetersiz kaldık? Sorunun cevaplarından biri de bu cümlenin içinde. Mesela Suriye sınırındaki bir ilimizde katili (Esed) destekleyen gösteri düzenlendi, yürüyüÅŸ yapıldı. Hiçbir müdahale de gerçekleÅŸmedi. Kendi içinde bu kadar çok düÅŸmanı, hasmı olan baÅŸka bir devlet var mıdır yeryüzünde?
 
Yazdık, yine yazalım: Hain kontenjanı yüksek bir coÄŸrafyada yaşıyoruz. Sultan Mehmed, Ä°stanbul'u muhasara altına aldığı zaman, surların bir bölümünü Åžehzade Orhan savunuyordu. Kime karşı ve kimlerin safında? Tarihimiz boyunca ne yapılmışsa, böyle bozuklara raÄŸmendir.
 
Suriye konusunda iktidarda bulunanların elbette hataları oldu, oluyor. Fırsat kelimesini sevmesek bile, defalarca kaçırıldığını biliyoruz. Åžu veya bu nedenden dolayı. Söyleyelim: Çaresizlik, bizden deÄŸildir.
 
Atalarımız uyarmış: Hilekâr, dokuz ocak yıkmayınca bir ocak yapamaz. Düzenbaz bir kimseyle yahut ülkeyle iÅŸ tutmak, ortak siyaset geliÅŸtirmek, piÅŸmanlığı ve kaybı da beraberinde getirdi. Evet, Amerika'dan bahsediyoruz. Teselli de atalardan gelsin o halde: Ahla gelen vahla gider. Ä°nÅŸallah.
 
Her kuÅŸ kendi kanadıyla uçar. KeÅŸke ilk olarak bunu bir deneseydik.
 
 
Pertev Naili Boratav'ın Az Gittik Uz Gittik (Adam Yayınları, 1992) kitabını okurken, iki yüz beÅŸinci sayfada ara verdim. Kitap, Türk masal ve hikâyelerinden oluÅŸuyor. Otuz dokuzuncu masal, Çiftçi Mehmed AÄŸa'yı anlatılıyor. Peki, ben bunun neresinde durdum?
 
“Evvel zamanda Çiftçi Mehmed AÄŸa isminde bir adam varmış. Bu adam çok fakirmiÅŸ. Rençberlik yapıyor ama iki öküzü yok. Bir tek öküz, bir tek eÅŸek koÅŸuyor çifte. Bu Çiftçi Mehmed AÄŸa'nın Halep ile Antep arasında, yol kenarında bir tarlası varmış. BaÅŸka bir tarafta hiçbir ÅŸeyi yokmuÅŸ…” Ä°ÅŸte bu “Halep ile Antep arasında” durdum.
 
Bütünüyle bir ve beraber olan Halep ile Antep arasındaki mesafeyi kimler oluÅŸturdu, boÅŸluk neyle dolduruldu? Bu iÅŸ nasıl oldu? Ä°ki beldenin (ülkenin) halkı birbirinden neden bu kadar uzak düÅŸtü? Bütün suç batı dünyasında yahut iÅŸbirlikçi yöneticilerde mi?
 
Daha önceki yazımızda geçen birkaç cümleyi tekrar edelim: “Bazen yenilmeden kaybedersiniz. Daha ağır ve yıkıcı olur bu. Bir de kazandığınız halde kaybetmek var.” 'Yenilmeden kaybetmek' bahsine örnek olarak Musul verilebilir. Musul bu yüzden meseledir, yaradır. Ayrıca cesaret gösterememenin ağır bedelidir.
 
Lozan tartışmaları malum. Ä°stiklal Harbi'ni, KurtuluÅŸ Savaşı'nı kazandık ve sonrasında neler kaybettik? Cevaplardan biri: Avrupa'nın tüm ÅŸehirlerini ezberledik; buna karşılık hemen yanımızdaki BaÅŸika, Telafer, Sincar, El Bab, Afrin, Haseki, Rakka, RaÅŸidin, Azez, Tel Rıfat, Münbiç, Cerablus, Anadan gibi beldeleri unuttuk. Daha doÄŸrusu, planlı bir ÅŸekilde unutturuldu. Ä°simlerin güzelliÄŸine bir bakar mısınız?
 
Musul - Halep hattının Anadolu için ne ifade ettiÄŸini bugün daha iyi anlıyor ve görüyoruz. Alt katımızdaki daire yanarken / yıkılırken, 'bana ne' diyebilir miyiz? Ä°çimizden bazıları istiyor ki, diyelim. Halep ve Musul dâhil, yurdumuz, ateÅŸin düÅŸtüÄŸü yer oldu. Gücümüz ÅŸimdilik bazı ÅŸeylere yetmiyor, sözümüz tesir etmiyor olabilir. Fakat: 'Seferberlik' deyince aklımıza sadece yiyecek ve giyecek gelmesin artık. Memleketimizde yaÅŸayan bazı kimseler, zalimlerin aÄŸzından milletimizi tehdit ediyorlar. Edemesinler.
 
Türklere neden “vefalı” deniliyor? Bir zamanlar Suriye'nin Dostları vardı. Åžimdi yok. O gruptan geriye tek Türkiye kaldı.
 
Dememiz odur ki, kuşatılan yalnızca bir belde değildir. Kuşatılan, insanlıktır. İnsanlığın son adasıdır.

Etiketler :

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.