Necip Fazıl'ı Ramazan'da ağlatan hediye karpuz

 “Ramazandı. Oruçluydum. Tanıdığım bir tüccar iftar yemeÄŸimi her gün evinden, hususi otomobiliyle gönderirdi. Ben de hapishane kapısının yanındaki tel örgüde yemeÄŸimi beklerdim. Herkesin deliÄŸine çekildiÄŸi o saatlerde bana izin verirlerdi. Yine böyle beklerken bir gün ihtiyar bir adam tel örgüye sokuldu. Üstü başı dökülen, amele kılıklı bir ihtiyar… Beni asla tanımadan: “OÄŸlum, içerde bir Necip Fazıl varmış! Åžu karpuzu ona hediye getirdim.; Allah rızası için götürüp verir misin? Dedi. Gözlerim, hücum eden yaÅŸlardan yangın içinde: “Ver, baba, hemen götüreyim! Dedim ve aldım. Ä°ÅŸte, hasbi, her türlü nefs oyunundan uzak, Allah için verilen hediye… Bu meçhul Müslüman'dan tüten edayı ömrümce unutamam… KeÅŸke o karpuzu kesmeseydim; hep ona bakıp düÅŸünseydim, Ä°slam ahlakımı fikretseydim, aÄŸlasaydım, aÄŸlasaydım…"