İbrahim Tenekeci: Kendini büyük görmek
Follow @dusuncemektebi2
Konmak, uçmaktan zordur. Uçtuktan sonra bir daha konamayan insanların nasıl ziyan olup gittiğine yıllardır şahitlik ediyoruz. Kim bilir nerede, ne haldeler? Kendilerinden haber alınamıyor.
Büyüklük, kâinatta zerre olan insana mahsus deÄŸildir. Ä°nsan ancak haysiyet sahibi, izzetli, ÅŸerefli olabilir. Mütevazılık ve tevazu saygınlığı da beraberinde getirir. Kibir insanı yalnızlaÅŸtırır. Mühür elinizden gittiÄŸi vakit anlarsınız bunu.
Ä°nsanlar karar alır ve yürüyüÅŸ baÅŸlar. Yıllar geçer, yollar ayrılır. Öncelik ve mizaç deÄŸiÅŸebilir. Ä°çimizden biri olduÄŸunu söyleyen dışımıza çıkabilir. GeldiÄŸi yeri hor görebilir.
Sade bir hayat yaÅŸayan, büyüklük taslamayan, hırs yapmayan insanların baÅŸka bir ÅŸeye dönüÅŸtüÄŸünü görmedim. YolculuÄŸa nasıl baÅŸladılarsa öyle devam ediyorlar. Ä°nsana, baÅŸladığı gibi bitirmenin sevinci yeter. Buna ‘istikamet’ diyoruz. Bir ilave: Bazı güzelliklerin, fedakârlıkların karşılığı bu dünyada yoktur. BoÅŸuna beklemeyiniz.
Büyüklenmek, yön duygusunun kaybedilmesi ve dengenin bozulması demektir. Artık her ÅŸey birbirine karışmıştır: Hırs ile azim, ihtiras ile tutku, gurur ile onur, bilgi ile malumat. Böyle kimselerin ortak özelliÄŸidir: Muhtevasına hâkim olmadıkları konularda bile kesin ve keskin hükümler, yanlı ve yanlış bilgiler kullanırlar. Ä°stiÅŸare önemlidir ama onlar için geçerli deÄŸildir.
Büyüklük iddiası, nice insanı sıfırla çarpmış, ibretlik hallere düÅŸürmüÅŸtür.
Kendini yukarılarda ve vazgeçilmez görmekle ilgili birçok not aldım. Bir kısmı alakasız gibi görünüyor. Buna raÄŸmen paylaÅŸmak isterim.
Dünya hayatı sonludur. Ölecek veya gidecek olmanın hakikatini unutan kiÅŸi, dünyayı cennete çevirmeye çalışır. Bunun için baÅŸkalarının hayatını cehenneme dönüÅŸtürmekten dahi çekinmez. Batı biraz da budur. Devletin sunduÄŸu imkânı, milletin verdiÄŸi yetkiyi kendi yapay cennetini inÅŸa etmek için kullanan kim varsa, iÅŸte onadır sözümüz. Özellikle yerel yönetimlerde bu vaziyet sık görülebiliyor.
Ä°yiliÄŸin sahibi Allah’tır. Bazen vesile kılındığımız iyiliÄŸi öyle görünür hale getiriyoruz ki, herhalde iyilik bile yapıldığına piÅŸman oluyordur. Aracı durumunda olanın sahip gibi davranması, büyüklenmek anlamına gelebilir mi?
Kibir insanı öyle bir hale getirir ki artık kendinize bile sözünüz geçmez olur. Yapmayacağım dediÄŸiniz ne varsa, kendinizi, onları yaparken bulursunuz.
Büyüklenmek bahsinin kibirle nihayete ermesi, bize ne söylüyor olabilir?
Henüz yorum yapılmamış.