Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum

Paul Edgecomb'un hapishanedeki görevi, idama mahkum edilen mahkumları son yolculuklarına uÄŸurlamaktır. Çalıştığı yıllar içerisinde yüzlerce mahkumu idam etmiÅŸtir. Bir gün John Coffey isimli korkutucu görünümlü bir adamla tanışır. Ancak Coffey'in bu ürkütücü görünümünün altında oldukça saf bir ruh yatmaktadır. Coffey, iki küçük kız çocuÄŸunun katil davasında yargılanmaktadır. Coffey'in günden güne gün yüzüne çıkan dünya ötesi güçleri, karakteri hakkında yeni ipuçlarını anbean ortaya çıkaracaktır.

Ä°ki baÅŸ karakter arasında geçen diyalog, seyircinin gözlerinde yaÅŸların dökülmesine sebep olacak kadar da dokunaklıdır:

Yoruldum, patron.

Yollarda yaÄŸmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. Yanımda hiç arkadaÅŸ olmamasından bıktım. Nereye gideceÄŸimizi, nereden geldiÄŸimizi söyleyecek biri. Ä°nsanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Her gün dünyada hissettiÄŸim ve duyduÄŸum acılardan bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun?

"Karanlıktan korkuyorum patron lütfen ışığı kapatma…''